De nieuwe zondag ochtend invulling, dit jaar, het jaar zonder marathon. Wat freewheelen, aan de studie, meditatie en wat minder moeten, meer niksen. Kan het iedereen eens aanraden. De slappe lach krijgen als je alleen thuis bent, hoe vaag maar het bestaat? Probeer maar eens de lotus houding in onderstaande you tube link, ik zat vast onder de kast na 10min. krijg de benen niet bij elkaar, soms maar beter ook;-);-);-);-);-)
De zondag, zowaar een nazomer weekend, de zaterdag iet-wat te laat in bed na een gezellig avond vriendschap beklinken.
Gewapend met rugtas, haarbandje en goede moed stap ik op de fiets.
Dauw hangt op de velden, snotdruppels onder mijn neus. Gelukkig draag ik handschoenen, snot probleem opgelost in 1 veeg. Het wordt een mooie dag, dauw in de morgen geeft een dag zonder zorgen. Of andere waanzinnige wijsheid.
Op naar het park in Rijssen voor een lesje power yoga. Nou, dat van die power hadden ze iets eerder kunnen aangeven. Heb weer spieren ontdekt die er vast zaten maar nog niet zo aanwezig gevoelt in mijn lijf.
De zondagochtend geeft toch rust, fietsen in het veld, geen tegenligger te zien, op de 2 melige mannen in hun autootje na. Rust in het park, een über mooie yoga juf, stralend en vol energie.
Langzaam druppelen de dames en matjes binnen. Antonnet is er ook, heeft koude handen, ik bied haar mijn handschoenen aan, die wijst ze na het verhaal kordaat af. Klaar om de dag met maximale stretch te beginnen.
Vlinder is ook mee, een mooie dartel in het veld van 8 jaar, mag met moeders mee. Ze heeft er zin in, staat tegenover de juf dus dat gaat goed komen. Ik was met Ina al blij qua naam maar hoe dankbaar kan je zijn als je als een Vlinder door het leven mag gaan.
De muziek start, het is half 10, we gaan in downward doggy style, Vlinder bekijk dit kritisch, je hoort haar denken, hoezo, waar dan en waarom, mist het plezier.
Ik denk oja, hier kwam die spierpijn vandaan.
Verder……
Gelukkig zijn we nog niet toe aan de kikker houding (ook wel de Bhekasana voor intimi), iets met op je buik liggen en je benen naar je toe trekken met je handen en dan aan iedere kant in de zij een been neerleggen. “Mut lukn ma ie bint toch neet van elastiek” (hoor ik mezelf denken) Schijnt een de oplossing te zijn bij liefdesverdriet, denk dat je niet meer aan liefde kan denken na deze oefening, “alls kats oet et fatsoen e treukn”.
Nee, we gaan verder met de balans oefening, gewoon staan, focus, voet tegen knie en blijven staan, als je maar blijft focussen.
En dan komt de logica van een kind, Vlinder, hup eerste stappen overslaan en gelijk blijven staan, uit balans, in balans, huppen, bijna vallen, staan, toch niet, weg zakken, omkijken, huppen, naar links kijken, wat doen al die vrouwen, huppen, staan.
Kortom het kind in Vlinder wil maar 1 ding, naar huis, dit is niet leuk, wat een gedoe, verveling.
Vlinders horen te vliegen, zo hoog mogelijk, zonder zorgen, stralen, geen vragen te hebben maar er juist teveel stellen. Stoer zijn en soms gewoon heel lief maar hoe dan ook onbevangen.
Voorbij het dagdromen, spieren op maximale spanning en door….. Downward doggy style-door armen-hoge plank-lage plank en trots opkijken. Bij juf Wendy ziet dit er magistraal uit, elegant, soepel en altijd met een lach om de mond. En ik vind juf Wendy met haar 19 jaar en al een eigen zaak, ook vet stoer!
Zelf wens ik dat ik eruit zie als een tevreden kat, die af en toe knullig in een standje schiet, vacht dik genoeg voor aankomende winter, om lekker te kunnen cocoonen.
En wij, ik geniet volop als ik op de wijzerplaat van het parkgebouw, de wijzer zie stralen op 10.20, tijd voor het “klingklong” moment.
Dekentje over en 10 minuten even niks, power yoga is dan zalig, het lijf tot rust brengen, hoofd waait leuk mee.
Heb ik toch nog iets geleerd bij mijn gym club van vroeger: W.I.K. willen is kunnen
Ik kan wel niksen en wil dat ook best kunnen.

