Een donderdag avond, ik pak mijn fiets, even condoleren in Enter. Het is drukkend warm terwijl het wat miezert. De kerk is al open, niet de mijne(net of ik een kerk bezit;-) maar die andere, de katholieke kerk. Sluit aan, achter aan de rij, mensen zitten in de kerk, goed voorbereidt Ina! M’n vraag: “is er geen condoleren? “ “Zeker”: is het antwoord, “na de dienst.” Neem plaats in de volle kerk, het te krappe bankje en de onhandige midden plank, net boven de vloer.
Een lieve man kijkt me vanaf de liturgie toe, iemand gaat een man, vader, opa en vriend missen. Blader vluchtig het boekje door, kak! Dat ga ik niet droog houden, gelukkig heeft onbekende buurvrouw een zakdoekje voor me. Wat blijft een uitvaart toch indrukwekkend, het verdriet, de prachtige teksten en muziek, mooi gekozen woorden, een wijs meisje met een stoer gedicht voor opa. En daar rollen ze weer, mijn tranen voor dit verlies maar ook de tranen voor de liefde die ik voel. Hier in deze prachtkerk, een kist beplakt met schelpen, vast van het laatste weekend samen. Zomaar weggeplukt uit het leven, geen afscheid maar een mooie herinnering. Het memoriam wordt gelezen, je leven opgeschreven met al je rariteiten, je gewoon en bijzonder zijn.
Een hand een gebaar, een knuffel, vind dat condoleren altijd zo, ja wat eigenlijk. Er zijn toch geen spelregels voor het steun geven aan?
Pak m’n fiets en hobbel over de dorpsstraat naar huis, gedachten vallen me toe: “hoe lang mag ik hier nog toeven, doe ik de juiste dingen, wat staat er straks in mijn memoriam?”
Wil in ieder geval de maestro zijn in dit leven, m’n eigen regie bepalen, mijn muziek stuk spelen. Ga vandaag op Ukelele les samen met Antonnet en Karin. De eerste stap zetten op muzikaal front of gewoon smakelijk lachen om het gehannes met een gitaar.
Verhalen volgen vast want ook dat is iets wat deze maestro heeft besloten, eind november ligt mijn boek op de planken of bij bol.com in het magazijn. Verhalen blijven schrijven en vertellen, soms met een lach, soms met een traan. Natuurlijk kan je je bestellingen al plaatsen, zal ze met zorg signeren en inpakken!

De achtbaan is mijn leven,
Het leven is een heftig en verblindend spel.
Het leven is parachute springen,
Het is risico nemen, vallen en weer opstaan.
Het is bergbeklimmen, het is je eigen top willen bereiken,
En onvoldaan en teleurgesteld zijn als dat je niet lukt.
-Paolo Coelho
Daarom sluit ik af met de tip van brandweer held, Mark Bezos from NY:
Not every day is going to offer us a chance to save someone’s life, but every day offers us an opportunity to affect one.

We zullen nooit beseffen hoeveel goeds een eenvoudige glimlach kan doen
-Moeder Teresa

Ukelele inspiratie voor deze week(zekers niet qua volume, slik)

Bron:
Foto Internet foto
You tube official Somewhere over the Rainbow – Israel “IZ” Kamakawiwoʻole
TedTalks, mark bezos a life lesson
Laurel &Hardy – Laughing

