Time management, wekelijks een puzzel om de agenda kloppend te krijgen met alle zakelijke en privé afspraken die er gemaakt worden. Leuk onderdeel van de week. Overal “JA” opzeggen en dan beseffen dat er binnen een dag, 24 unieke uren zitten, je vanuit het werk mag doorrijden naar huis. Om bij onderdeel snoephappen te staan tijdens de slotavond van de jeugd binnen onze boeiende badmintonvereniging Odano. Waar een buurjongetje van 5 komt aanlopen, in ruil voor een snoepje een liedje voor me gaat zingen, van die dingen in het leven. Een overvolle agenda maar hierdoor onmisbare momenten.
Gedachtes tijdens een overleg, een krabbel op notulen, een post-it met letters, diverse printversies van m’n mail. I know!!! Maar ik rook en drink niet, verbruik gretig het papier, mijn zonde.
Ik kom een krabbel tegen, “boek kopen, aapjes kijken.”
Geen idee waar en wanneer ik door wie ben geadviseerd, het staat genoteerd dus belangrijk voor mij. Zoals de vrouw van 2013 betaamt op naar bol.com, bestellen die handel.
Vast een goed management boek, nooit stilstaan, open staan, doorleren is het devies.
Yes, het logo van ome Bol straalt me toe, toets snel de letters in, shoot uitverkocht! Gelukkig ook de crisis slaat door bij bol.com, er is nog een tweedehands versie voor maar 8,- Doen!
Vind een ongelezen boek, maagdelijk heerlijk, een waar geschenk maar nu maakt de luxe plaats voor nieuwsgierigheid.
Leren van apen, het gedrag, de houding, hoeveelheid bananen, het gebrul en niet de vergeten de rode kont. Tijdens m’n laatste sauna bezoek had ik dit bavianen gedrag al gezien, breed stoer een #ziemijeenslopen houding en rode kont dominant aanwezig, dus een boek kan dan alleen maar leerzaam zijn.
Blij, weer wat letters om m’n hoofd mee te vermaken.
Tijd verspillen, lamballen, ruimte maken.
Onvoorstelbaar, nog geen dag later rolt er een vrolijk pakketje binnen, het boek! Vast verstuurd door een onbekende liefhebber, oud manager, jaren profijt gehad van het boek.
Scheur het strak omhulde pakketje open, daar komt de aap uit de mouw.
Daar waar ik BOBO taal verwacht heb ik een prentenboek over BOkito in mijn handen. Lekker vies, bekrast, geleefd, voorgelezen, nieuwsgierige vragen van leuke peuter, nogmaals uitgelegd door geduldige voorlezer.
Wat heb ik sinds het prentenboeken tijdperk geleerd? Ben een slingeraapje, maak lawaai in het bos, voel me soms een uil aapje, gebruik net als de oerang-oetan mijn handen en voeten.
Mag graag vlooien om te laten zien dat ik bij iemand hoor, alleen dat slapen, daarin ben ik geen echte aap, slaap graag veel maar doe het te weinig.
Moraal van het verhaal blijf spelen in het bos, geniet van je tijd want het is soms net een snoepje, een kostbaar bezit in een kinderhand.

When you can stop you don’t want to, and when you want to stop, you can’t…”
-Luke Davies

the time you have in jelly beans……

bron: you tube middels fiveleggedsheep(tweet nation)

Op een donderdag, ergens in het unieke Tukkerland, te vroeg op een afspraak. Zalig, iets Ina tijd, een kopje thee als beloning na 1.5uur rennen. Oogcontact: “Kan ik u de kaart aanbieden?” Laten we eens beginnen met thee, ik wens een koekje, en een krantje.
De thee komt binnen, 12 unieke potjes met de meest kunstzinnige namen voor een smaakversterker in warm water. Op één potje valt mijn oog, het potje zorgeloos. Blikje voelt vettig aan, vast vaker in de hand genomen, bekeken, gedachten die afdwaalden. Is het mogelijk, met één lepeltje in een beker warm water, alle zorgen die zich zoals de thee oplossen, vermengen, water doen verkleuren, van binnen warmte afgeven. Ik mijmer verder. Pak m’n krantje en blader, waarom vind ik die rouwadvertenties altijd zo boeiend, naast de strips, columns en het koppen lezen, da’s mijn krant. Die zwart omrande tekst, een ieder met zijn/ haar eigen verhaal. Soms terug te lezen in een paar zinnen, soms overvallen door en soms ineens voorbij.
Laat nu maar los
Leg je zorgen maar neer
Je hoeft niets meer

Stil maak ik een besluit, ik ga voor sterrenmix. Weet dat de zorgen er altijd zullen zijn, hoe ik ermee om mag gaan is een ander verhaal. Die dump ik liever in een mix van sterren met een zoete smaak. En weet dat er altijd een nieuw koekje zal zijn naast m’n kopje thee. Of een krabbel van mijn bijzondere poets: “Hoi Ina, ik heb de varens weg gegooid, zat allemaal ongedierte op, neet um geul’n!”
En op momenten van zorgen of sprakeloosheid zal er altijd eens schouder dichtbij zijn!

“Shoot for the moon. Even if you miss, you’ll land among the stars.”
― Les Brown

Bron: Dagblad Tubantia
rouwadvertentie 13-6,Egbert Jan hoentjes
Poets krabbel Anita, mijn held!