Na de bubbel van het in de wereld zetten van mijn boek, het feestje, de champagne en de verbouwing @home val ik hier weer in wat rustiger water. De studie trekt aan me, een leuke interim klus, boeken lezen, verslagen maken en dan hop, er weer vol ingaan.
Bijzonder blijven dan die kleine gesprekken.
Zaterdagochtend sta ik met m’n snufferd in de AH te Enter, de verkoop van mijn boek, ik sta tussen de salami en het frituurvet. Een prima plek om te staan in mijn eigen vlees.
De moeder van mijn vriendin waait aan, “Ie hier!”
Ja, ikke hier. Zoals Janny kan zijn krijg ik al vrij snel mijn eerste compliment van die dag. “Ie hebt oe aans best e’heuln”
Een Twentse uitdrukking om te benoemen dat je wat voller bent geworden, BAM, binnen.
Dan komt er een druk menneke naar de statafel, ik denk: doelgerichte klant!
Deze heer kijkt me verward aan en opent zijn mond: “Ik lees hier altijd de krant”
Wat doen die boeken hier? Charmant als charmant mens kan zijn antwoord ik hem:”Ik verkoop hier mijn boek”
Een norse blik volgt….
Hij pakt koffie en benadrukt: ER IS GEEN SUIKER!
Goed punt maar ja, ik ben wel zoet maar niet van de suiker.
Hij commandeert de medewerker dezelfde inspiratie zin: “ER IS GEEN SUIKER” Hardwerkende medewerker hoort wat ie zegt, werkt stug zijn groenten en fruit in de schappen en vult de suiker aan.
Ik denk kans, we gaan in gesprek! Daar zit deze man niet op te wachten. Ik lees hier mijn krant en ik loop een blauwtje bij de heer Vijn. Want zover was ik inmiddels al. Ik ben de heer Fijn, ach zeg ik: “da’s een mooie achternaam.
VIJN met een V, ach, toch blijft ie fijn, deze moppermans van in de 70!
Op zondagochtend besluit ik om weer eens wild te gaan rennen, we gaan voor de lange ronde, door al dat schrijven geen tijd meer gevonden voor wat draafwerk. Ik loop links langs een water om via de brug er rechts aan de andere kant weer langs te rennen.
Op de heenweg zie ik een man, we groeten elkaar en in mijn hoofd dwarrelt na: “hij had toch altijd een hond?”
En draaf verder. Aan de andere kant van het water volgt er weer een ontmoeting.
Ik stop en vraag hem: “je had toch een herdershond?” Er volgt een bijzonder gesprek tussen 2 vreemden die elkaar al 3 jaar kennen van het goedemorgen zeggen op zondag langs een watertje.
Waarom kunnen we nou niet meer tijd voor elkaar maken in de ont moeting, er moet toch niks, er mag toch van alles?
Soms ontmoet een mens een mens omdat het zo moet zijn.
Het staat in het draaiboek van het leven
dat mensen soms om mensen geven en da’s toch best wel fijn.
Soms wordt dan zo’n mens een vriend omdat het zo goed voel.
Het is een ongeschreven wet dat iemand soms een stap nader
zet en ’t ook nog goed bedoelt.
En heel soms wordt zo’n vriend een deel van je, omdat je van
diegene houdt.
En op de weg die je moet gaan zal zo iemand naast je staan en
dat voelt heel vertrouwd.
Wens je soms een onverwachte ont moeting toe!
En iedereen loopt wel met iets rond dat een beetje stuk is…
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl
Bron:
Foto Unsplash, Toa Heftiba
You Tube Broken
Gedicht 4positiviteit
Afgelopen week was het dan zover, mijn billenknijp momentje, na de bevalling mijn kind in de armen nemen. En het is waar, alle verhalen over je eerste kindje, die is het mooist, leukst en l(i)efst van allemaal.
Mijn eerste boek Lef! is geboren.
Omdat er in de top-10-beroemde-historische-speeches maar 1 vrouw staat maar wel een stoer wijf: Margaret Thatcher heb ik besloten om mijn speech van afgelopen woensdag met jullie te delen.
Was je er toch een beetje bij…..
Goedemiddag allemaal,
Wat fantastisch dat jullie hier allemaal zijn.
Hoe bijzonder dat je na 7 jaren van dromen en roepen dat je het wilt doen uiteindelijk vandaag mijn boek mocht ophalen.
Wonderbaarlijk, absoluut voor mezelf een overwinning op alle mensen die er om welke reden dan ook er wel iets van vinden.
Waarom heb ik het geschreven?
