Het leven is thuiskomen.
Allemaal rusteloze harten die op zoek zijn naar de weg naar huis.
En de storm? Die zat helemaal in mijn hoofd.
Midden in mijn levens reis zat ik in een donker bos.
Ik was de weg kwijt….
Dit zijn de woorden van Patch Adams(oprichter CliniClowns) maar zouden ook op dit moment van mij afkomstig kunnen zijn. Midden in mijn levensreis en soms in een donker bos. Verbaas me over mensen om me heen, in helaas negatieve maar gelukkig ook positieve zin. Noaberschap is soms een lang rekverband aan het worden, niets hoeft, wat aandacht mag.Ach, ieder is vast druk met zijn/ haar eigen levensweg.
Toch is mijn mening dat in deze digitale wereld het echte contact niet verloren kan/ mag gaan? WhatsApp is prima maar het verdriet of emotie kan je niet altijd verwoorden in een smiley, intens oogcontact en zien wat er is achter een waterige glimlach schuilt. Niet genoegen nemen op de vraag: “Hoe gaat het?”” Goed! is dan een veilig antwoord maar ook de waarheid?
Kwam onderstaande spreuk tegen……..
Lose your mind and come to your senses -Fritz Perls, grondlegger vd Gestalttherapie
Soms verlies ik m’n verstand in deze roerige tijd maar weet ook dat ik dan pas tot mezelf ga komen. Ach en anders krijg je zomaar op Valentijn’s dag een compliment waar je weer uren op kan teren. Zo geen zin om te rennen, zo lang uitstellen en dan toch de kou in, nog net voor code oranje rondom extreme sneeuwval. In de sneakers en met de neus op de weg gericht wordt deze diesel na een half uur pas warm. Mmmm, het loopt best zalig. Zowaar een fietser die passeert en de handrem in knijpt, me een blik toewerpt en me dapper aanmoedigt: “het is nu rennen, van stilstaan wordt je koud.”
Dat klopt! Vast een waarzegger, deze onbekende! Vervolgt zijn fietsweg en roept me nog na: “je hebt een leuk drafje!” Kijk dat verwarmt m’n hart, voel me van binnen veranderen van een knol naar een dartelende pony, dat allemaal binnen 5 minuten.
Word je van stilstaan koud, kan je beter blijven rennen, doordraven in deze ratrace?
Ga deze week de test aan met een fles gevuld met water en wat zand.
Staat symbool voor het leven. Als je maar blijft schudden dan wordt het water troebel. Als we maar blijven rennen, jagen en overal tegen aanbotsen dan wordt het zicht troebel. Helder zicht op het werkelijke leven is dan moeilijk. Dat ga ik dan eens toepassen en eens wat leren van een fles water met wat zand. Gewoon schudden en dan stil op tafel neerzetten, het zand zal zakken en het water wordt weer helder. Na een uur is het water al vrij helder, echt brandschoon water pas na een paar dagen!
Dus flesje komt te staan op mijn bureau en in mijn huisje, een reminder…….
Stilstand brengt helderheid!
En m’n verwachting naar de anderen stel ik bij, wat kan ik voor de ander betekenen? Focus verplaatsen, iets met NLP, wat moet ik ermee?
De spelregels van dit leven heb ik nog steeds niet ontdekt. Geloof, hoop en liefde?!
En ik geloof en hoop dat liefde het meest belangrijke is om te delen!
Wijsheid is niet te koop. Je kunt haar alleen verkrijgen door het leven te leven. Met wijsheid komt kracht, moed, zekerheid en een altijd groeiende rust.
Rhonda Byrne
Bron: de les van de fles: Koester je hart, Mirjam van der Vegt
foto: twitter, earth pics