Ben je een zacht of hard ei?


Weer een bijzondere week achter de rug met mooie mensen en zaken die me blijven verwonderen. Hoe gaan we nu oprecht en goed met elkaar om? Mag en kan je alles uiten naar elkaar?
Wanneer geeft een knuffel een verkeerde intentie en waarom moet je aan iemand uitleggen waarom je iemand een goed weekend wenst?
Zo midden in het Paasweekend, voor het eieren eten met de familie gaat beginnen en absoluut voor we onze ei-winden met elkaar gaan delen.
Gun ik je deze 17 eigenschappen.
Kijk maar wanneer jij denkt dat je net wat vriendelijker, gastvrijer, wat meer beleefd de ander kan ontmoeten want:

Het is oké om een lief mens te zijn. Sterker nog: de wereld is op dit moment heel hard toe aan meer lieve mensen. En als je je eigen zachtaardige zelf weer even terug moet vinden; dit zijn de 17 gewoontes van mensen met compassie

1. Ze komen op tijd
Vroeger, toen we geen WhatsApp hadden en hadden afgesproken bij de stationsborden, kwam je gewoon op tijd. Nu is een appje met ‘ben halfuurtje later!’ zo verstuurd, waardoor het opeens oké lijkt om te laat te komen. Je hebt het immers gezegd zodat degene niet een halfuur vertwijfeld bij een stationsbord zich af staat te vragen of je misschien dood ligt te gaan onder een vrachtwagen. Bovendien straalt het uit dat jouw tijd belangrijker is dan die van de ander.
2. Ze zijn bewust empathisch
Met een ander meeleven is een ding, maar dat meeleven omzetten in actie is een tweede. Om bewust empathisch te zijn, gebruik je dat medeleven in dat wat je doet – of je nou je eigen gedrag aanpast, de ander ruimte geeft voor zijn gevoelens of concrete hulp aanbiedt in een moeilijke situatie.
3. Ze bieden excuses aan wanneer het nodig is (en doen dat niet wanneer het niet hoeft)
Sommige mensen zijn zo bang dat ze een ander voor de voeten lopen dat ze al excuses maken voor het feit dat ze ademhalen. Een excuus verliest daardoor z’n betekenis. Het is echter heel wat anders wanneer een oprecht excuus op z’n plek is. Wanneer je een fout hebt gemaakt of het gevoel hebt dat je een fout hebt gemaakt, is sorry zeggen een cruciaal onderdeel van zacht zijn.
4. Ze lachen veel
Het is fysiek gezien makkelijker om te fronsen dan te glimlachen. Toch is het de moeite waard, want een lach heeft een groots effect op mensen. Mensen weerspiegel (onbewust) de lichaamstaal van degene met wie ze praten. Probeer maar eens; lach naar een onbekende en zie wat er gebeurt. Word je vrolijk van.
5. Ze letten op hun manieren
Sommige mensen verwarren beleefd zijn betekent dat je je gedraagt op een manier die niet overeenkomt met hoe je je voelt. Op je manieren letten gaat echter niet om hoe jij je voelt, maar wat voor gevoel je de ander geeft. Je gedraagt je bewust op een manier die anderen op hun gemak stelt.
6. Ze zijn emotioneel intelligent
We zijn in een soort patroon beland waarin we altijd handelen naar hoe we ons voelen. Dat klopt niet helemaal, want er bestaat ook nog zoiets als zelfcontrole. Dus als je gestrest bent voor een deadline, betekent dat niet dat je niet een collega in nood kan helpen – of niet vriendelijk kan blijven tegen iemand die je niet zo aardig vindt. Je hoeft je niet altijd precies te gedragen naar hoe je je op dat moment voelt.
7. Probeer een manier te vinden waarop iedereen wint