Als er nooit iets zou veranderen,
zouden er geen vlinders zijn

Ook tijdens toneel repetities geoefend achter de schermen, Excuus Anja voor je knak knie(oeps)

Bron:
Power yoga @ http://zentralpark.nl/
You tube andre van Duin, yoga les/ padmasana lesje.nl

Zomaar een you tube filmpje waar ik in blijf hangen, een artiest die met 2 hamertjes en een tafelcider, een oud Ina-nummer prachtig kan bespelen. Waar ik mijn Ukelele na aankoop alleen maar ter hande neem om wat te tokken( so far mijn muzikale talent of voor nu mijn geduld om het te willen leren)
Deze man laat toch wel een knap staaltje zien.
Het nummer, de naam van de band blijven dan wat door dit hoofd zweven, zet daar een week met rare bijzonderheden tegenaan en het wil verwoorden aan deze kant.
De naam van de band van toen: “Tears for fears”
Wanneer kom je bij je angsten aan, tranen komen eerst?
En waar zijn we dan bang voor?
Laten we altijd onze tranen zien aan de ander of zelfs aan je zelf, in tijden wanneer het even niet zo lekker gaat? Of zetten we weer eens ons: “nee hoor, alles gaat goed, druk, druk masker op”
Willen we echt allemaal de wereld beheersen zoals ze zingen. Aan de leiders op dit moment overdenk ik vaak een tekortkoming qua leiderschap,(of eigen lid lengte) Het woord dienend leiderschap of het oprecht dienen van je volk barst bij mij uit z’n voegen als ik mensen vol trots achter een bureau een raket zie afvuren. Die vinden dat ze zelf nu goed op koers zijn als het geel uitgeslagen vriendje, groot leider aan de andere kant van de wereld, wordt uitgedaagd om hier weer op te reageren.
Lijken wel kleine kinderen die in een supermarkt op de grond gaan liggen als er geen zak Haribo in de winkelwagen beland. Gelukkig gaf de aubade als dank aan Eberhard van der Laan me kippenvel, mooie leiders zijn er ook.
Het nummer dat artiest Ted weet te slaan: “everybody wants to rule the world” Iedereen wil alles controleren, de baas zijn.
Op zoek naar geluk, vrijheid en naar plezier da’s toch een beter streven.
Terwijl in de storm van je leven soms een hand die je vasthoudt genoeg mag zijn.
Heb de eer om al 2x als vrijwilliger mee te draaien bij een hospice, indrukwekkend om te zien wat liefde onder mensen kan betekenen in de laatste maanden van je leven.
Er in aandacht zijn voor de ander, griesmeelpap en wat thee, een knipoog.
Dat er een ruimte mag zijn om thuis te komen, handen vast houden als de muur om je heen afbrokkelt.
Fijn dat onze regering wat geld gaat vrijmaken voor de zorg want dat is zorgwekkend hard nodig.
Aandacht, liefde en een knipoog kan een ieder, elke dag wel gebruiken.
En soms zijn er geen woorden, alleen een tafel cider, de ogen dicht en het geluid wat mag binnenstromen.

There’s a room where the light won’t find you
Holding hands while the walls come tumbling down
When they do I’ll be right behind you

En blijf in alles wat je doet vooral jezelf, zonder bewijsdrang of het willen laten zien van je lid-lengte….
Be yourself!
Don’t dare to be different, dare to be yourself. If that doesn’t make you different then something is wrong
-laura baker

Bron:
You tube Ted Yodler, cover Tears for fears, Everybody wants to rule the world
Pixar, fort he birds
Foto Internet en speciaal voor de heer Witten?(He loves the game;-))))))))))

Afgelopen jaar mocht ik naar de voorstelling van Daan, mijn grote kleine held met al zijn vragen voor iemand van 11 jaar. Zijn rol in het toneelstuk met als titel: “Wie ben ik?”
Voel me trots als ik het toneel talent ontdek bij Daan maar ook het lef dat je al op een podium durft te gaan staan, een passende rol is er gevonden voor deze lefgozer.
Maar wie ben je dan als je 11 jaar bent? Ik was toen ooit miss rollerskates samen met Jeannet en zal zo mijn zolder eens bekijken om de foto terug te halen. Bij voldoende lef ga ik het plaatsen. Bijzonder hoe ik me destijds van binnen voelde t.o.v. de vertoning van buiten. Ik was zo ontzettend mooi, ondanks blauwe hemd onder witte shirt, Jeannet straalt je toe vanaf de foto. De jury had ons vast bonus punten gegeven.
En wie ben ik nu?
Mag mezelf soms binnen een uur verkopen, tja, wie ben ik? Deel graag met je de meest bijzondere vragen die ik had verwacht, leuk had gevonden…..