Waarom schrijf je eigenlijk een boek? Al sla je me tot moes; geen idee. Het is praten in mezelf, dat teruglezen en me dan afvragen waarom ik niet vaker naar mezelf luister. Het is als een marathon: tweeënveertig kilometer inspiratie, frustratie, verbazing, kapot zijn en je daarna weer beter voelen. Terwijl ik dit schrijf, zit ik met de beentjes omhoog op de bank na een nachtelijke marathon te hebben gelopen. Gaat het nu om die te grote medaille na afloop? Voor mij gaat het om de reis. De schema’s van de coach, mijn discipline als het op tijd vrij maken aan komt en verder maar één ding: rennen.
Ooit was er een akelig druk manneke in het jaar 490 voor Christus. De Griekse soldaat Pheidippides was vervuld van vreugde en enthousiasme. Hij had goed nieuws om te delen, een overwinning. Eindelijk hadden de Grieken gewonnen van die bijdehante Perzen. Dat drukke manneke werd de boodschapper van het goede nieuws. Vanuit de plaats Marathon ging hij volle kracht vooruit richting Athene. Geen plaspauze of verfrissing onderweg, maar doelgericht op pad met een mooie boodschap om te delen. Bij aankomst een sprong van vreugde en de kreet ‘We hebben gewonnen!’. Om vervolgens in elkaar te zakken, dood. Hij had een zonnesteek opgelopen.
Het is de moraal van dit verhaal – al zijn historici het nog niet helemaal eens over de waarheidsgetrouwheid ervan. Ik schrijf dit boek zoals Pheilippides dwaas bleef rondrennen. Ik voel de behoefte om mijn boodschap te delen. En daarna wil ik neervallen, geveld door een zonnesteek om vervolgens weer gewekt te worden door een groep derdeklassers die me besproeien met hun waterpistooltjes. Als een kind wil ik met open ogen door het leven blijven gaan. Dat begint met een doel waar veel lef voor nodig is. En laat dat nou net het enkelvoud van leven zijn. ‘Lev’ is ook het Hebreeuwse woord voor ‘hart’. Ik spring met een open hart de wereld in!
Om mensen die nog niet aan zijn, weer aan te zetten, in beweging te krijgen.
Het leven is wonderbaarlijk mooi, ga leven.
Hoe zag mijn afgelopen jaar eruit, waarom besluit je om een boek te schrijven.
De marathon van NY en Kika gaven me de basis, na dit helse avontuur ging ik mijn tikken op het toetsenbord, het verwoorden, you tube inspiratie en samenvoegen missen.
Dus daar ontstond mijn website: www.Letsmakefunhappen.nl
Weer druk met banen en soms wat gedoe maar het schrijven bleef. Na mijn afscheid van Ikea heb ik op 1-6-2017 de uitgever benaderd, titel van de mail:
“Klaar met uitstellen”
Hier nu echt VRIJ! Ben vrij van Ikea en heb besloten om vrij te zijn tot januari(een uitdaging) Wil daarnaast als ZZP aan de slag, paraplu van 4 pijlers:
-events organisatie (gewoon naar Event Experts gaan)
-woordspreker uitvaart (ben op een andere manier met project dood bezig)
-babs (eerst maar zelf getrouwd blijven?
-coach en dat ben ik geworden een bezielende coach binnen organisaties en één op één met de mens als organisatie.
Dus nu eerst maar eens dat boek.
Dat staat nog steeds niet in mijn kast;-)
Tijd voor actie in de taxi.
Het was een enerverende tijd van keuzes maken, tekst eruit, spelling check erin, samenvoegen, de rode draad ontdekken, buigen, barsten.
Voor december op de planken, tip van uitgever: “Ina, februari is een goede maand” Een uitgever die geen zin/tijd meer heeft. Een drukker(Boekengilde)en prachtvormgever(Joël) ontdekken in Twente, gewoon heel dichtbij.
Tussen de oliebollen en kater door zag ik je bericht op LinkedIn. Wauw, je gaat gave dingen doen, een jaar naar India! Zo start mijn mail naar Lotte “Waar ligt je yogamatje op dit moment? Wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen.
Heb nu iemand nodig die het samen met mij vorm gaat geven, kritisch is, beter is in spelling. Wil het graag in week 6 uitbrengen dus, zie jij mogelijkheden?”
Hoor graag van je en wens je veel avontuur en wijsheid toe de komende maanden!
7 hoofdstukken, 47.702 woorden die vorm gaan krijgen, er komt een kaft omheen.
Stressssss omdat je toch weer dingen anders ziet, spelling niet klopt, gisteravond in bed zei ik tegen Maurice, er zit toch een spel fout in bij de foto van Bert.
Het is Bert de Wilde en Bert van de Jeente, heb het net gecheckt en het staat er wel goed in.
Een boek uitbrengen gaf me best veel gedoe, heeft me dingen laten doen die ik nog nooit eerder heb gedaan en terwijl ik dit schrijf ben ik best emotioneel. Trots zijn op jezelf en het stoer vinden is dan zo’n dingetje.
Daar kan zelfs dit drukke vermoeiende kind voor sommigen even stil van worden.
