Zo, iedereen is weer in z’n rust, ritme en regelmaat. Goed zo, keurig, alles weer zoals het hoort te gaan en zekers geen 3x in de week patat eten. Onze vakantie staat nog voor de deur(gelijk na het toneel optreden het vliegtuig in, eind november, bestemming onbekend. Wel kleine week Valencia bekeken……mooi wark
Waarom ga je schansspringen, tandem fietsen, vioolles nemen, beginnen aan een studie Russisch of tomaten naar elkaar gooien? Nou daarom, ben gewoon nieuwsgierig, het staat op m’n bucketlist, hoe is dat dan, voelt dat dan, wie doen het en hoe ziet het eruit?
Kortom, ik neem je mee naar 1945 enkele jongeren zochten ruzie omdat ze wilden deelnemen aan een typische lokale optocht van gigantes y cabezudos (reuzen en groothoofden). Kijk dat is mijn volluk, in opstand komen tegen de reuzen en de groothoofden, gewoon omdat de kleinhoofdigen met grote neus ook meetellen in dit leven. Ze bevonden zich in de buurt van een groentekraam, stalen tomaten om die naar de optocht te gooien. De oproerpolitie kwam en liet de jongeren de schade vergoeden. Het jaar daarop herhaalden de jongeren deze truc, met ditmaal van huis meegebrachte tomaten. Ook toen werden ze weer door de ordetroepen opgepakt. Na dit enkele jaren achtereen volgehouden te hebben, werd dit een traditie zonder dat er een officiële status van was vastgelegd.
La Tomatina is een feest dat gevierd wordt in het dorpje Buñol in de Spaanse provincie Valencia. Het is een jaarlijks terugkerend tomatengevecht op de laatste woensdag van augustus.
Dit evenement trekt altijd veel toeristen, op 30 augustus 2017 22.000 tomatengooiers en 2 Enternezen.
Vond dat het tijd werd om te gaan, dus on our way. Of zoals de plaatselijke fietsverhuur gigant in Valencia aangaf, ”you are going into a war” Kijk dat geeft de burger moed.
In vroege ochtend op weg naar het treinstation en vertrek punt van onze bus, bij het lezen van busnr. 70 hadden we het al kunnen verwachten, leuke chaos om je bus te vinden als er al 30 staan die in diverse shifts vertrekken. We mochten met een lieve meid mee in haar bus, daar zitten we dan. In oude kleren en natuurlijk mijn Wish bikini, super om in het verre China een bikini te bestellen voor een wat volslank Twents peer-model. Het heeft de nodige lachsalvo’s tijdens het passen en betreden van de slaapkamer opgeleverd maar mijn Ini’s passen zo niet in deze bikini’s. Prima spul maar als de vulling bestaat uit karton dan lijk je net een zinkend schip dat uit het water gaat komen.
De taak als weggooi stofje was prima en later een goed verdediging’s mechanisme.
Aangekomen in een vaag Verweggistan dorpje Brunöl bleek dat we niet de enigen waren. Vanuit alle landen zijn we hier klaar waren voor de grote rode oorlog, even samen wat onvree weg ploeteren middels de tomaat.
De kudde mensen begeeft zich naar het centrum, een pittoresk dorpje waar de gemiddelde leeftijd boven de 60 ligt, tafels met lekkers staan klaar. Het aapjes kijken(waarin wij als aapjes fungeren) is begonnen. Je hoort ze denken, “wat nen flaowenkul” maar dan op z’n Spaans.
We lopen tot aan het centrum, daar wachten ons al andere soldaten op, er volgen ferme waterstralen en er wordt geklommen in een totem paal, geen idee waarom maar als we samen zingen:
La,la la la,
La, la, la, la
Eh, hee, hee
Goodbye
Dan weet je dat je in de juiste oorlog bent aanbeland
Het geluid van een kanons kogel volgt, ik schrik, denk aan aanslag en echt #gedoe. Niets is minder waar, die lieve spaanse die op het balkon tegenover ons op ons neer kijkt begint een tomaat te pakken, inknijpen en gaat gooien, kleine chaos is een feit.
Van alle daken volgen tomaten, flets, boooing, beng, squash, slurp. Het komt allemaal voorbij en we doen mee, al valt de munitie wat tegen. Dat veranderd, er komt een vrachtwagen met 20 springende mensen aan, deze springende mensen doen wat in het strijdplan staat. Gooien van tomaten, hard, veul en vies.
Kijk daar kwam mijn bikini van pas want door de karton vulling was het ook een mooi opvangbakje, munitie erin opvangen en doorgooien.
Hoe leuk het ook was, vies was et ook. Aldus Nederlandse dame voor me, kijk deze tomaten zijn vers, terwijl er een dikke, donkere drap schimmel van haar schouder glijdt. Ik lach maar niet met mond open want dan kan er zowaar een pasta party mijn mond invliegen.
Na een uur van volle kracht vuren van tomaten klinkt er wederom een kanons kogel, olé, de oorlog is voorbij.
Is dat nou niks voor Trump en Noord Korea, ga eens een uurtje samen tomaten gooien en pak vervolgens wat paella en een goed glas sangria. Als kinderen even spelen in de rode ballenbak en daarna klaar met het gedoe.
Dat is iig iets wat hoog staat in mijn Fuck-it list, met dank aan Cinte voor het woord. Minder gedoe, meer liefde, meer co-creëren, ondernemen en meer dankbaarheid.
En altijd waar dan ook nieuwsgierig blijven, ontdekken en vooral af en toe uit je comfort zone stappen. Het leven is meer dan een tomaat waard!
The important thing is not to stop questioning.
Curiosity has its own reason for existing.
-Albert Einstein

en natuurlijk een klein stukje tomaat voor de liefhebber…..

Foto Ina, la tomatina
You tube I Dare You, stoke travel, la tomatina