Het leven bestaat niet uit winnaars en verliezers. Weloverwogen mensen zoeken juist naar een manier waarop iederéén kan winnen. Het is niet altijd mogelijk, maar wel een doel. Beschouw niet iedere interactie als een winnen- of verliezen-scenario.
8. Handel je naar intuïtie wanneer het op andermans behoeftes aan komt
Soms voel je gewoon wanneer iemand een slechte dag heeft. Check hoe het met diegene gaat om te kijken of je intuïtie klopt. Als je het idee hebt dat je contact moet zoeken met iemand, doe dat dan. Je bezorgdheid wordt gewaardeerd.
9. Ze zijn attent
Ongevraagd een cappuccino meenemen voor een collega, een vriendin die een belangrijke afspraak heeft gehad bellen, de zelfgemaakte soep die je overhebt aan de buurvrouw geven; het zijn juist de kleine dingen die je niet hoéft te doen die het verschil maken.
10. Ze leggen af en toe hun telefoon weg
Op je telefoon kijken is geen crime, maar ga er niet op turen wanneer een ander tegen je praat. Met meerdere mensen via verschillende kanalen tegelijk contact houden, betekent dat je met niemand écht contact hebt. En het staat ook nog eens bijzonder ongeïnteresseerd.
11. Ze hebben geduld
Ongeduld maakt dat mensen wildvreemden vervloeken en elkaar bijna vertrappen wanneer we in de trein stappen. Doe een stapje terug en vraag je af wat je er echt mee wint door zo te doen. Laat een ander eens voorgaan ook als jij eigenlijk eerder aan de beurt was – uiteindelijk geeft je dat een beter gevoel dan die ene minuut tijdswinst.
12. Ze veroordelen niet
Een open geest maakt je benaderbaar voor anderen. Niemand wil een gesprek voeren met iemand die van tevoren al een mening over ze heeft gevormd. Vel pas een oordeel wanneer je begrijpt wat diegene drijft. Dan geef je mensen de ruimte bij jou te zijn wie ze echt zijn.
13. Ze zijn te vertrouwen
Niets zo heerlijk als een vette roddel – tot je zelf een keer het onderwerp bent. Ga respectvol om met het vertrouwen dat iemand je geeft. Dat is een kostbaar ding wat je niet zomaar terugwint wanneer je het schaadt.
14. Ze luisteren echt
Luisteren is een kunst. Voor veel mensen betekent luisteren stil zijn en wachten tot het jouw beurt is om te praten. Dat is geen gesprek, maar een monoloog – zelfs als je niet alleen aan het woord bent. Zacht zijn betekent ook dat je iemand je onverdeelde aandacht kan geven zonder je meteen af te vragen wat jij kan toevoegen aan het onderwerp.
15. Ze nemen de tijd om te reageren
Omarm de tijd tussen wat er gebeurt en wanneer je reageert. Je hoeft niet meteen vanuit je onderbuik te reageren. Neem even afstand van de situatie zodat je kan bepalen hoe je je voelt en wat je ervan vindt. Bovendien: wanneer je de ruimte neemt om te reageren, neem je ook de controle en daarmee ook meer ruimte om ervoor te kiezen om aardig te zijn.
16. Ze geven ergens om
Met boeken als The Life Changing Magic of Not Giving a Fuck (wat verder een briljant boek is), wordt ergens lak aan hebben verheerlijkt. Dat kan goed zijn, als je maar niet doorslaat. Sta jezelf toe te geven om mensen. Zeker wanneer je in het verleden gekwetst bent is dat moeilijk, maar je muur afbreken en je hart openstellen, maakt ook dat je liever kan zijn.
17. Ze leven in het nu
Van altijd maar gejaagd zijn en bezig met de volgende stap, wordt je geen zachter mens. Leef in het nu. Observeer je omgeving, kijk naar de mensen om je heen, laat je zintuigen werken. Dat geeft je ook de rust en het geduld om meer compassie te tonen voor je omgeving.