Maar nu zijn ze er, afgelopen vrijdag de eerste boeken via mijn site verkocht, hoe blij kan een kind zijn? Heul blij, Maus had moeite om thuis te werken door mijn ADHD gedrag na de pling, er is een boek verkocht.
Een eigen website gemaakt voor mijn bedrijf Dare! QR codes in het boek zodat het wel inter-actief blijft en commercieel want de link gaat naar mijn zaak.
Dat dan weer wel;-)
Trots voel ik me en ik had het niet kunnen doen zonder de mensen die hier nu staan. Op je eigen wijze manier heb je me ondersteund door aan te geven dat je er geen vertrouwen in had, of je het juist stoer vond, je geen idee had wat ik nu aan het doen was. De tante die me, via mijn nicht ging vragen of er familie geheimen inzaten? Waarop mijn antwoord kwam met ondeugende ogen, hebben we die dan, vertel!!!!
Daar waar ik nu sta, met mijn boek Lef en mijn organisatie Dare! had ik niet kunnen staan zonder jou!
Ik wil graag de volgende mensen danken voor hun steun.
Karin, omdat ik samen met jou het avontuur van de eerste marathon ben aangegaan
Antonnet voor haar steun, liefde en het maken van de foto’s
Mijn familie voor het vertrouwen en mijn leef recht
Erik voor het Lef om me in zijn organisatie te laten bewegen
Janine voor de kritische vragen en het huiswerk
Rein voor alle foto’s en Marion voor de laatste spel check
Alle andere mensen die ik nu vergeet
En als laatste Maurice, de steun en houvast die je me geeft als ik weer eens in mijn achtbaan rit door de looping ga, bij jou mag ik thuiskomen en daar ben ik dankbaar voor.
Van Antonnet kreeg ik deze tweet gister en deze beschrijft hoe ik me nu voel, trots als een aap, onzeker als een jonge hond, het Lef! om te leven puur zoals ik ben
En dat stuk Lef! gun ik alle mensen!
Durf te vallen, achterover
in de armen van het leven
en leer zonder iets te wensen
alles van jezelf te geven
durf te dromen, leer te vliegen
haal je handen van het stuur
zonder lef geen nieuwe wegen
zonder moed geen avontuur
PROUD:
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl
Waarom schrijf je eigenlijk een boek? Al sla je me tot moes; geen idee. Het is praten in mezelf, dat teruglezen en me dan afvragen waarom ik niet vaker naar mezelf luister. Het is als een marathon: tweeënveertig kilometer inspiratie, frustratie, verbazing, kapot zijn en je daarna weer beter voelen. Terwijl ik dit schrijf, zit ik met de beentjes omhoog op de bank na een nachtelijke marathon te hebben gelopen. Gaat het nu om die te grote medaille na afloop? Voor mij gaat het om de reis. De schema’s van de coach, mijn discipline als het op tijd vrij maken aan komt en verder maar één ding: rennen.
Ooit was er een akelig druk manneke in het jaar 490 voor Christus. De Griekse soldaat Pheidippides was vervuld van vreugde en enthousiasme. Hij had goed nieuws om te delen, een overwinning. Eindelijk hadden de Grieken gewonnen van die bijdehante Perzen. Dat drukke manneke werd de boodschapper van het goede nieuws. Vanuit de plaats Marathon ging hij volle kracht vooruit richting Athene. Geen plaspauze of verfrissing onderweg, maar doelgericht op pad met een mooie boodschap om te delen. Bij aankomst een sprong van vreugde en de kreet ‘We hebben gewonnen!’. Om vervolgens in elkaar te zakken, dood. Hij had een zonnesteek opgelopen.
Het is de moraal van dit verhaal – al zijn historici het nog niet helemaal eens over de waarheidsgetrouwheid ervan. Ik schrijf dit boek zoals Pheilippides dwaas bleef rondrennen. Ik voel de behoefte om mijn boodschap te delen. En daarna wil ik neervallen, geveld door een zonnesteek om vervolgens weer gewekt te worden door een groep derdeklassers die me besproeien met hun waterpistooltjes. Als een kind wil ik met open ogen door het leven blijven gaan. Dat begint met een doel waar veel lef voor nodig is. En laat dat nou net het enkelvoud van leven zijn. ‘Lev’ is ook het Hebreeuwse woord voor ‘hart’. Ik spring met een open hart de wereld in!
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl
Mijn hoofd vol dromen…..
En omdat ze er altijd zijn: Reasons to believe!
Bron:
Foto Ina, bewerking Rein Hermens
You Tube Coldplay, a head full of dreams(met de prachtige speech van Charlie Chaplin)
Coca Cola commercial: Reasons to believe
Wat is dat toch met ovens en het gedrag dat ze kunnen veroorzaken? Deze week vallen me een aantal zaken toe. Toeval?
