Ben er nog niet uit, zend m’n CV de wereld in, op zoek naar nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen. Ga ik weer managen, ga ik weer leiden, ga ik lijden;-) ga ik, tja mens! Wat ga je eigenlijk doen?
Je CV een mooi helder en overzichtelijke Ina, omschreven in 3 A-4tjes, kekke kleurtjes dat ook, zonder foto want daar ben ik niet zo van.
Vooral Dare, to be different, mijn moto en zo noodzakelijk in deze wereld waarin we allemaal uniek zijn maar toch veel op elkaar willen lijken.
Neig ik naar woordspreken, events/food, Leisure, RVS of iets commercieels?
Of, blijf ik eens wat dichter bij mezelf.
Wat ben je nou eigenlijk aan het schrijven, je CV of ook al je in memoriam.
Oei, deze komt aan maar neem je wel graag mee, aangezien de baan als woordspreker bij huwelijk of overlijden me nog steeds boeit, zou er wel m’n baan van willen maken
Hoe kijk jij dan terug, is het geen idee om te starten met je in memoriam.
Wat wil jij achterlaten, hoe wil jij gekend en gezien worden door je naasten.
Wie zijn dan je naasten en spendeer je daar nu wel al je tijd aan of ben je weer lekker druk in je baan?
moet je leven voor je CV…..of voor je in memoriam?
Zag een inspirerend filmpje, zie deze blog maar zal het in het Ina-steno van me af tikken.
Aldus gesproken door David Brooks, elk van ons heeft 2 persoonlijkheden: een persoonlijkheid die uit is op succes, een CV opbouwt, en een persoonlijkheid die zoekt naar verbinding, gemeenschap, liefde, de waarden die stof zijn voor een mooie in memoriam. (Joseph Soloveitchik noemde ze Adam 1 en Adam 2.
Vond het al zo druk in m’n hoofd maar er zijn er dus van boven in ieder geval 2 bij mij, vink!
Wat is dan het verschil tussen de CV-deugden en in memoriam-deugden?
De CV deugden zet je op je CV, dit zijn de vaardigheden die je kan inzetten op de arbeidsmarkt. De in memoriam-deugden zijn de deugden vermeld in een woord na je overlijden. Deze gaan dieper in op wie je bent. Wat is de aard van je relaties? Ben je dapper, liefdevol, betrouwbaar, bestendig?
De meesten, ik ook, zouden zeggen dat de in memoriam-deugden de belangrijksten zijn. Maar zijn het, in mijn geval, de zaken waar ik vaak bij stil sta? Het antwoord is nee.
Ik heb nagedacht over dit probleem. Wie me hierbij geholpen heeft is Joseph Soloveitchik, een rabbijn. Ome Joseph meende dat onze aarde twee dimensies heeft, die hij Adam 1 en Adam 2 doopte.
Adam 1 is onze wereldse, ambitieuze, externe dimensie, die wil bouwen, scheppen, ondernemen, innoveren. Adam 2 is onze bescheiden kant, Adam 2 wil goed doen en goed zijn, zijn innerlijke leven zo leiden dat hij God, de schepping en onze mogelijkheden eert. Adam 1 wil de wereld veroveren.
Adam 2 wil een roeping hebben en zich inzetten voor de wereld. Adam 1 dorst naar prestaties, Adam 2 naar innerlijke bestendigheid en kracht.
Adam 1 vraagt hoe dingen werken, Adam 2 vraagt waarom we bestaan. Het motto van Adam 1 is succes. Het motto van Adam 2 is liefde, verlossing en terugkeer. Ome Joseph meende dat deze wereld twee dimensies van onze aard met elkaar in strijd zijn. We leven in een eeuwige zelfconfrontatie tussen uiterlijk succes en innerlijke waarde. Het lastige volgens mij, van deze twee dimensies is dat ze volgens een verschillende logica werken. De externe logica is economisch: inbreng leidt tot opbrengst, risico leidt tot beloning. De interne dimensie van onze aard is een morele en dikwijls omgekeerde logica.
Je moet geven om te krijgen. Je moet je overgeven aan iets buiten jezelf om kracht te winnen binnenin. Je moet je drang overwinnen om je zin te krijgen. Om jezelf te vinden, moet je jezelf verliezen.
We leven in een maatschappij die Adam 1 verkiest, en Adam 2 vaak verwaarloost. Het probleem is dat dit je in een listig wezen verandert, dat het leven als een spel ziet. Je wordt een koud, berekend wezen dat weg zakt in een soort van middelmatigheid waarin je het verschil beseft tussen wie je zou willen zijn, en wie je echt bent.
Je krijgt niet het soort in memoriam waarvan je hoopt dat iemand je zal geven.
Adam 1 wordt gevormd door te bouwen op je sterktes. Adam 2 wordt gebouwd door je zwaktes te overwinnen. Je kijkt binnenin jezelf en je vindt de zonden. Die je keer op keer beging in je leven, je typische zonde van waaruit de andere ontstaan. En je vecht tegen die zonde en je worstelt met die zonde. Uit de worsteling, uit dit lijden vormt zich en diepgaande persoonlijkheid.
Vaak wordt ons niet geleerd om onze zonden te herkennen. Zo leren we in onze cultuur niet ze te bevechten, hoe ze te confronteren en hoe ze te bestrijden.
We leven in een cultuur met een Adam-1 mentaliteit waar we niet spreken over Adam 2.
Reinhold Niebuhr, tenslotte vatte de confrontatie, het volledig geleefde leven van Adam 1 en 2 als volgt samen:
“Niets dat de moeite waard is kan bereikt worden tijdens ons leven. Daarom moeten we gered worden door hoop. Niets dat echt of mooi of goed is houdt stand. Daarom moeten we gered worden door geloof.
Niets wat we doen, hoe deugdelijk ook, kan alleen gedaan worden.
Daarom moeten we gered worden door liefde.
Geen deugdelijke daad is even deugdelijk vanuit de visie van onze vriend of vijand als vanuit onze eigen visie. Daarom moeten we gered worden door een ultieme vorm van liefde en die is vergiffenis”
Niet verzuren maar vergeven en die Adam’s in je hoofd uitnodigen voor een goed gesprek.
Zet er wat kekke Eva’s naast en zowaar kan er een droom ontstaan.
Of zoals mij net overkwam in het telefoon gesprek met mijn uitgever.
Adam 1 scrolt als een bezetene door de tekst, Adam 2 wil nog lief luisteren naar zijn wijze raad.
Eva 1 denkt: “zijn alle foto’s wel gepast voor het boek?” en Eva 2 overweegt om het haar te laten knippen.
Wat een drukke bedoening in 1 hoofd, tijd voor een lange tafel zonder mobiel, oog contact, wat zuchten, een goed verhaal, een bulderende lach en het delen van de rol Rolo.
Komt het allemaal goed!
X
Ina
Foto 9gag.com
You tube droom stef bos
tekst en YT ted talks david Brooks