-Hoe zou je het begrip ‘dienend leiderschap’ omschrijven?
-Met welke filosofie benader jij je werk?
-Als je kijkt naar je manier van beslissingen nemen, met welk dier ben je dan te vergelijken en waarom?
-Wat ga je doen met een miljoen pingpong ballen
-Wat zou je gaan doen als je nog slechts een jaar te leven hebt?
-Welke drie dingen moet je doen om succesvol te zijn in deze functie?
-Vertel eens over die ene keer dat je in je werk de juiste beslissing nam, terwijl niemand het in de gaten had.
-Je hebt drie minuten om me deze baksteen te verkopen, vertel
-Waar maak je je zorgen over, en waarom?
-Als je zou worden achtergelaten in de wildernis met alleen de objecten in deze kamer, wat zou je dan bouwen?
-Wat is je favoriete palindroom?
-Op welk dier lijk je het meest, een schaap of een wolf? En waarom?
-Als je een tekenfilmfiguur zou zijn, wie zou je dan zijn en waarom?
-Wat zijn de titels van de laatste twee boeken die je hebt gelezen? Welk karakter uit deze boeken sprak jou het meeste aan?
-Wie heeft jou geïnspireerd in je leven en waarom?
-Vertel me iets dat je nog nooit aan iemand anders hebt verteld.
-Wat waren je eerste indrukken toen je bij ons binnen liep en in de lobby zat te wachten?
-Welke waarde voeg jij toe aan ons bedrijf als je wordt aangenomen?
-Hoe zit m’n haar?

Helaas, geen van bovenstaande vragen werd er me voor de voeten geworpen, het had zowaar een heel ander gesprek opgeleverd. Vooral de vraag rondom “palindroom” had ik vast beantwoord met een nummer van Jan Smit. En als dier vind ik mezelf toch vooral een eekhoorntje.
Kortom wie ben je, als je zoekt en onderweg bent, geen snor of bril draagt. Er geen B in je naam zit maar een A. Er nog haar op je hoofd zit, je bent zeker geen Bill. De klepjes die na elke vraag naar beneden vallen. En wanneer ben je dan de winnaar van het spel Wie ben ik?
Als ik me echt voor je open, een mooi mens, een miss rollerskates van origine.
Of zoals afgelopen week aan me werd terug gekoppeld na afloop van het gesprek.
Je bent heel nuchter.

Tja, dat klopt. Maar van binnen bruist het van de energie en wie weet
ben ik het voor jou;-)

Het meest belangrijke is niet teveel nadenken
maar veel liefhebben
doe dus datgene wat de meeste liefde in je wekt
-Teresia van Avila

Soms is het doorbreken…..

En als we dan doorbreken…..

Bron:
you tube break free, Adidas/ Baufix – Home Alone // Wenn, dann richtig!
Foto Jeannet Rohaan en mini me