In het bruisende hart van Westerhaar koop ik 2 zalige gebakjes bij de warme bakker, tja, je wilt natuurlijk je coachklanten wel in de watten leggen. Een stralende vitrine vol caloriebommen lacht me lieflijk toe. Neem bij, proef mee, verleid mij, kortom, ik ben om. Sla 2 prachtexemplaren in en weet de lonkende crème hoorntjes op links, links te laten liggen. Omdat ik op rechts een boeiend bord tegen kom. Gebak moet ALTIJD in de koelkast bewaard worden (max. 7 graden). Alleen dan blijft het lekker en goed houdbaar.
Is dit nou verleiden of risico-rups in actie, als we ze maar waarschuwen, dan komen ze vast niet terug met het kwak-gebak. Valt het me dan toe dat ik een dag later bij een andere bakker op de deur onderstaande tekst zien hangen: Attentie! De deur draait naar buiten Door gebruik van de schakelaar opent en sluit de deur automatisch Schakelaar bevind zich links naast het raam
Ben ik dan wat wereldvreemd? Ik kom toch voor een waldkorn en niet voor een technische instructie. Want wat heb ik te doen als ik voor de deur sta? Der draait dan iets naar buiten, en er opent zich iets als ik een schakelaar kan vinden die vervolgs automatisch dingen gaat doen?
Wordt dan blij van de fanatieke ondernemer die in zijn kleding atelier samen met mij op zoek gaat naar het mankement aan de blouse van man lief. Samen de spelden prikken en er is een verbinding ontstaan.
Toppunt van verbazing kwam, door te vroeg op een afspraak me te verliezen in de krant van de dag. Tubantia, woensdag 7 februari 2018. Het bericht start als volgt:
Halverwege het verbrandingsproces opent de medewerker van het crematorium de ovendeur. De hitte slaat me in het gezicht. Van de kist is alleen nog maar een randje over. In die rechthoekige omlijsting biedt het nog maar half verbrande lichaam van de overledene een luguber aanblik. Vol ongeloof lees ik het verhaal van de notaris en huiver.
Hoever wil je gaan, als je een notaris inhuurt om erop toe te zien, dat er niet wordt gesjoemeld met vaders as. “Voor pa is niets goed genoeg”: oppert een dochter.
Ik lees het artikel uit, kijk om me heen, ervaar de plek zoals het is. De stadsboerdij in Rijssen, waar horeca & zorg samenkomen. In de bediening mensen met een beperking, die me telkens een blauwtje laten lopen als ik weer zeur om het slagroomtoefje-in-glas bij m’n muntthee. Dat hoort niet, en gastvrijheid heeft hier een beperking die me een glimlach oplevert. Mooie mensen in hun glans laten is meer dan gastvrij voor mij.
Dat we vervolgens een doorbraak hebben bereikt door al in je vakantiereservering, je handdoek te kunnen reserveren voor 18-8-2018 op de Canarische Eilanden. Voor maar € 25.00 nog meer unieke vakantie beleving.
Dan slaat het me om het hart, zijn er echt mensen die op 7-2-2018 middels gps een ligbed begluren en zo de keuze maken voor de vakantie in augustus. Weg comfort zone, er volledig in gaan liggen maar weet je
“The magic begins outside your comfort zone”
Wens een ieder een goed carnavals weekend toe, met of zonder Alaaf, toon wat meer lef en kom in beweging en blijf ver weg van ovens. Die van de bakker of het crematorium, daar bakken ze soms rare broodjes
#Waarvan akte
En wees altijd creatief in het zoeken naar een oplossing:
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid! vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
Bron:
Tekst Tubantia blog : Johan NEbbeling crematie
Foto Unsplash: Jakob Owens
Inspiratie http://stadsboerderij-rijssen.nl/
You Tube Donkey Helps Donkey Climb Fence | ABC News www.darebeweegt.nl
De kleur zwart. Ik denk aan negativiteit, de dood, saaiheid, ouderdom, aarde en zwarte randjes onder nagels. Maar ook woorden als orde, structuur en rust in chaos dwarrelen rond als ik denk aan deze kleur. Ga ik nu de hele kleurenwaaier van de Gamma bespreken? Dat zeg ik… Nee dus!
Wat hangt er af en toe veel azijn in de lucht, zijn we onderweg het doel verloren en het grote waarom. Helpt al dat klagen, geeft je dat dan energie? Waarom ben ik hier aan het werk, wie is er nou het meest belangrijk? Al het gedoe of jij in contact met de (interne) klant of gast.
Veel mensen zijn zoekende naar een baan, anderen zijn zoekende in het leven, mensen verliezen hun baan. Werkgevers zoeken net die ene speld in de hooiberg. Ik zeg: nieuwe kansen! Jezelf presenteren met een CV, je visitekaartje van maximaal drie bladzijdes, gelezen door de ander in twee minuten. We leven tenslotte wel in het tijdperk van honderdveertig tekens. Komen dan al je kwaliteiten naar boven? Wie zoekt zal vinden? En waar zoekt wie dan wat en waarom?