En Pasen is naast geel, boodschappen inslaan, eieren eten een Paashaas vooral een kans op een nieuw begin.
Laten we beginnen met lief zijn. Eerst voor jezelf en dan richting de ander

Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: https://www.darebeweegt.nl/webshop/
Bron:
Foto Unsplash, Patrick Tomasso
You Tube Feels like home
Tekst Huffington Post, Andymort.com./ Susan Dalstra

Printer paniek


Had me zo voorgenomen om paperless te worden, helaas, ik ben er één die graag wil strepen op papier. Met de dag gaat het beter maar door de huidige studie en het verzamelen van de opdrachten in een ouderwetse ordner ontkom ik even niet aan het printen.
Ik rook en drink niet, papier is dan mijn zonde in dit leven, naast al die andere dingen, die soms ook zonde zijn om te delen.
En zo geschiede, terugkomend van een kinderfeestje en je beseffen dat ik 4x Luuk ben qua leeftijd, mmmmmm, vind ik daar nog wat van? Neuh…
Ben alleen thuis dus kan nog wat meters maken qua werk en studie. Ik ben dus ik print, werk wel boven op kantoor dus printer geeft me ook beweging doordat ie beneden staat.
Krijg een foutmelding, papier zit vast, #kak momentje. Dus naar beneden om het leed te aanschouwen, idd, het papier zit vast. Poets gigant sluit altijd het deurtje zodat al het papier vrolijk tegen het deurtje op krioelt.
Vrouw als ik ben probeer ik door weerstand te drukken, gewoon aan/ uit, door drukken en dan spuugt ie vanzelf papier.
Jammer, geen optie.
Nieuw papier bijvullen, dan vreet ie het vastzittende papier wel mee.
Jammer geen optie.
Trekken aan het papier.
Jammer, nu scheurt er papier en de rest blijft zitten.
Ik laat los, wil weer aan het werk boven, zit boven en denk, jemig 4x Luuk zijn en dan geen printer storing kunnen oplossen. Ik loop gelijk door naar de garage, pak 2 kruiskopschroevendraaiers en zet de spot aan.
Kruiskopschroevendraaiers doen et niet!
Weer naar de garage, nu met 2 kruiskopschroevendraaiers en een platte.
Eerste 2 werken niet, de platte wel.
Ik vind mezelf stoer!
Beheerst draai ik de schroeven eruit, verzamel ze in een kopje, vind dit heul verstandig van mezelf.
Nu kan het echte werk beginnen….
Met mijn lenige piano vingers kan er zomaar iets moois ontstaan.
Jammer, de 6 schroefjes leveren geen vrijheid van het plastic op, ik pak een pincet. Merk dat ik deze verkeerd om richt op het papier, werkt niet. Ook andersom niet.
Gedoe….
Ik trek aan het papier, pulk, peuter, rol het papier-banden-rubber-wiel ding, ahhhhhh, dat geeft mee. Werken vanuit flow i.p.v. de weerstand is dan zo’n dingetje.
M’n tong hangt uit m’n mond, waarom? Hoe werkt mijn lijf en wat is de toegevoegde waarde van deze lap uit mijn mond?
Ik gebruik de schroevendraaier om achter de rubber banden het papier weg te steken, het laat los!
Yes, powerrrrr
Ik schud de laatste papier restje uit de printer en ben trots.
Ik draai de printer om, de onderdelen vallen eruit, oja, die 6 moertjes moeten er nog in.
Ik draai ze erin, hou een vaag zwart iets over….
Ik doe dat weer in het kopje, dan ist er nog.
Sluit de stroom aan en kreunend begint ie met rollen, opstaan na een zware kater.

Ik voel me Pipi, heb het nog nooit gedaan dus denk dat ik het wel kan!
Ruim de rommel op en ga naar boven om te printen.
Geen papier storing….
Naar beneden, papier inleg la bekijken, aandrukken, het papier aandrukken, het papier er wel in willen dromen.

Moraal van dit verhaal
Met 4 kruiskopschroevendraaiers en een platte, wat pianovingers, een lap tong en geduld is iedere printer te fiksen.
Maar naast Bob de Bouwer wil ik soms gewoon Baby zijn in een roze jurk.
En dat dan Johnny me de lift geeft en zegt “Nobody puts Baby in the corner”

foto Unsplash Dan Edwards

Ina Appeltaart?!


