Lamballen, bankfierljeppen, excuus truus zijn.
Oké, ook ik geef toe, ik zit in de “modus-druk met werk-laat thuis en geen ochtendrun energie”
Wekkertje slaapdronken uit tikken, ik mag nog 10 minuten verder kabbelen in dromenland, of soort van…Terwijl de dakpannen ratelen op het huis vanwege een herfstbui in december.
Dat wil dan ook nog eens een halve marathon gaan rennen in januari, wat een discipline!
Zie ik dan de glanzende ogen van dit manneke, op zijn doel af, zonder excuus. Big smile, WTF! Genieten, rennen, koppie leeg, trots zijn. Gewoon vol energie alles uit jezelf halen om te bikkelen, daar mag ik dan een diepe buiging voor gaan maken.
Dus daarom met mezelf de bloedafspraak.
Nou ja, Ina en bloed? Of ik mezelf ook daadwerkelijk het mes in het lijf ga zetten, het bloed van “slappe ik vermengen met mijn mega Inie-Minie, tja, das nog de vraag.
Bij het zien van het eerste lotus slachtoffer ga ik al van mijn sloffen, dus ik sta niet in voor de chaotische gevolgen van mijn bloed zusterschap.
Met 24uur in één dag kan je best de bejaardenbingo organiseren en appeltaarten bakken.

Dus daarom toch afgelopen zondag gestart in Egmond aan Zee, na een slappe voorbereidingstijd zoals omschreven, time management.
Met de zon fris op m’n toet dorp Egmond achter me gelaten, met al die andere mafkezen banjeren door het mulle zand, vloedlijn angstvallig dichtbij zien komen. De duinen door en in het achterhoofd dreunt, niet opgeven!!! Zoals in 2011 op kilometer 14, accu leeg.
Daar had ik geen problemen mee, denk de accu overladen met nog een MC wrap de vorige nacht, powergels, ors, dus ook de inhoud van darm Mennegat gaf gas. Yeah! Dit is cool.  Genoot met volle teugen en alles van binnen voelde zich Frank en wilde meer Vrij zijn.
Wat te doen, wat te doen?
Blijven we geforceerd billen knijpen, dixie zoeken, ja, nee. Sowieso het mooiste van een duurloop, je interne gevecht/ gesprek, alles wat zich daar mag afspelen van monchou taart tot aflossen, de liefde, foute film, gezeur, de geboorte van een dochter en een dag later het overlijden van haar opa, flarden van gesprekken, die oude man in z’n kleine sigaretten winkel, paardrijden en alles wat er aan onderwerpen tussendoor binnen komt.
Besloten dat van Mennegathoven ze een poepie mag laten ruiken, dus in duinpan, 5 meter van parcours mijn “stempel” gedrukt, Ina was here, enjoy it!
Verder draven zonder intern gedoe, genieten, trots zijn op beide benen, gezond lijf, vaag hoofd.
Eindtijd 2:08, volgens buurman Chiel te sneu, goa’j daor veur hen loopn, dat kon toch sneller.

Ja, dat kon,
ik veune et good!

So little time
Try to understand that I’m
Trying to make a move just to stay in the game