Bij Disney’s Pixar studio‘s hebben ze al door dat de wereld anders in elkaar steekt. Daar gaat het niet om je CV, maar om je portfolio. “We want people who are interested, not interesting.“ In een speech op YouTube legt één van de opleiders bij Pixar uit dat ze veel hebben gekeken naar de Nasa.
Zij vonden de eerste astronaut niet tussen de academici. Ze kozen voor mensen die gefaald hadden, namelijk testpiloten. Die konden dankzij hun praktijkervaring vaak met creatieve oplossingen komen. Zij hadden de modder al onder de vingernagels. Dat is precies wat het bedrijfsleven nu nodig heeft: mensen met geestdrift en wil in plaats van het juiste papierwerk. Zonde van die bomen ook trouwens.
“Stop doubting yourself,
work hard
and make it happen!”
Dus daarom zit ik nu bij een andere kapper; tijd voor een andere koers, net een nieuw levensjaar binnen gestapt. Van blond naar zwart. Zo midden in een scheiding kan dit er ook nog wel bij. Hoe verzin je het? Het angstzweet staat me in de bilnaad. Nee, vertrouwen uit handen geven en tevreden de dame in de spiegel in de ogen kijken. Je buitenkant verandert maar van binnen word je meer en meer jezelf.
Dank aan kapper Bas voor deze ervaring. Door falen, lef tonen en gaan voor je kwaliteitsdrang en je gave om mensen te scannen haal je volgens mij het beste naar boven in de ander.
Ik laat je achter met zwarte randjes onder je nagels.
Zoals Merlijn zegt; “Echte magie zit hem in gewone mensen die elke dag weer liefdevolle en moedige keuzes maken”
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Heb Lef! En kom in beweging
Bron:
Tekst Bronvermelding: Het Financieel Dagblad, 16 februari 2009
Foto Rein Hermens
Inspiratie http://www.salonbas.nl/index.html/ http://www.hetstijllokaal.nl/
You Tube Dare Change
www.darebeweegt.nl
“En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.”
Wat zijn we toch met z’n allen rete druk, nog maar net bijgekomen van de feestdagen, knalt er een blauwe maandag voorbij. En doorrrrrrr, want we zijn uit de crisis, er is werk zat dus gas op die lolly en gewoon wat meer werk verzetten.
Nog meer druk en stress, zelfs vloggers krijgen een burn-out waar dan Peter R de Vries niks mee kan. Ben een hardloper maar zie om me heen menige werknemers, zelfstandige ondernemers, managers zich door de dagen slaan als ware bedrijfsatleten. Een vol werkschema, aansluiten in de file, gedoe met je collega’s, een irritante klant, reorganisatie of hoge werkdruk door de giga-groei, vreselijke vergadering, deadlines, iets met prioriteiten, first things first. Hoest met je energie? Heb je nog zin om uit je nest te stappen of ben je Klaag Kees. Meebewegen in deze wisselende koers vergt creatief en innovatief denken en gek doen.
Hoe staat het met jouw batterij, is die voldoende opgeladen. Mag je het aangeven dat je soms behoefte hebt aan even niks, het lezen van een boek i.p.v. uren bij de koffie dwalen via Facebook, LinkedIn en Twitter. Om nog meer info in je kookpot te verzamelen.
En wanneer is het tijd voor jouw leven, of mag dat in deze rotvaart voorbij denderen? Hoe maak jij als manager, moeder, mens het echte verschil binnen je team, leren wat de ander beweegt. Durf je je dan ook kwetsbaar op te stellen, waar nodig kaders te geven.
Ik ben een marathon loper, nou ja ben? Ik ren en probeer elk jaar een marathon te volbrengen, da’s een duurtraining, vooral met focus op de hartslag want die bepaald of mijn lijf het 4.30uur kan volrennen, te hoge hartslag in de training betekend tikje terug want je bent moe.
Hoe vaak luisteren we dan nog naar onze hartslag, hebben we het lef om uit de baan te stappen en een keuze te maken, met hypotheek loslaten en ons hart gaan volgen. Want dat klopt. Jezelf verkopen aan iets, je ziel thuislaten en op het werk als een slaapwandelaar de dagen doorlopen.
Had deze week een afspraak met een fotograaf, Stefan Schipper, mirakels uniek mens. Aan de telefoon was ie al duidelijk de eerste keer. Nuchter Twents was zijn reactie, op mijn verhaal rondom de cover foto voor mijn boek lef. “Nou, bie lef denk ik an et plaatje da’j bloot op de cover goat.”