Waarde lezer,
Via deze weg een mooie hoofdstuk uit mijn boek Lef! omdat menig lezer zich kan vermaken om het vermaak. De Ina die onderweg is, op d’r mond valt, zucht, steunt en weer doorgaan. Het lijkt net leven;-_
Ik neem je mee naar een mooi jaar, 2012, ach je weet wel. Het jaar dat het zwaard van grutte Pier van Kimswerd naar Rotterdam werd gebracht. Oja, dat jaar!

Het is achter de rug, mijn eerste triatlon ervaring.
Blijkt na maanden van training dat ik me ben vergeten in te schrijven, dat ontdekt je dan op de maandag voor D-Day zaterdag.
Helaas, 5 dec. kunt u zich weer inschrijven. Na zo’n antwoord laat deze dame zich niet uit het veld slaan. Reactie terug: “en als ze nou aardig, gezellig is en goed appeltaarten kan bakken?”
De deal was rond, inschrijven na uitvallers was een optie met verplicht aflevering, een appeltaart.
Dus daar ga ik dan, zaterdag morgen om 8.00 bananen inslaan op de markt en naar Didam.
Tas vol met “gedoe” heb voor een heel weeshuis aan sportvoeding mee.
De #oeimaakmijeensslankzodatikkanzwemmen# wetsuit mee en een bijna leeg hoofd.
Wedstrijdnummer ophalen, ik besta niet,wat is je naam? Ik sta hier als, Ina ter Steege*, iets met na inschrijving en een appeltaart?!
Dame achter balie begint te stralen, “ooh, jij bent Ina Appeltaart!
Dus ik accepteer mijn nieuwe naam voor vandaag, overhandig mijn taart, dat ik em samen met de C1000 heb gebakken is best goed.
Parc fermé, een voetbalveld, veel hekken en ergens is er een plekje voor nr. 218, Ina appeltaart.
De inspectie volgt, mijn leenfiets en leenhelm worden bekeken, gelukkig geen blik aan de binnen kant van mijn hersenpan, wat een spanning voor het bekende onbekend.
Check 621 x of alles klopt, handdoekje, hardloopschoenen, fietsschoenen en of alles op volgorde ligt en mag wachten op wat komt.
11.15uur komt het dan, het ultieme moment: “prop alles in je wetsuit, voor de 3x het wilde water in, nu met 155 andere gele badmutsen en ik als oppermuts.
Startbel klinkt, actie! Op naar boei 1, ga ik verdorie toch weer een schoolslag laten zien, ik kan toch prima de borstcrawl ?
1 km. zwemmen verder mag deze walrus naar de trap, uit het water, als een blinde vink op zoek naar mijn fiets, wetsuit uit onder het rennen. Ik zeg gedoe!!
Sok/ schoen aan, telefoon, fiets mee en gaan, bijna aan het eind geeft iemand een gil, je bent je helm vergeten!
#{$¥£%^# weer terug, plekje zoeken, helm op en spring maar achterop, 40km. fietsen.
Onderweg wordt ik ingehaald door de eerst nog plassende man aan de kant, zijn blik naar mij, wat doe jij hier, ik denk en jij dan?
Wil hem inhalen, merk dan dat hij niet bij ons hoort, zo’n zaterdag toerist, f#ck! ik fiets om, terug, terwijl mijn achterligger mij passeert, ik hou hem in het vizier…
Wil inhalen krijg wederom een gil, ik fiets verkeerd?! Weet nog steeds niet hoe dit zit maar volg instructies op. Weet nu ook dat je door een triatlon gedesoriënteerd raakt, vreemde ervaring.
Gelukkig ik fiets, motormuis naast me met jurylid, kijk dat zijn mensen die echt talent herkennen.
Ze stoppen, ik fiets stoer verder. Zij rijden naast me Lance INAmstrong veert in het zadel, klaar voor een diepte interview. Een fluitsignaal, oogcontact met de jury, ik denk wauw……
“dat mag niet!” eehm, wat? Oordopjes, ook niet met het lopen?
Ik ruk ze uit en denk, hoe overleef ik dit zonder muziek? Ben ik gediskwalificeerd, zie de krantenkoppen al in de New York Times. Ina appeltaart is gediskwalificeerd oordoppen, weeshuis volume sportvoeding en omkoperij middels een vals vers taartje (al was het een C1000 gevalletje)
Trap door en kom aan in Parc fermé, en nu, en nu??? Paniek, peeuw.
Fiets weg, schoenen aan, telefoon weg en waar naar toe? Gelukkig zijn triatleten behulpzame mensen, daar tussen de hekken door en dan 4x een rondje rennen.
Ze hebben daar geen hinde gezien, mijn hardloopstijl, voornamelijk in mijn dromen.
Het laatste stuk was pittig, wat is nou 10km. rennen? Best veel, zo aan het eind van de race.
Gelukkig de laatste meters, op weg naar de finish, ik hoor de speaker en denk “glimlach, borst vooruit en alles geven!
Speaker wordt enthousiast: “en daar komt de volgende finishen, nr. 218, Niels!”
Ik denk die Niels is een leuke vent, komt niet opdagen, laat mij het vuile werk opknappen en ontvangt al het applaus.
Nou Niels, gefeliciteerd, namens Ina Appeltaart die onder jouw nummer deze ervaring mocht ondergaan.
Ik ga de komende maanden aan de slag met borstcrawl, sneller fietsen en genieten van het rennen.
Komt het met Niels en mij best goed!

