Net als toen!

Deze week gezien hoe een talent van 12 klaar staat om de wereld in te gaan. Daan gaat van school en ik mag komen kijken naar de musical van groep 8. Zomaar op een dinsdagmiddag neem ik “luxe tijd” om hier de tijd voor te maken. Ik wandel richting zijn school en overdenk mijn eigen musical en waar ik toen was.
Ik speelde een zwangere vrouw, voorzien van de pruik van mijn moeder(waarom had ze eigenlijk een pruik?) een vage te grote groene blouse en het kussen van de bank. Dat was mijn buik. Bij lef! plaats ik nog even de gênante foto. Ook ik had een dubbelrol en mag in het laatste bedrijf mee gymen, naaien en iets met een trompet ondernemen?!

Zo klaar om de wereld in te gaan en als afscheid een lied te zingen met Jeanette: Zoals vrienden doen, galm, galm al door het basisschool gebouw. Hoe oud ben je dan en wat weet je dan?

Ben je echt al klaar of volgen de volgende momenten zich razendsnel op?

De musical van Daan was top, ik heb me smakelijk vermaakt en geschaterd om de vage typetjes, het kussen aan borsten van Britt. Daan die nu wel heel volwassen op het podium staat, voorzien van colbert en strop.  Jongens die de rol van doos vakkundig op zich nemen. Een Sjaan Sleurhut op het podium en humor! Te flauw dat ik er om kan gieren. Er wordt een lied gezongen door 2 meiden, al een beetje vrouw maar ook nog steeds een onzekere meid. Natuurlijk gaat het over de liefde en de zoektocht, de onzekerheid. De zangstemmen worden ondersteunt tijdens het refrein door alle kinderen, ze zingen: “Soms moet je de stap durven zetten”

Kippenvel, ontroerd, zoveel wijsheid in 1,5 uur musical. Ik gun deze kanjers van de Klimop een mooie tijd, opklimmen naar zichzelf. Terug denken aan toen terwijl het ego zich ook gaat ontwikkelen. Hoe schrijf je vroeg laatst iemand?
Nou ja, er dwarrelen in een week woorden, situaties, liedjes, beelden voorbij. En dan op vrijdag plak ik het samen en verwonder mezelf. Het heeft weer een kop en kont gekregen. Talent?

Leven is wachten dagen en nachten,
denken en dromen of het zal komen: dat grote geluk

Leven is vragen, wachten, verdragen,
zwoegen en zwijgen, antwoorden krijgen waarom je niet vroeg.

Leven is lijden, niet te vermijden,
onmacht verduren, eindeloos turen naar komend licht.

Leven is dwalen, oude verhalen,
speuren en zoeken, stoffige boeken: de sporen van God.

Leven is kijken, elkaar verrijken,
opnieuw beginnen, leren beminnen, spontaan als een kind.

Leven is opstaan, elkaar tegemoet gaan,
’n hart om te geven en kwaad te vergeven, het leven is goed.

En heb jij soms stappen te zetten maar je weet niet hoe? https://www.darebeweegt.nl/wat/persoonlijk-leiderschap/

Of lees eens een L(i)ef! boek: https://www.darebeweegt.nl/webshop/

Bron:
Foto                 Ina, musical, een paar jaar geleden?
You Tube         Disney’s Frozen
Tekst*              Henk Jongerius