Ehm, ja, nou eehn, goh, da’s gek, Ina mond stil? Dus afgelopen dinsdag was het moment, om 10.00 naar “de beste fotograaf van Twente” voor de cover van mijn boek. 2 paar schoenen mee, 2 jasjes, een jurkje, 3 verschillende t-shirt en voor de zekerheid een setje rood ondergoed. Mocht het dan toch ontstaan dan is rood wel zo’n kleur, en zo geschiede.
Met alle trammelant kom ik binnen, we hebben gelijk een klik. Een mok van Edwin Evers en onze bewondering voor mensen die echt leven, keuze’s maken en hier vol voor gaan. De twijfel die erbij komt, mensen die je gek aankijken, het geloven in dat wat is en dat wat kan zijn.
Niks rood ondergoed, gewoon een gepassioneerd gesprek over Lef, het Lef om te leven zoals het kan, vol vanuit het hart. De angst voelen en het toch doen.
We leven maar één keer. We kunnen ofwel op onze tenen door het leven lopen en hopen dat we, als we doodgaan niet al te beschadigd zijn geraakt.
Ofwel we kunnen een rijk, volledig leven leiden waarbij we onze doelen bereiken en onze stoutste dromen in vervulling gaan -Bob Proctor
En die fotoshoot, na teveel kletspraat met inhoud moest dat ook nog gebeuren, alloh!
Op naar de studio waar lampen werden klaar gezet, kleurtje erbij, o nee, pasfoto klantje tussendoor, heb je even? rookmachine aan, blokje aan de kant, en klik-klik-klik-klik-klik-dingdong-pasfoto klantje. Zet eens wat minder een bitch gezicht op, al je rimpels staan er ook op. Doe die jas eens aan, verwarring bij mij, oké! Dan trek ik ook mn kekke rode schoenen aan, met de rook die omhoog komt tot aan m’n onderkin. Voor Stefan is het credo: “Always the hard way”, bij mij “always the heart way”
Resultaat van de shoot ga je zien op het boek!
Kortom, ben eruit, mijn hart gaat kloppen, branden als ik mag omgaan met mensen die vanuit hun passie leven en ik wens het een ieder om dit tot de laatste levens fase te gaan ondernemen. Volg je hart want dat klopt.
En ik wil jou of je team hier graag in ondersteunen: Darebeweegt!
Ps: vriend vraagt net aan me: Kan je met je ogen dicht typen? Mijn antwoord: Jawel, maar dan kan je niet meer lezen wat er staat?))))))))))))))))))_)
This is the time for yourself to be free
You gotta follow your heart
This is the time in your life and it’s never too late
To see the light in the dark
You gotta follow your heart
en ook al kan je je collega wel wurgen lukt het jou dan om goed samen te werken?
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Bron:
Tekst http://www.stefanschipper.nl/
Foto Unsplash, Jordan Withfiel
You tube Scorpions, follow your heart
Salut Salon “Wettstreit zu viert” | “Competitive Foursome”
Het nieuwe jaar is al een dikke week oud en ik ben al een aantal keren compleet uit m’n comfort zone gelanceerd. Voeten zonder houvast op de aarde. Waar beweegt het naar toe, heb ik m’n zekering wel gecontroleerd. Of knal ik naar beneden net als het boek van Sonja Bakker dat deze week van zolder viel. Heb het maar laten doorrollen tot aan de papierbak.
Gaan we niet meer doen, gewoon meer rennen, kop in de wind, doel eraan plakken en klaar. En wanneer het moment daar is meer dan onmeunig genieten van Tony’s chocolony’s karamel zeezout. Ieder heeft zo zin ding.
Oja, dat niet van net, Gaan we NIET doen, kunnen we dus NIET lezen. Nou ja, we kunnen het wel lezen maar dat brein van ons kan het woord NIET, NIET registeren. NIET bestaat niet. Dus ik ga NIET op vakantie, ga NIET meer series kijken, ga NIET neuspeuteren. Lekker makkelijk als onze taal vol zit met zinnen met NIET erin.
Als ik dan eens door de supermarkt sjees hoor ik best vaak ouders tegen de kinderen zeggen: Dat mag je niet doen. Dat is niet netjes. Niet aankomen! Dat kan ik NIET. Ik wil NIET dat je aan de snoepjes komt. Vergeet NIET de bak aan de weg te zetten.(voor de grote kinderen) ‘NIET rennen door de gang’ En wat gebeurt er? Juist precies wat je niet wilt, gebeurt.
Denk niet aan het woord niet
Denk eens niet aan oliebollen met jus, ik denk niet ik in een tankini pas!