Ik beken, ben er eentje die niet zo goed tegen de warmte kan. Op vakantie geen probleem maar in het mooie Nederland haak ik wat af. Om hier nu een heel klaag zang van te maken terwijl onze oudjes in het bejaardencentrum zitten met plat dak en steunkousen, nee, da’niks voor mij. Of zoals ik kranig werd aangesproken door de BH Broeze Babes: “ie wonnt der a zo lange, dan ku’j ok wan nen aircoooo koopn” Ie zint gewoon eigenwies, schriewt doar ma is oawer”
Qua vertaling komt het neer op: iets eigenwijs en los het op, geloof dat het kan.
Dus ben ik vanmorgen gewoon ondanks de warmte gaan hardlopen, zoooooo geen zin en reden te over om niet te hoeven rennen:
#het is warm
#je moet nog veel lopen vandaag
#oei m’n spataders
#weer dat haardbandje om(kweek lang haar, resultaat: “pluk ik heb je, tijdens het rennen”)
#en een gedachte van vroeger, doe het maar rustig aan
En plots was daar, lang, lang geleden een mannetje dat andere gedachten in zijn hoofd had. Een oud boertje van 61 jaar, Cliff Young(tja hoe oud/young is 61 eigenlijk?) Ik neem je mee naar 1983 en Australië, elk jaar vind daar de ultra race plaats tussen Sydney en Melbourne maar liefst 875 kilometer rennen binnen 5 dagen, ik ben er na 42 kilometer op 1 dag wel klaar mee.
Cliff zag er bijzonder uit met zijn overall en laarzen, voorzien van race nummer stond het wel wat vreemd tussen al die strakke atleten, super getraind voor hun event van het jaar.
Er werd gelachen om dit vreemde mannetje, dat kan nooit, het gaat je niet lukken, stop en ga weer terug naar je schapen.
Cliff was zo overtuigd van zijn eigen kunnen, Yes I can! Met al zijn boeren wijsheid legt hij uit dat tijdens de storm geen hond, paard of trekker de 2000 schapen bijeen kon drijven. Nope, het was kleine Cliff en zijn benen, soms dagen lang. Dus als ik dat kan, kan ik ook deze race lopen.
Met deze wijsheid start hij samen met de andere ultra lopers, normaal(wat is normaal) ren je 18 uur en slaap je 6 uur. Dat wist Cliff niet, op dag twee was een ieder in shock. Dat rare boeren mannetje loopt nog steeds en sterker nog, hij slaapt niet.
Want dat deed je tijdens het schapen drijven ook niet. De andere renners hadden in ieder geval genoeg om over na te denken tijdens deze zware run. Hoe is dit mogelijk, waarom lukt mij dat niet zonder slaap als hij dat wel kan?
En Cliff, die bleef maar rennen, zonder slaap, gewoon door, dat was zijn geloof. Bijzonder dat hij als eerste over de finish kwam met een nieuw wereld record. $10.000.- was de prijs voor deze prestatie, ook dat was niet bekend bij Cliff, hij deed mee voor de fun en gaf het geld aan de andere atleten.
Moraal van dit verhaal, dat wat je gelooft je kan beperken of kan overtuigen. Als Cliff aan de start had gestaan en wist dat je moest trainen voor deze afstand, slaap en goede voeding je over de finish kan slepen dan was ie wat onzeker gestart, of helemaal niet.
Zijn hoofd zat vol met Yes I can run!
En mijn hoofd? Was het gister echt wel warm, was het nodig om zoveel te snaaien en mezelf zielig te vinden? Misschien zit mijn eigen haarbandje wel te strak, mag ik wat groter denken en doen.Heb zondag mijn bucketlist beschreven, nog zoveel zaken die ik ga ondernemen.
Dare! Zal gaan groeien!

The way you think, the way you behave,
The way you eat,
can influence your life by 30 to 50 years
-Deepak Chopra

Bron Foto Pinterest Bastian Tjaloluk
You tube: A head ful of dreams met speech Charlie Chaplin (the kingdom om God is within you)
En Anja dank voor de push om te schrijven!

En dan komt het moment, je bent vrij! Vrij om welke stap te gaan zetten die je wilt gaan zetten. In die mindset val ik nu een beetje. Heb gister Martijn uit een vliegtuig zien springen, daar waar ik eerst het vliegtuig zag aankomen, sprong hij. Eerst rustig en daarna beheerst, glijdend op de wind tot het laatste stukje. Een windvlaag en valse lucht in zijn stof, een landing met een koprol tot gevolg maar vol trots weer op zijn eigen benen om de sleutel overdracht tot een goed einde te brengen. Een nieuwe start voor een bestaande organisatie, met maar 1 sleutel om de deur te openen.
Flow, energie, de vrijheid om te springen.
Elke week mag ik nu naar de mindfulness rijden(in Hilvarenbeek dus pak je routeplanner erbij) wat een gedoe voor deze Tukker maar wat een open mind op de terug weg.
Mijn sleutel voor mijn volgende sprong in dit leven wordt wel door deze mindtraining op in het slot gezet.
Het trainen van je eigen mind, super belangrijk als je als leidinggevende door het leven mag gaan maar ook als je atleet, ondernemer, moeder of bij de slager om de hoek bent. Als je je doelen wilt bereiken ga je volgende onderdelen soms wat meer ontwikkelen: een dikke olifantenhuid en een sterke mind.
Ben jij al sterk genoeg van boven? Aldus een Sports & Performance Psychologist omschreven, wat heb jij nodig om vol vertrouwen in de ring te stappen. Hoe doen succesvolle mensen dat, lees, overweeg en onderneem!!

