Lamballen, bankfierljeppen, excuus truus zijn.
Oké, ook ik geef toe, ik zit in de “modus-druk met werk-laat thuis en geen ochtendrun energie”
Wekkertje slaapdronken uit tikken, ik mag nog 10 minuten verder kabbelen in dromenland, of soort van…Terwijl de dakpannen ratelen op het huis vanwege een herfstbui in december.
Dat wil dan ook nog eens een halve marathon gaan rennen in januari, wat een discipline!
Zie ik dan de glanzende ogen van dit manneke, op zijn doel af, zonder excuus. Big smile, WTF! Genieten, rennen, koppie leeg, trots zijn. Gewoon vol energie alles uit jezelf halen om te bikkelen, daar mag ik dan een diepe buiging voor gaan maken.
Dus daarom met mezelf de bloedafspraak.
Nou ja, Ina en bloed? Of ik mezelf ook daadwerkelijk het mes in het lijf ga zetten, het bloed van “slappe ik vermengen met mijn mega Inie-Minie, tja, das nog de vraag.
Bij het zien van het eerste lotus slachtoffer ga ik al van mijn sloffen, dus ik sta niet in voor de chaotische gevolgen van mijn bloed zusterschap.
Met 24uur in één dag kan je best de bejaardenbingo organiseren en appeltaarten bakken.

Dus daarom toch afgelopen zondag gestart in Egmond aan Zee, na een slappe voorbereidingstijd zoals omschreven, time management.
Met de zon fris op m’n toet dorp Egmond achter me gelaten, met al die andere mafkezen banjeren door het mulle zand, vloedlijn angstvallig dichtbij zien komen. De duinen door en in het achterhoofd dreunt, niet opgeven!!! Zoals in 2011 op kilometer 14, accu leeg.
Daar had ik geen problemen mee, denk de accu overladen met nog een MC wrap de vorige nacht, powergels, ors, dus ook de inhoud van darm Mennegat gaf gas. Yeah! Dit is cool.  Genoot met volle teugen en alles van binnen voelde zich Frank en wilde meer Vrij zijn.
Wat te doen, wat te doen?
Blijven we geforceerd billen knijpen, dixie zoeken, ja, nee. Sowieso het mooiste van een duurloop, je interne gevecht/ gesprek, alles wat zich daar mag afspelen van monchou taart tot aflossen, de liefde, foute film, gezeur, de geboorte van een dochter en een dag later het overlijden van haar opa, flarden van gesprekken, die oude man in z’n kleine sigaretten winkel, paardrijden en alles wat er aan onderwerpen tussendoor binnen komt.
Besloten dat van Mennegathoven ze een poepie mag laten ruiken, dus in duinpan, 5 meter van parcours mijn “stempel” gedrukt, Ina was here, enjoy it!
Verder draven zonder intern gedoe, genieten, trots zijn op beide benen, gezond lijf, vaag hoofd.
Eindtijd 2:08, volgens buurman Chiel te sneu, goa’j daor veur hen loopn, dat kon toch sneller.

Ja, dat kon,
ik veune et good!

So little time
Try to understand that I’m
Trying to make a move just to stay in the game

Bron: you tube, PS22 Chorus