Sometimes in life, we become so focused on the finish line that we fail to find joy in the journey!
-President Dieter F.Uchtdorf

En ooit mijn benen….(dromen mag;-)

Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Ook via de webshop: https://www.darebeweegt.nl/webshop/
Bron:
You tube Flashdance, what a feeling
Foto Unsplash Kirstina Flour
*In die tijd mijn naam, na een scheiding verder zijn we wederom een Mennegat;-)

Soms en een ontmoeting

Na de bubbel van het in de wereld zetten van mijn boek, het feestje, de champagne en de verbouwing @home val ik hier weer in wat rustiger water. De studie trekt aan me, een leuke interim klus, boeken lezen, verslagen maken en dan hop, er weer vol ingaan.

Bijzonder blijven dan die kleine gesprekken.
Zaterdagochtend sta ik met m’n snufferd in de AH te Enter, de verkoop van mijn boek, ik sta tussen de salami en het frituurvet. Een prima plek om te staan in mijn eigen vlees.
De moeder van mijn vriendin waait aan, “Ie hier!”
Ja, ikke hier. Zoals Janny kan zijn krijg ik al vrij snel mijn eerste compliment van die dag. “Ie hebt oe aans best e’heuln”
Een Twentse uitdrukking om te benoemen dat je wat voller bent geworden, BAM, binnen.
Dan komt er een druk menneke naar de statafel, ik denk: doelgerichte klant!
Deze heer kijkt me verward aan en opent zijn mond: “Ik lees hier altijd de krant”
Wat doen die boeken hier? Charmant als charmant mens kan zijn antwoord ik hem:”Ik verkoop hier mijn boek”
Een norse blik volgt….
Hij pakt koffie en benadrukt: ER IS GEEN SUIKER!
Goed punt maar ja, ik ben wel zoet maar niet van de suiker.
Hij commandeert de medewerker dezelfde inspiratie zin: “ER IS GEEN SUIKER” Hardwerkende medewerker hoort wat ie zegt, werkt stug zijn groenten en fruit in de schappen en vult de suiker aan.
Ik denk kans, we gaan in gesprek! Daar zit deze man niet op te wachten. Ik lees hier mijn krant en ik loop een blauwtje bij de heer Vijn. Want zover was ik inmiddels al. Ik ben de heer Fijn, ach zeg ik: “da’s een mooie achternaam.
VIJN met een V, ach, toch blijft ie fijn, deze moppermans van in de 70!

Op zondagochtend besluit ik om weer eens wild te gaan rennen, we gaan voor de lange ronde, door al dat schrijven geen tijd meer gevonden voor wat draafwerk. Ik loop links langs een water om via de brug er rechts aan de andere kant weer langs te rennen.
Op de heenweg zie ik een man, we groeten elkaar en in mijn hoofd dwarrelt na: “hij had toch altijd een hond?”
En draaf verder. Aan de andere kant van het water volgt er weer een ontmoeting.
Ik stop en vraag hem: “je had toch een herdershond?” Er volgt een bijzonder gesprek tussen 2 vreemden die elkaar al 3 jaar kennen van het goedemorgen zeggen op zondag langs een watertje.

