1.70 de lengte en alles van onder de blonde kruin werkt zoals het hoort te werken. Hart klopt, neus ruikt, wind vliegt, teen tintelt en de 42km. vrees slaat weer toe! Paniek in het hoofd…… Is het lijf er klaar voor maar de andere vraag, is het hoofd er klaar voor?
Regelmatig spreken we onze mantra, als ik de eer heb om te rennen met buurman Chiel. Op de dip momenten is er altijd weer de opbeurende opmerking:
“want…..het lichaam is sterker dan de geest!”
Toch maar uit voorzorg bellen met de babes van sport in vorm, even een body check door soepele handen op zoek naar verborgen knopen in mijn lijf.
Gereden door landelijk Twente op noa Maarkl, tante Erna wacht me al op met een brede grijs, leedvermaak vermoed ik nu, terwijl ik de letters weg tik na de fameuze behandeling.

Onvoorstelbaar wat 2×5 vingers kunnen bereiken zodra ze m’n huid aanraken.
Of ik het voel? “Hmnnn, kreun ik wat vanuit de opening in de behandeltafel waar mijn hoofd in mag verdwijnen.
Blijkt maar weer dat het lichaam sterker is dan de geest, van binnen dus helemaal in de knoop. Van rug naar pink, van bil naar favo knopen paradijs, mijn kuiten! Ik weet al langer dat ik never de schoonheids prijs ga winnen op het beenwerk, iets met “gin spatader aans”, kalknagel, de tenen van opa….
Gelukkig heb ik een boeiend rechteroog en kan af en toe grappig uit de hoek komen;-)
Na veel druk werk met de nodige weeën pijnen komt de vraag, zal ik even met de naalden verder gaan. Dry Needling, naaldje in spier en dan gaat de spanning sneller uit de spier. Daarna volgen technische termen, of ik de naald nog wil zien, wat ik ga voelen. Dat komt al niet meer bij me binnen.
Ik voel me licht in het hoofd, alarmbellen slaan uit, wat moet ik doen, sterker nog, wat gaat zij doen, gewapend met naald in haar handen?
Naald gaat in lijf, dat compleet strak staat van de spanning waar door naald de spanning uit moet. Doar is toch gen hoaln an.
Ik krijg flashbacks op behandeltafel, waar komt de naalden vrees vandaan? Terwijl ik blijf ademhalen en ergens achter me iemand iets doet met naald in mijn been.
Was het tijdens flauw vallen na bloed geven, het ontleden van het kikkeroog, eerste keer slachtoffer afleveren bij de EHBO, pijn zien bij de ander, bloed in het algemeen? Wat is dat voor een gek gaatje(naaldje) in mijn hoofd?
Het voelt verwarrend, je wilt reageren maar overziet de chaos niet, als mijn benen uitschieten dan zit naald vast in lijf, spuitende slagaders, de mooie behandelkamer in een mum van tijd naar Negatief rood. En toch, blijf je door vakvrouw rustig, laat het toe en blijft adem halen, basis principe nummer 1.
Spier en naald worden vriendjes, spier spreekt via “local twitch response”
En ik overweeg, een dag sauna met massage is toch anders. Na twee dagen enorme spierpijn na behandeling ben ik klaar voor de halve van zondag.
Deze prachttocht inmiddels achter de rug.
Eerst 45 minuten fietsen, dan 21km. Dartelen door een super landschap, 6 kastelen zien en een super enthousiast publiek. Meer dan tevreden met mijn eindtijd, 2:00:29. Mijn snelste halve marathon van dit Ina leventje, trots.
Kom een bekende tegen, we vragen naar elkaars loop, hij tevreden met zijn 6.5km. Na het horen van mijn eindtijd zegt ie doorleuk, “Ie hebt wal is sneller e leupn”

Ik denk aan Popey…..
Zijn ontpop reactie zou zijn:
“That’s all I can stands – I can’t stands no more!”
Ben zo klaar met dit negatieve gedram.
Neem een blikje spinazie, blaas de spiertjes op en galoppeer richting fiets, voorzie lekke band van fanatieke wind en trap me leeg.

Zoek en ben trots op mijn eigen (O)lijfje en het feest van het leven kan beginnen.
Alleen zelf even de slingers gaan ophangen. Of zoals de uitspraak van Thomas Acda…..
Het leven is een feest
Maar je blijf wel met je poten van m’n slingers af

P.S. Gelukkig is er dan de wereld van facebook, dank voor de duimpjes, that’s all folks!!