En vertel, was het even een opkrullende mondhoek en rimpel bij de oliebol met jus? En ging je al op google checken op tankini, huuhn? Gek brein, laat ons afdwalen en zijn bij de weerzin op de oliebol of verbeelding van mij in tankini(dat wil je niet!;-)
Dat brein van ons loopt ons dus te foppen, dan kan ieder kind, klein of groot niks aan doen, zo werkt het brein. Je hersenen registeren wel het beeld die je dan voor je ziet maar het woord NIET verdwijnt. Dus blijf je juist het beeld van die jus oliebol zien. En voor je het weet, ga je (onbewust) met jezelf in gevecht om dat beeld van die jus oliebol te veranderen en dan beland je in een vicieuze cirkel. Niet willen zien en dat zie je juist dus!
Dus wat waren mijn goede voornemens?
niet snoepen, niet vette happen, niet klagen, niet afhaken bij het hardlopen, niet boos zijn, niet zeuren, mopperen, huilen, nagels bijten, niet winden in gezelschap.
Als je weet dat ons brein zo werkt dan kan je het gebruiken. Zou dat ook zo werken binnen teams? Niet meer roddelen maar wij gaan meer communiceren. Niet afschuiven maar ik wil dit project afronden. Niet wantrouwen maar gaan vertrouwen. Formuleer je zin zo dat je zegt wat je wilt! Dat is best lastig in het begin.
Dus wat wil je?
Ik wil me meer Tommie voelen overdag, niet Pino (jij dacht al aan die blauwe vogel zeker? Die is pas groot en lomp. Tommie aldus ome W.Pedia:
Tommie is qua gedrag vergelijkbaar met een kind in de eerste jaren van de basisschool. Hij loopt geregeld met van alles op zijn hoofd, bijvoorbeeld een vergiet, een zakdoek of ondergoed. Hij houdt graag mensen voor de gek, vooral meneer Aart. Hij is meestal vrolijk, maar kan ook snel geïrriteerd raken. Gelukkig is er dan zijn speelkameraadje Ieniemienie om hem op te vrolijken.
Tommie houdt van een boterham met pindakaas en gebruikt de uitdrukking “poehee” als hij zich ergens over verbaast.
En dat wil ik elke dag: Poehee roepen!
Tip van mij, bevochtig je lippen, trek even wat gekke bekken, rek je kaak uit, ontspan je schouders en nu 3x achter elkaar het volgende uitspreken….
#Poehee, Poehee, Poehee
Je altijd blijven verbazen en gelukkig ben ik ook mijn eigen Ieniemienie om mezelf en de ander op te vrolijken als het nodig is. Top team om mee samen te werken!
“I can do things you cannot, you can do things I cannot; together we can do great things.”
Mother Teresa
Samenwerken als je goed kan communiceren en erop mag vertrouwen
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Bron:
Tekst
Foto Unsplash, Jacob Owens
You tube https://www.youtube.com/watch?v=ER1PGYe9UZA
SENSE OF FLYING
Ho, ho, hoooooooh, fijne feestdagen, goed nieuwjaar!
Waar je kijkt, de wensen en warmte slingeren om je ogen en oren.
Wat is geluk?
De ochtendrun van deze ochtend, wekker die in paniek gas geeft om 5:45, half 7 de duisternis inrennen en te ontwaken met de wereld.
Man met hond die me bemoedigd, “ie zie’t der vrog bie”
De meute hormonen die me tegemoet fietsen, laatse dag school voordat er eindelijk 2 weken vakantie zijn. Buurman die ik onderweg groet en na 5 meter beseft, “he Ina”, He Adriaan….
Tja, als je toch die de marathon van Berlijn wilt gaan rennen op 16 september dan is er geen ontkomen aan dat trainschema van mij;-)
Wat is geluk?
Tijdens de run een kraslot zien liggen, het schema niet ingevuld, ik ren verder. De gedachten rennen mee, wie laat dat nou liggen, waardevol, een hoofdprijs, laat ik het liggen? Na 40meter overwint nieuwsgierigheid van hardloop discipline. Oprapen, zo nonchalant mogelijk, dat wel.
Wauw, hij zit nog dicht, doorrennen, kijken…….Oh, hij is al open gekrast maar de symbolen nog niet, kansen, extra hoofdprijzen, geluk!
Ga ik het dan de eigenaar weer opzoeken als die 250.000.- voor mij kan zijn?
Bij thuiskomst samen met onze poetsheld het grote invul moment, bijna 8x schaats = 400.-
Bijna, bijna was het geluk dichtbij.
Wat is geluk als ik je een gelukkig nieuwjaar wens?