Waarom kunnen we nou niet meer tijd voor elkaar maken in de ont moeting, er moet toch niks, er mag toch van alles?

Soms ontmoet een mens een mens omdat het zo moet zijn.
Het staat in het draaiboek van het leven
dat mensen soms om mensen geven en da’s toch best wel fijn.

Soms wordt dan zo’n mens een vriend omdat het zo goed voel.
Het is een ongeschreven wet dat iemand soms een stap nader
zet en ’t ook nog goed bedoelt.

En heel soms wordt zo’n vriend een deel van je, omdat je van
diegene houdt.
En op de weg die je moet gaan zal zo iemand naast je staan en
dat voelt heel vertrouwd.
Wens je soms een onverwachte ont moeting toe!

En iedereen loopt wel met iets rond dat een beetje stuk is…

Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl
Bron:
Foto Unsplash, Toa Heftiba
You Tube Broken
Gedicht 4positiviteit

Steve, Martin, Nelson, Margareth en Ik

Afgelopen week was het dan zover, mijn billenknijp momentje, na de bevalling mijn kind in de armen nemen. En het is waar, alle verhalen over je eerste kindje, die is het mooist, leukst en l(i)efst van allemaal.

Mijn eerste boek Lef! is geboren.
Omdat er in de top-10-beroemde-historische-speeches maar 1 vrouw staat maar wel een stoer wijf: Margaret Thatcher heb ik besloten om mijn speech van afgelopen woensdag met jullie te delen.
Was je er toch een beetje bij…..

Goedemiddag allemaal,
Wat fantastisch dat jullie hier allemaal zijn.
Hoe bijzonder dat je na 7 jaren van dromen en roepen dat je het wilt doen uiteindelijk vandaag mijn boek mocht ophalen.

Wonderbaarlijk, absoluut voor mezelf een overwinning op alle mensen die er om welke reden dan ook er wel iets van vinden.
Waarom heb ik het geschreven?

Waarom schrijf je eigenlijk een boek? Al sla je me tot moes; geen idee. Het is praten in mezelf, dat teruglezen en me dan afvragen waarom ik niet vaker naar mezelf luister. Het is als een marathon: tweeënveertig kilometer inspiratie, frustratie, verbazing, kapot zijn en je daarna weer beter voelen. Terwijl ik dit schrijf, zit ik met de beentjes omhoog op de bank na een nachtelijke marathon te hebben gelopen. Gaat het nu om die te grote medaille na afloop? Voor mij gaat het om de reis. De schema’s van de coach, mijn discipline als het op tijd vrij maken aan komt en verder maar één ding: rennen.

Ooit was er een akelig druk manneke in het jaar 490 voor Christus. De Griekse soldaat Pheidippides was vervuld van vreugde en enthousiasme. Hij had goed nieuws om te delen, een overwinning. Eindelijk hadden de Grieken gewonnen van die bijdehante Perzen. Dat drukke manneke werd de boodschapper van het goede nieuws. Vanuit de plaats Marathon ging hij volle kracht vooruit richting Athene. Geen plaspauze of verfrissing onderweg, maar doelgericht op pad met een mooie boodschap om te delen. Bij aankomst een sprong van vreugde en de kreet ‘We hebben gewonnen!’. Om vervolgens in elkaar te zakken, dood. Hij had een zonnesteek opgelopen.
Het is de moraal van dit verhaal – al zijn historici het nog niet helemaal eens over de waarheidsgetrouwheid ervan. Ik schrijf dit boek zoals Pheilippides dwaas bleef rondrennen. Ik voel de behoefte om mijn boodschap te delen. En daarna wil ik neervallen, geveld door een zonnesteek om vervolgens weer gewekt te worden door een groep derdeklassers die me besproeien met hun waterpistooltjes. Als een kind wil ik met open ogen door het leven blijven gaan. Dat begint met een doel waar veel lef voor nodig is. En laat dat nou net het enkelvoud van leven zijn. ‘Lev’ is ook het Hebreeuwse woord voor ‘hart’. Ik spring met een open hart de wereld in!
Om mensen die nog niet aan zijn, weer aan te zetten, in beweging te krijgen.
Het leven is wonderbaarlijk mooi, ga leven.