Bron: you tube, PS22 Chorus

Wat doe je nou allemaal in een week?
Nou, werkzaam binnen een prachtige organisatie, Dolfinarium, rennen voor een marathon, badmintonnen (helaas minder af dan toe), proberen tijd te vinden voor familie en vrienden, schrijven, lezen en genieten van de liefde.
Oja, ergens is er dan ook een wat vreemde hobby. Een vereniging bestaande uit 15 haantjes zonder plankenkoorts, allemaal unieke bijzondere ego’s. Regie loos door “eigen zeer wijze” instelling.
Doelstelling: ons publiek een zorgeloze lachwekkende avond bezorgen in ons moedertaal Eanters. Is dat nou een hobby, is dat nou een vereniging?
Met Mekaa……
15 spelers, 15 rode boekjes met tekst, gemarkeerd, beschreven of door nen Tic vol getekend met poppetjes. En één grote regisseur.
Je tekst lezen, je tekst leren, droog oefenen en dan “spannend” zonder boekje.
Oefenen, oefenen, lachen, oefenen, kritiek omzetten in de rol.
Coulissen opbouwen, attributen sprokkelen, de pr, kaartverkoop en van een suffig toneel een kantine creëren.
Voor mij het genoegen om in Elsbeth te verdwijnen.
Opgenomen in een lieve bijzondere familie, van Sam tot oma, van waardige Sien tot stoere Jannet. Iedereen mocht een prachtrol neerzetten.
Onder de titel:
“Als je voelt wat ik voel
Dan zeg je niks meer”
Indrukwekkend, volgeladen met sputterpoep en andere vormen van spanning die voor de 1 resulteren in vreetbuien, roken en waar de ander zich stil terug trekt op toneel. Zaal aanvoelen, boekje nogmaals in de hand nemen om de ene lastige zin nogmaals te lezen.
Dank je Elsbeth, het was me een grote eer!
Lief, onschuldig, naïef, dom, nog het geloof in de zachte wereld zonder zorgen.
Drentelen op toneel, m’n moeder die vol in haar rol me op de plek weet te zetten.
Gewapend met vlechtjes, m’n kekke roze kettingen en een vertraging in de stem.
Zo m’n alter ego, altijd druk en dan door Elsbeth in een andere flow belanden.

Zit ik dan tijdens een presentatie een you tube filmpje te bekijken dan vertel ik Elsbeth: “er is nog zoveel meer goeds in deze wereld!
Gelukkig maar……”

Bron: Whatever, Oasis, in Coca-Cola commercial                                                        Foto: R.Hermens (excuus voor alle bijwerkingen die foto op kijker kan veroorzaken;-)En nu, zonder Met Mekaa de winter door, slik……   http://www.metmekaa.nl/

Het leven is een kans: grijp haar

Het leven is een droom: verwerkelijk haar

Het leven is een worsteling: aanvaard haar

Het leven is een avontuur: waag het

Het leven is een belofte: vervul haar

Het leven is een spel: speel het

Moeder Teresa
fotograaf nori sakamoto
geknipt en geplakt en verbonden door Ina

Hoest met de bandjes? Altijd weer zo’n moment, vaak te laat, midden in de eerste centimeters sneeuw komt dat “lampje” naar boven. Oja, de bandenruil. Laat ik nou met een vette bak rondcruisen die constant vraagt om aandacht. “Ien, ik wil diesel, Ien, ik wil naar de garage, Ien et lampje is kapot.” Klaar was ik met dat gezeur, op naar de Volvo garage, op maar liefst 25 punten een check gedaan en een bijzonder kek gek ventiel dingetje gevonden bij het gaspedaal na de keuring. Dus ik voel me weer meer dan veilig. Of mist de monteur een cruciaal onderdeel in z’n gereedschapskist? Winterbandjes weer op spanning, dan zelf ook maar voor de APK. De laatste check door kritische coach op loopband en fiets, paniek, peeuw, hartslag van slag, heuveltraining met coach zonder ook maar één druppel zweet. Ben ik klaar voor mijn marathon? Yep, in lijf en leden, totaal geen angst;-) (toch, Ien)
“Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, ‘Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous?’ Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.”
― Marianne Williamson, Return to Love: Reflections on the Principles of “A Course in Miracles”

AIM HIGH!
LIVE YOUR LIFE. BE TRUE TO YOURSELF. ATTACK BIG GOALS. AND WHEN SOMEONE SAYS IT CAN’T BE DONE, PROVE THEM WRONG.

Hoezo, waarom, spoort niet, kan niet, niet lees je niet meer of toch wel?
Kortom, de kriebels slaan in het lijf, waarheid als een koe.
Ik train wederom voor een marathon, dezelfde 42km, 2 jaar ouder, een stuk (eigen)wijzer.
Probeer waar kan zoveel mogelijk in het ritme te blijven en de kilometers te maken of alleen met de benen of soms met de fiets, als de duur maar duur mag zijn.
Ben ik er klaar voor? Ja, tuurlijk, bluft ze vanaf deze kant van de I-pad.
Koppie bijna leeg, lijf pijntjes vrij, appartement bijna geregeld.

