Succes = Verwachting + 1, ons motto binnen het team van het dolfinarium.
Daar hoef je geen Albert Einstein voor te kennen, heerlijk je boerenverstand gebruiken en tadaaaa, een verwachting van een gast overtreffen.
In het dagelijks leven voor mij vastgeroest in het DNA. Hoe word ik, waar ik ga of sta behandeld. Mag naar de garage, groot onderhoud, terwijl eem nukkige Petra mij negeert en met monteur gal spuugt over het nieuwe k.. systeem. Een kort knikje was al voldoende om mij te zien. Ach, lease bak mag je denken maar ook daarin maak je het verschil voor het volgende lease contract.
Ik beken, schijt bagger bij tandpijn, wachtkamer geur en dat momentje van het haakje. Vanwege tig sneue redenen ben ik een jaar niet geweest. Bezuiniging, wonen in Harderwijk, druk met werk en het thema: “er is een leven op aspirientjes” was het 3 weken geleden bingo van binnen. Zwaar vrees voor een wortelkanaalbehandeling op front rechts (voor kijker links) Uitstellen……tot de zondagmorgen, na het ontbijt, wat plukken aan m’n tand, shoot wat voel ik? Is het brokje komijn of stukje pinda van de kaas? Inspectie volgt, brok op bord, tong inspectie door mond. Mens Ina wordt stil, paniek, peeuw momentje…. Voor elkaar jongedame, gat in tand, geen ontkomen meer aan! Der op an! Of zoals telefoniste van tandarts zo lieflijk aangaf: “ik reserveer wat calamiteiten tijd voor je.”
Hoe komt dat toch, die angst voor de tandarts. Zit dat in mijn rugzak van vroeger, is het echt zo erg? Wat is mijn verwachting? Zenuwpijn, verdoving, het onmogelijk te voeren gesprek met haakjes held? Volgeladen met spanning naar de “men of the match” Mr Bean in de wachtkamer, met de humor zit het goed, lachen als een boer met kiespijn. Behandel kamer gaat open, olijke ogen kijken me aan:”hallo Ina, leuk dat je er bent”
Nou, vriend, zo leuk vind ik jou niet! En jouw beroep ook niet, een berisping volgt, dat is toch geen manier om me welkom te groeten in mijn eigen werkplek, dan wordt het er niet leuker op. Eens, “You never get a second chance to make a good first impression.”
“Zal ik mijn entree over doen?”:reageer ik vrolijk, stoel ontwijken was mijn strategie.
Nee hoor, kom gezellig zitten, stem in achterhoofd vraagt zich af waarom behandelstoel rood is en geplastificeerd!
Het “spel” van vertrouwen winnen begint, van: hoe gaat het met je, ren je nog? tot het cruciale moment, de haak gaat erin, de spiegel mag mee.
Uit de boxen klinkt Claudia de Breij: “Mag ik dan bij je”, gelukkig, iemand kijkt mee!! Stoeien langs m’n tanden, al heel lang samen met mij, veel teveel snoep gegeten. Of ik nog flos? Dat rukken bedoel je, ben een ongedurige type. Tja, dat werkt niet meer, leeftijd hè, grote rosborstel komen ten tonele. Vervolgens weet de held middels mijn tandvlees de irritatie te creëren, om iets te komen bij de zenuw. Die, na het maken van de foto’s een tevreden zenuw lijkt te zijn.
Pffffff, thanks God for that, geen geprut met een wortelkanaal, gewoon een gevoelige tand, lijkt op z’n baasje. Maarrrrrrrr, je verstandskies moet eruit, zenuw inzinking volgt….. Tong inspectie en analyse door mezelf, Ooh, het is maar een kleintje, tandarts vind het goed als ik dat wil geloven. Concreet a.s.a.p. eruit, dan ook maar doortrekken, van “wat-je-hoven” af zijn. En zo geschiede afgelopen woensdag.
Lekker vroeg 8:50uur, gelezen dat dat het best is, zijn de zenuwen nog niet wakker dus loat goan! Mijn verwachting van vandaag: “Veel pijn, een kaak die uit z’n voegen wordt getrokken, grote hakbijlen en kurkentrekker en dat het afbreekt, met ambulance in paniek door naar kaakchirug, lampje uit….” Mijn werkelijkheid.
Na wat prikjes en een slappe tong volgt het strijdplan.
In mijn hoofd diverse flarden van gesprekken, wat waren dat voor een prikjes, viel mee toch, van dit boren voel ik niks. Beugeltje eruit, tandje klaar. Zo zegt de held, gaan we nu even kijken hoe de verstandskies ligt. Vanuit het niets drukt en buigt ie in mijn gebit.
Hoofd wil dit volgen, wat is die aan het doen, tot er ineens wordt gezegd, zo dat was het, krijg iets proppigs in mijn mond.
Kan dit niet vatten, vraag aan held: Wat is dit? Tand is er al uit! Terwijl ik naar voren wordt gekanteld. Hoofd kan dit niet verwerken, mond mompelt… “Wat een grote teleurstelling, geen lampje uit moment, geen spuitende ader die stoel roder maakt, gewoon een vette teleurstelling.”
Succes = Verwachting + 1….
Zo meer dan gerealiseerd door tandarts en team, weten wat de gast wil, rust en aandacht, zonder pijn. Het voelen van de liefde voor het vak en de mens die het mag ondergaan. Van begin, bij de telefoniste, tot de hamer en sikkel, met mond en hoofd vol watten verlaat ik held, tandarts Bijlsma.
Geluk schuilt in het dichttrekken van een tandarts deur.

Succes = verwachting +1 en bij een verwachting -1 komt vanzelf de teleurstelling…

Bron: you tube Busweiser commercial/ funny old woman
Heldenteam:http://bijlsma.praktijkinfo.nl/modules/medewerkers.php