…te wandelen in de regen, te springen in modderplassen, regenbogen te verzamelen, aan bloemen te ruiken, bellen te blazen, onderweg te stoppen, van gedachte te veranderen, zandkastelen te bouwen, naar maan en sterren te kijken, hallo te zeggen tegen iedereen op straat, avonturen beleven, te zingen in de badkamer, vrolijk te zijn, kinderboeken te lezen, je gek te gedragen, te dansen, nieuwe gympies te kopen, hand in hand te lopen, te knuffelen en kusjes te geven, zomaar te lachen en te huilen, wat rond te zwerven, bang te zijn, je raar te voelen, onschuldig te zijn en te blijven, fouten te maken, het weer goed te maken, sorry te zeggen, stom te zijn, iets of iemand stom te vinden, ja en nee tegelijk te zeggen, te toveren, vragen te stellen, te huppelen, op een smal muurtje te lopen, zomaar wat te tekenen, dingen anders te zien, te vallen en weer op te staan, met dieren te praten, naar de lucht en de wolken te kijken, overal gezichten en dieren in te zien, iemand heel lang aan te kijken, vertrouwen te hebben, laat op te staan, in bomen te klimmen, een dutje te doen, helemaal niets te doen, te dagdromen, met speelgoed te spelen, onder de dekens een boek te lezen met een zaklantaarn, te stoeien, het leuk te vinden een lichaam te hebben, nieuwe dingen te leren, dingen uit elkaar te halen, nieuwe regels te maken, over van alles opgewonden te raken, gekke verhalen te vertellen, de wereld te redden, vriendjes te worden, alles te doen wat er in je opkomt en wat je gelukkig maakt, het fijn te vinden dat je leest, vreemde mensen complimentjes geven, te genieten van het leven, zwervers geld te geven, schoenen te vullen met snoep voor een moskee, tikkertje te spelen op elk serieus moment, een glimlach overbrengen op een ander, samenwerken met Teun in de spoel, een lieveheersbeestje op je laptop, elke dag weer te kiezen voor een vrolijk leven en anderen hiermee besmetten…………..
Het is nooit te laat voor een gelukkige jeugd!
“Enjoy the little things in life because one day you`ll look back and realize they were the big things.”
Kurt Vonnegut
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Bron:
Tekst Innerlijk kind certificaat is geschreven door Gertrud Althausen.
Foto Unsplash
You tube https://www.youtube.com/watch?v=co6WMzDOh1o
U2, its a beautiful day
Daar zit ik dan op stoel 41k van onze blauwe vogel in de lucht, we zijn onderweg van de ene wereld stad naar de andere Enter-Bangkok. Een lekker vegetarisch bakje gegeten, de kachel hoog aan en het hele vliegtuig mag gaan slapen.
Achter me zitten 3 mannen die waarschijnlijk een kilo chili con carne hebben gegeten in een vage kroeg in Amsterdam, “Kearl wat nen loch”
Naast me 2 lieve slapende mannen. Nou ja, van die ene weet ik het zeker want das m’n lief. De ander ken ik niet maar lacht lief tijdens z’n slaap. Beiden de handen op het kruis, ook zo’n mannen dingetje, zaakje goed onder controle houden, op de bank thuis maar ook hoog in de lucht.
En ik? Kan niet slapen want wil plassen maar ja, maak je daar dan 2 mannen voor wakker? Klim ik over ze heen? Kan ik mijn voet zetten op de armleuning en dan strakke sprong en sprint naar pot maken, probleem opgelost alleen de terugweg nog in scene zetten. Terwijl ik net het boek “stoppen met aardig zijn” heb gelezen. Wat meer jezelf zijn en zeggen wat je wilt, punt. Tja, in deze omgeving wel een dingetje…..Ook dit volgende verhaal kwam overwaaien:
Ben je een herder of prikkeldraad? Hoe ben jij als leidinggevende binnen je gezin en thuis? Geef je te laat je kaders aan, vlam je als mensen over je heen walsen?
Of hou je net zoals een herder de kudde bij elkaar door communicatie met de juiste woorden? Niet straffen maar een goed gesprek bij een ontsnap poging.
Ik ben dan nu maar even de herder, kijk naar de slapende kudde, mijmer, overweeg, stippel m’n route uit. En als ik helemaal op knallen sta dan ga ik de kudde wakker maken, het gemekker zal na het zien van mijn lieve lach wel overgaan in het opstaan onder het genot van een zwoele wind.
Heb het reisplan voor 2018 bijna af, mijn 14 inspirerende verlangens( met dank aan Adriaan Hoogendijk) en mijn doelen/rollen voor het nieuwe jaar, Covey is daarin de held. Hoef ik het alleen maar te doen?
En naast alle doelen ook wat meer Ikigai, inspiratie vanuit Japan. Wat zijn de geheimen vanuit het dorp met de meest langlevenden ter wereld:
1. Maak je geen zorgen
2. Goede gewoontes
3. Elke dag je vriendschappen onderhouden
4. Leven zonder haast
En leven vanuit je IKIGAI!*(het Japanse geheim voor een lang en gelukkig leven)
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid! #Don’t Be Afraid to Fail Big, To Dream Big
Bron:
Tekst* Ikigai, Frances Miracalles| Hector Garcia
Foto Unsplash, Redd Angelo
You tube Don’t Be Afraid to Fail Big, To Dream Big – Denzel Washington