ORS en ik zijn vrienden voor het leven, door al dat trainen beenwerk voorzien van een kek getint kleurtje, bruin zonder zonnen.
En toch stap ik vandaag even in de bruine broek, f$#¥, wat heb ik me weer op m’n hals gehaald.
Op zondagmorgen om 6:00 aan de pannenkoeken, slaapdronken stroop wegwerken, niemand wakker maken, schoenen in stappen terwijl de stap terug in bed zoveel leuker en warmer kan zijn.
Laatste check, alles heb ik bij me. Sportgelletjes, water, muziek and me.
De velden in, ochtend dauw op m’n weg, gesloten gordijnen, gedachten die dwalen, flesje ergens bijvullen, “gratis” water bijtanken bij een willekeurig huis, Mocht er ooit een partij komen met de focus:
“Zonder buiten kraantjes, gaat de wereld ten onder en de bloemen die we buiten zetten ook” dan stem ik. Altijd een leuke uitdaging om bij de boer achter het huis te zoeken naar wat vocht, vreemd aangekeken door de koe die de neon outfit keurt op het vlees in de kuip.
Naar m’n mening een goed gevulde kuip incl. kalk aan m’n teen nagel en druppende kraan vol gevuld met edel zweet.
Waarom, waarom, waarom deze keuze, 2013, een mooi marathon jaar?
Absoluut!
Rennen, vergeten, een plek geven, rust in chaos, genieten van omgeving, je eigen kunnen, je eigen leren kennen en altijd thuiskomen bij jezelf.
Heb je daar een startbewijs Marathon München voor nodig? Nee, dat kan altijd.
Al slaapt een wedstrijd shirt zalig nog jaren na de overwinning.
Of zoals The Avett Brothers zo prachtig verwoorden

There was a dream and one day I could see it
Like a bird in a cage I broke in and demanded that somebody free it
And there was a kid with a head full of doubt
So I’ll scream til I die and the last of those bad thoughts are finally out

Decide what to be and go be it

Dus besloten, nog voor magische leeftijd grens van 40 ga ik mijn mooiste marathon inlijsten.
Decide what to be and go be it………

I’m a marathoner!
(en alle digitale/ mentale/ frustrtiale, geniale steun is van harte welkom, x)

Bron: you tube, the avett brothers, thanx..

Daar zijn we weer, wat kan je toch een bak werk verzetten zo net voor de vakantie, dan moet je eigenlijk wel weg om uit te rusten. Zo, weer een reden om het goed te praten dat je best vrij mag zijn.
Bijzonder hoe m’n agenda zich keer op keer weet te vullen met vooral veel leuke dingen doen, daar waar het om draait.
Niet voor niets de ondertekst van m’n website.
Raar volluk als het dan ook nog besluit om voor een marathon te gaan. Even 9 uur trainen naast het werk, waarom? Omdat, punt. Het geeft rust en orde in mijn hoofd. Druk kletsend met vooral mijn eigen binnenkant en belevings wereld. Pracht ideeën die bij een boomstronk omhoog schieten, oppassen om vervolgens niet onderuit te gaan.
Muziek laten binnen waaien, hoe vreemd, house muziek en apres ski muziek door elkaar, een Ali B met Ben Cramer. Via de koptelefoon komen er dan vreemde zaken voorbij. Die zich zoals ik hier nu zit weer een verhaal gaan vormen, “Hey man”! volgens Ben Cramer, Heemennekes volgens een Twents volksverhaal…..