Hoe zag mijn afgelopen jaar eruit, waarom besluit je om een boek te schrijven.
De marathon van NY en Kika gaven me de basis, na dit helse avontuur ging ik mijn tikken op het toetsenbord, het verwoorden, you tube inspiratie en samenvoegen missen.
Dus daar ontstond mijn website: www.Letsmakefunhappen.nl
Weer druk met banen en soms wat gedoe maar het schrijven bleef. Na mijn afscheid van Ikea heb ik op 1-6-2017 de uitgever benaderd, titel van de mail:
“Klaar met uitstellen”
Hier nu echt VRIJ! Ben vrij van Ikea en heb besloten om vrij te zijn tot januari(een uitdaging) Wil daarnaast als ZZP aan de slag, paraplu van 4 pijlers:
-events organisatie          (gewoon naar Event Experts gaan)
-woordspreker uitvaart    (ben op een andere manier met project dood bezig)
-babs                               (eerst maar zelf getrouwd blijven?
-coach en dat ben ik geworden een bezielende coach binnen organisaties en één op één met de mens als organisatie.
Dus nu eerst maar eens dat boek.
Dat staat nog steeds niet in mijn kast;-)
Tijd voor actie in de taxi.

Het was een enerverende tijd van keuzes maken, tekst eruit, spelling check erin, samenvoegen, de rode draad ontdekken, buigen, barsten.
Voor december op de planken, tip van uitgever: “Ina, februari is een goede maand” Een uitgever die geen zin/tijd meer heeft. Een drukker(Boekengilde)en prachtvormgever(Joël) ontdekken in Twente, gewoon heel dichtbij.
Tussen de oliebollen en kater door zag ik je bericht op LinkedIn. Wauw, je gaat gave dingen doen, een jaar naar India! Zo start mijn mail naar Lotte “Waar ligt je yogamatje op dit moment? Wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen.
Heb nu iemand nodig die het samen met mij vorm gaat geven, kritisch is, beter is in spelling. Wil het graag in week 6 uitbrengen dus, zie jij mogelijkheden?”
Hoor graag van je en wens je veel avontuur en wijsheid toe de komende maanden!

7 hoofdstukken, 47.702 woorden die vorm gaan krijgen, er komt een kaft omheen.

Stressssss omdat je toch weer dingen anders ziet, spelling niet klopt, gisteravond in bed zei ik tegen Maurice, er zit toch een spel fout in bij de foto van Bert.
Het is Bert de Wilde en Bert van de Jeente, heb het net gecheckt en het staat er wel goed in.
Een boek uitbrengen gaf me best veel gedoe, heeft me dingen laten doen die ik nog nooit eerder heb gedaan en terwijl ik dit schrijf ben ik best emotioneel. Trots zijn op jezelf en het stoer vinden is dan zo’n dingetje.
Daar kan zelfs dit drukke vermoeiende kind voor sommigen even stil van worden.

Maar nu zijn ze er, afgelopen vrijdag de eerste boeken via mijn site verkocht, hoe blij kan een kind zijn? Heul blij, Maus had moeite om thuis te werken door mijn ADHD gedrag na de pling, er is een boek verkocht.
Een eigen website gemaakt voor mijn bedrijf Dare! QR codes in het boek zodat het wel inter-actief blijft en commercieel want de link gaat naar mijn zaak.
Dat dan weer wel;-)
Trots voel ik me en ik had het niet kunnen doen zonder de mensen die hier nu staan. Op je eigen wijze manier heb je me ondersteund door aan te geven dat je er geen vertrouwen in had, of je het juist stoer vond, je geen idee had wat ik nu aan het doen was. De tante die me, via mijn nicht ging vragen of er familie geheimen inzaten? Waarop mijn antwoord kwam met ondeugende ogen, hebben we die dan, vertel!!!!
Daar waar ik nu sta, met mijn boek Lef en mijn organisatie Dare! had ik niet kunnen staan zonder jou!
Ik wil graag de volgende mensen danken voor hun steun.
Karin, omdat ik samen met jou het avontuur van de eerste marathon ben aangegaan
Antonnet voor haar steun, liefde en het maken van de foto’s
Mijn familie voor het vertrouwen en mijn leef recht
Erik voor het Lef om me in zijn organisatie te laten bewegen
Janine voor de kritische vragen en het huiswerk
Rein voor alle foto’s en Marion voor de laatste spel check
Alle andere mensen die ik nu vergeet