1) They don’t feel sorry for themselves
They understand that complaining doesn’t make the situation better. They know that people won’t treat them the way they want to be treated, circumstances might not be ideal, and they will experience adversity; however, rather than complain about the negative aspects of their situation, they focus on what they want to happen and what they’re going to do about it.

2) They don’t give people power over them
They are not people pleasers.
They are relentless in their pursuit of their passion and aren’t worried about what other people think. They give power to what they focus on, and if they waste their time focusing on the opinions of others, they lose sight of the things that will make them truly successful

3) They don’t avoid change
They are always looking for ways to evolve. They believe that if they continue to give their best, their best will continue to get better over time. With the competition continuing to get bigger, stronger, faster, and smarter; it’s important to have the mindset to improve by learning from successes and failures.

4) They don’t play small
They mentally tough swing for the fences and know that it might mean striking out a few times (or many times). Their purpose for achieving greatness casts away their fear of failure. They refuse to tip-toe through life, they intend on creating a legacy for the future by making an impact in the here-and-now.

5) They don’t focus on the things they can’t control
They refuse to waste time focusing on things they can’t control because there is nothing they can do about it! They understand that the less control a person feels the more susceptible they are to making poor decisions, falling into bad habits, and crumbling under pressure.

En jij, waar sta jij, heb je het lef om de wedstrijd ring in te gaan?
Ik ben al in het bezit van een olifantenhuid en cellulite.
Loop rond met een gek hoofd waar ik elke dag meer van kan genieten, nu nog een snufje overzicht en krachtraining in mijn hoofd.

Our deepest fear is that we are powerful beyond measure
It is our light not our darkness that most frightens us
-Marianne Williamson

Bron:
Foto internet, Muhammad Ali, mental strenght
You tube: our deepest fear, Tony Robbins
Artikel Justin Sua, what it takes to be mentally strong

Er was eens een man die een vreemde gewoonte had: telkens als hij wilde roken, vroeg hij zijn buurman om een gloeiend kooltje om zijn sigaret mee aan te steken.
Op een zekere nacht werd de man wakker met een onbedwingbare zin in een opstekertje.
Hij schoot zijn kleren aan en liep naar het huis van de buurman.
Hij bonkte op de deur, maar het duurde een hele tijd voor hij de man had wakker getrommeld.
“Wat is er in hemelsblauw aan de hand?” vroeg de buurman.
“Is er ergens brand of zo?”
“Nee,” zei de man, “maar je kent me toch. Ik wil wat roken en kom om een gloeiend kooltje om mijn sigaret aan te steken.”
De buurman keek de man vol verbazing aan: “En daarvoor maak je mij in het holst van de nacht wakker? Kijk eens goed, man! Je hebt een lantaren bij je met een brandende kaars!”
Wat je zoekt is vaak heel dichtbij, maar desalniettemin reizen we er stad en land voor af.
-Naar Sri Ramakrishna

En dan het filmpje bij de tekst.
Moest deze week met mijn Kiacedes naar de garage, de koffie was lekker aldus belofte receptioniste. “Oke, dan wacht ik wel een uurtje.”
Gewapend met goed bakje koffie, een boek en de tijd zat ik wat te zitten. Totdat ik dit filmpje zag, heb het 3x achter elkaar bekeken en de hele showroom vol gelachen. Want als zelfs Sander(oud collega/mooi mens) gaat trouwen, geeft dat hoop en ben ik blij dat hoe het ook met me gaat, wat ik ook zoek.
Ik altijd het geluk kan vinden in de liefde en een goede slappe lach!
X Ina

Bron: Foto internet, Pinterest
You tube, My waffle wedding wife;-)