Waarde lezer,
Via deze weg een mooie hoofdstuk uit mijn boek Lef! omdat menig lezer zich kan vermaken om het vermaak. De Ina die onderweg is, op d’r mond valt, zucht, steunt en weer doorgaan. Het lijkt net leven;-_
Ik neem je mee naar een mooi jaar, 2012, ach je weet wel. Het jaar dat het zwaard van grutte Pier van Kimswerd naar Rotterdam werd gebracht. Oja, dat jaar!
Het is achter de rug, mijn eerste triatlon ervaring.
Blijkt na maanden van training dat ik me ben vergeten in te schrijven, dat ontdekt je dan op de maandag voor D-Day zaterdag.
Helaas, 5 dec. kunt u zich weer inschrijven. Na zo’n antwoord laat deze dame zich niet uit het veld slaan. Reactie terug: “en als ze nou aardig, gezellig is en goed appeltaarten kan bakken?”
De deal was rond, inschrijven na uitvallers was een optie met verplicht aflevering, een appeltaart.
Dus daar ga ik dan, zaterdag morgen om 8.00 bananen inslaan op de markt en naar Didam.
Tas vol met “gedoe” heb voor een heel weeshuis aan sportvoeding mee.
De #oeimaakmijeensslankzodatikkanzwemmen# wetsuit mee en een bijna leeg hoofd.
Wedstrijdnummer ophalen, ik besta niet,wat is je naam? Ik sta hier als, Ina ter Steege*, iets met na inschrijving en een appeltaart?!
Dame achter balie begint te stralen, “ooh, jij bent Ina Appeltaart!
Dus ik accepteer mijn nieuwe naam voor vandaag, overhandig mijn taart, dat ik em samen met de C1000 heb gebakken is best goed.
Parc fermé, een voetbalveld, veel hekken en ergens is er een plekje voor nr. 218, Ina appeltaart.
De inspectie volgt, mijn leenfiets en leenhelm worden bekeken, gelukkig geen blik aan de binnen kant van mijn hersenpan, wat een spanning voor het bekende onbekend.
Check 621 x of alles klopt, handdoekje, hardloopschoenen, fietsschoenen en of alles op volgorde ligt en mag wachten op wat komt.
11.15uur komt het dan, het ultieme moment: “prop alles in je wetsuit, voor de 3x het wilde water in, nu met 155 andere gele badmutsen en ik als oppermuts.
Startbel klinkt, actie! Op naar boei 1, ga ik verdorie toch weer een schoolslag laten zien, ik kan toch prima de borstcrawl ?
1 km. zwemmen verder mag deze walrus naar de trap, uit het water, als een blinde vink op zoek naar mijn fiets, wetsuit uit onder het rennen. Ik zeg gedoe!!
Sok/ schoen aan, telefoon, fiets mee en gaan, bijna aan het eind geeft iemand een gil, je bent je helm vergeten!
#{$¥£%^# weer terug, plekje zoeken, helm op en spring maar achterop, 40km. fietsen.
Onderweg wordt ik ingehaald door de eerst nog plassende man aan de kant, zijn blik naar mij, wat doe jij hier, ik denk en jij dan?
Wil hem inhalen, merk dan dat hij niet bij ons hoort, zo’n zaterdag toerist, f#ck! ik fiets om, terug, terwijl mijn achterligger mij passeert, ik hou hem in het vizier…
Wil inhalen krijg wederom een gil, ik fiets verkeerd?! Weet nog steeds niet hoe dit zit maar volg instructies op. Weet nu ook dat je door een triatlon gedesoriënteerd raakt, vreemde ervaring.
Gelukkig ik fiets, motormuis naast me met jurylid, kijk dat zijn mensen die echt talent herkennen.
Ze stoppen, ik fiets stoer verder. Zij rijden naast me Lance INAmstrong veert in het zadel, klaar voor een diepte interview. Een fluitsignaal, oogcontact met de jury, ik denk wauw……
“dat mag niet!” eehm, wat? Oordopjes, ook niet met het lopen?
Ik ruk ze uit en denk, hoe overleef ik dit zonder muziek? Ben ik gediskwalificeerd, zie de krantenkoppen al in de New York Times. Ina appeltaart is gediskwalificeerd oordoppen, weeshuis volume sportvoeding en omkoperij middels een vals vers taartje (al was het een C1000 gevalletje)
Trap door en kom aan in Parc fermé, en nu, en nu??? Paniek, peeuw.
Fiets weg, schoenen aan, telefoon weg en waar naar toe? Gelukkig zijn triatleten behulpzame mensen, daar tussen de hekken door en dan 4x een rondje rennen.
Ze hebben daar geen hinde gezien, mijn hardloopstijl, voornamelijk in mijn dromen.
Het laatste stuk was pittig, wat is nou 10km. rennen? Best veel, zo aan het eind van de race.
Gelukkig de laatste meters, op weg naar de finish, ik hoor de speaker en denk “glimlach, borst vooruit en alles geven!
Speaker wordt enthousiast: “en daar komt de volgende finishen, nr. 218, Niels!”
Ik denk die Niels is een leuke vent, komt niet opdagen, laat mij het vuile werk opknappen en ontvangt al het applaus.
Nou Niels, gefeliciteerd, namens Ina Appeltaart die onder jouw nummer deze ervaring mocht ondergaan.
Ik ga de komende maanden aan de slag met borstcrawl, sneller fietsen en genieten van het rennen.
Komt het met Niels en mij best goed!
Sometimes in life, we become so focused on the finish line that we fail to find joy in the journey!
-President Dieter F.Uchtdorf
En ooit mijn benen….(dromen mag;-)
Boekbestellingen Welkom via mail, app, pb of via je stemgeluid!
Ook via de webshop: https://www.darebeweegt.nl/webshop/
Bron:
You tube Flashdance, what a feeling
Foto Unsplash Kirstina Flour
*In die tijd mijn naam, na een scheiding verder zijn we wederom een Mennegat;-)