En als laatste Maurice, de steun en houvast die je me geeft als ik weer eens in mijn achtbaan rit door de looping ga, bij jou mag ik thuiskomen en daar ben ik dankbaar voor.

Van Antonnet kreeg ik deze tweet gister en deze beschrijft hoe ik me nu voel, trots als een aap, onzeker als een jonge hond, het Lef! om te leven puur zoals ik ben

En dat stuk Lef! gun ik alle mensen!

Durf te vallen, achterover
in de armen van het leven
en leer zonder iets te wensen
alles van jezelf te geven
durf te dromen, leer te vliegen
haal je handen van het stuur
zonder lef geen nieuwe wegen
zonder moed geen avontuur

PROUD:

Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl

Bron:
Foto          PraveenThotogamuwa
You Tube

Van krabbels tot kaft


Waarom schrijf je eigenlijk een boek? Al sla je me tot moes; geen idee. Het is praten in mezelf, dat teruglezen en me dan afvragen waarom ik niet vaker naar mezelf luister. Het is als een marathon: tweeënveertig kilometer inspiratie, frustratie, verbazing, kapot zijn en je daarna weer beter voelen. Terwijl ik dit schrijf, zit ik met de beentjes omhoog op de bank na een nachtelijke marathon te hebben gelopen. Gaat het nu om die te grote medaille na afloop? Voor mij gaat het om de reis. De schema’s van de coach, mijn discipline als het op tijd vrij maken aan komt en verder maar één ding: rennen.

Ooit was er een akelig druk manneke in het jaar 490 voor Christus. De Griekse soldaat Pheidippides was vervuld van vreugde en enthousiasme. Hij had goed nieuws om te delen, een overwinning. Eindelijk hadden de Grieken gewonnen van die bijdehante Perzen. Dat drukke manneke werd de boodschapper van het goede nieuws. Vanuit de plaats Marathon ging hij volle kracht vooruit richting Athene. Geen plaspauze of verfrissing onderweg, maar doelgericht op pad met een mooie boodschap om te delen. Bij aankomst een sprong van vreugde en de kreet ‘We hebben gewonnen!’. Om vervolgens in elkaar te zakken, dood. Hij had een zonnesteek opgelopen.

Het is de moraal van dit verhaal – al zijn historici het nog niet helemaal eens over de waarheidsgetrouwheid ervan. Ik schrijf dit boek zoals Pheilippides dwaas bleef rondrennen. Ik voel de behoefte om mijn boodschap te delen. En daarna wil ik neervallen, geveld door een zonnesteek om vervolgens weer gewekt te worden door een groep derdeklassers die me besproeien met hun waterpistooltjes. Als een kind wil ik met open ogen door het leven blijven gaan. Dat begint met een doel waar veel lef voor nodig is. En laat dat nou net het enkelvoud van leven zijn. ‘Lev’ is ook het Hebreeuwse woord voor ‘hart’. Ik spring met een open hart de wereld in!

Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
vanaf 7 maart 2018 is het boek LEF! te koop
ook via de webshop: www.darebeweegt.nl
Mijn hoofd vol dromen…..

En omdat ze er altijd zijn: Reasons to believe!

Bron:
Foto Ina, bewerking Rein Hermens
You Tube Coldplay, a head full of dreams(met de prachtige speech van Charlie Chaplin)
Coca Cola commercial: Reasons to believe