Zo, iedereen is weer in z’n rust, ritme en regelmaat. Goed zo, keurig, alles weer zoals het hoort te gaan en zekers geen 3x in de week patat eten. Onze vakantie staat nog voor de deur(gelijk na het toneel optreden het vliegtuig in, eind november, bestemming onbekend. Wel kleine week Valencia bekeken……mooi wark
Waarom ga je schansspringen, tandem fietsen, vioolles nemen, beginnen aan een studie Russisch of tomaten naar elkaar gooien? Nou daarom, ben gewoon nieuwsgierig, het staat op m’n bucketlist, hoe is dat dan, voelt dat dan, wie doen het en hoe ziet het eruit?
Kortom, ik neem je mee naar 1945 enkele jongeren zochten ruzie omdat ze wilden deelnemen aan een typische lokale optocht van gigantes y cabezudos (reuzen en groothoofden). Kijk dat is mijn volluk, in opstand komen tegen de reuzen en de groothoofden, gewoon omdat de kleinhoofdigen met grote neus ook meetellen in dit leven. Ze bevonden zich in de buurt van een groentekraam, stalen tomaten om die naar de optocht te gooien. De oproerpolitie kwam en liet de jongeren de schade vergoeden. Het jaar daarop herhaalden de jongeren deze truc, met ditmaal van huis meegebrachte tomaten. Ook toen werden ze weer door de ordetroepen opgepakt. Na dit enkele jaren achtereen volgehouden te hebben, werd dit een traditie zonder dat er een officiële status van was vastgelegd.
La Tomatina is een feest dat gevierd wordt in het dorpje Buñol in de Spaanse provincie Valencia. Het is een jaarlijks terugkerend tomatengevecht op de laatste woensdag van augustus.
Dit evenement trekt altijd veel toeristen, op 30 augustus 2017 22.000 tomatengooiers en 2 Enternezen.
Vond dat het tijd werd om te gaan, dus on our way. Of zoals de plaatselijke fietsverhuur gigant in Valencia aangaf, ”you are going into a war” Kijk dat geeft de burger moed.
In vroege ochtend op weg naar het treinstation en vertrek punt van onze bus, bij het lezen van busnr. 70 hadden we het al kunnen verwachten, leuke chaos om je bus te vinden als er al 30 staan die in diverse shifts vertrekken. We mochten met een lieve meid mee in haar bus, daar zitten we dan. In oude kleren en natuurlijk mijn Wish bikini, super om in het verre China een bikini te bestellen voor een wat volslank Twents peer-model. Het heeft de nodige lachsalvo’s tijdens het passen en betreden van de slaapkamer opgeleverd maar mijn Ini’s passen zo niet in deze bikini’s. Prima spul maar als de vulling bestaat uit karton dan lijk je net een zinkend schip dat uit het water gaat komen.
De taak als weggooi stofje was prima en later een goed verdediging’s mechanisme.
Aangekomen in een vaag Verweggistan dorpje Brunöl bleek dat we niet de enigen waren. Vanuit alle landen zijn we hier klaar waren voor de grote rode oorlog, even samen wat onvree weg ploeteren middels de tomaat.
De kudde mensen begeeft zich naar het centrum, een pittoresk dorpje waar de gemiddelde leeftijd boven de 60 ligt, tafels met lekkers staan klaar. Het aapjes kijken(waarin wij als aapjes fungeren) is begonnen. Je hoort ze denken, “wat nen flaowenkul” maar dan op z’n Spaans.
We lopen tot aan het centrum, daar wachten ons al andere soldaten op, er volgen ferme waterstralen en er wordt geklommen in een totem paal, geen idee waarom maar als we samen zingen:
La,la la la,
La, la, la, la
Eh, hee, hee
Goodbye
Dan weet je dat je in de juiste oorlog bent aanbeland
Het geluid van een kanons kogel volgt, ik schrik, denk aan aanslag en echt #gedoe. Niets is minder waar, die lieve spaanse die op het balkon tegenover ons op ons neer kijkt begint een tomaat te pakken, inknijpen en gaat gooien, kleine chaos is een feit.
Van alle daken volgen tomaten, flets, boooing, beng, squash, slurp. Het komt allemaal voorbij en we doen mee, al valt de munitie wat tegen. Dat veranderd, er komt een vrachtwagen met 20 springende mensen aan, deze springende mensen doen wat in het strijdplan staat. Gooien van tomaten, hard, veul en vies.
Kijk daar kwam mijn bikini van pas want door de karton vulling was het ook een mooi opvangbakje, munitie erin opvangen en doorgooien.
Hoe leuk het ook was, vies was et ook. Aldus Nederlandse dame voor me, kijk deze tomaten zijn vers, terwijl er een dikke, donkere drap schimmel van haar schouder glijdt. Ik lach maar niet met mond open want dan kan er zowaar een pasta party mijn mond invliegen.
Na een uur van volle kracht vuren van tomaten klinkt er wederom een kanons kogel, olé, de oorlog is voorbij.
Is dat nou niks voor Trump en Noord Korea, ga eens een uurtje samen tomaten gooien en pak vervolgens wat paella en een goed glas sangria. Als kinderen even spelen in de rode ballenbak en daarna klaar met het gedoe.
Dat is iig iets wat hoog staat in mijn Fuck-it list, met dank aan Cinte voor het woord. Minder gedoe, meer liefde, meer co-creëren, ondernemen en meer dankbaarheid.
En altijd waar dan ook nieuwsgierig blijven, ontdekken en vooral af en toe uit je comfort zone stappen. Het leven is meer dan een tomaat waard!
The important thing is not to stop questioning.
Curiosity has its own reason for existing.
-Albert Einstein

en natuurlijk een klein stukje tomaat voor de liefhebber…..

Foto Ina, la tomatina
You tube I Dare You, stoke travel, la tomatina