De Heemennekes (Tweante) beent n volksken oet oolde Oost-Nederlaandse volksverhaaln. De leu meann det t roonddwelnde zelen beent, dee’t bie leawn wat hadn oet evretn. Doarumme mut ze noe dweln en vaalt ze leu lastig. Nöast at de verhaaln oawer de Heemennekes nen stichteliken bosskop hebt, wördn de verhaaln ook as vermaak duurverteeld.
De Heemennekes daankt öarn naam an t geleuf det de dwellezelen as kleaine kearlkes langs de weg zatn, en leu dee’t ’s naches op pad warn lastigvöln met tooverdan “Hee!” te skreewn en ze dwars te lign.
Bron: http://nds-nl.wikipedia.org/wiki/Heemennekes

n Bekeand Tweants verhaal geet dr oawer det de Witte Wiewe verskel hadn met de Heemennekes. t Verhaal geet det de Witte Wiewe in de oolde grafheuwels bie Rossum wonn. De Heemennekes veundn det ook wal nen mooin stean. De Witte Wiewe woln öare wonnings natuurlik nit ofstoan, wat oeteaindelik op nen veeldslag oetleup. Dr wör ne ofspraak emaakt um t op te lösn: De Witte Wiewe bleewn woer’t ze warn, want zee wonn dr ja t lengste. De Heemennekes mosn aargns aanders wat bouwn. Mer t meuiste Witte Wief mos trouwn met de keuning van de Heemennekes.[1]]
t Nut van t Heemennekesgeleuf was um de leu zik te loatn gedreagn, want steelt oe vuur de’j zelf zonne onröstige, dwelnde zele zoln wordn. Leu dee’t zik bangen vuur de Heemennekes gungn bie zikzelf noa of ze wal good leawn en pasn öar gedrag dr op an.
Nöast t stichtelike van de verhaaln zat dr ook n vermaak in. De verhaaln stamt oet de tied det de meeste leu nit konn leazn of skriewn, dus beukevermaak was dr nit of hoaste nit. De verhaaln wördn um t veur verteeld. Mangs, as dr bekeand wör det dr nen verteller op bezeuk köm, wör de hele noaberskop eneugnd um noar de verhaaln te lustern.

Dus dat is het, af en toe een heemenneke in mijn hoofd tijdens een duurtraining een dwalende ziel, vol vragen. Mensen lastig val met dit gedrag en wens dat de vertakkingen in mijn hoofd blijven i.p.v. met een “stichteliken bosskop” door het leven te gaan….
Hee man!

En voor de liefhebber, zelf even nummer zoeken van pracht cd, op volle toeren, Ali B./ Ben Cramer Hè Man!

Onze nieuwe wereld, soms teveel digitale input om te verwerken.
Facebook en twitter onderweg wat door scrollen, of op het toilet, toch weer extra tijd gevonden.
Heel veel filmpjes te bekijken, duizenden quotes, letters die je tot je wilt nemen.
Geen tijd want ik leef;-)
Dan toch geraakt worden, daar waar het om draait, the Good times!

“Life is what happens to you, while you’re busy making other plans”.
John Lennon
Geniet lieve mensen, van alle “Good times”!
X Ina

Wakker?
Wakker liggen vanwege een mug….#^~*@$$^&)
Woelen vanwege flarden uit gesprekken.
Het veroordelen, beoordelen, een stempel ongevraagd opgeplakt krijgen. Beste ander, wie ben jij?
Wat zie jij aan de andere kant van de spiegel?
Weet jij wat er werkelijk omgaat in jezelf en de ander?
Durf je verder te kijken dan wat je oog waarneemt, de mening die zich in je hoofd vormt.
Durf jij te twijfelen aan de roddel die lekker ontstaat? Leuk, het laatste nieuws bespreken, focus verplaatsen van jezelf naar een ander, vaak negatief.
De inkt te zien drogen vanwege de stempel die je onbewust plaatst.
Soms besef je te laat dat deze stempel een brandmerk achter laat. Je de ander het gevoel geeft met pek en veren verder te mogen gaan.
Mag het leven een feest zijn waar je van mag genieten?
Heb je toestemming van een ander nodig voor je portie geluk, de zorgen krijg je toch wel ongevraagd.
Wanneer mag iemand het leven leiden zonder de roddel en het vooroordeel?
Lig wakker van de mug en het interne gezoem van alle muggen die via de buitenwereld in mijn hoofd rond zoemen. Voordat ze van binnen gaan prikken en me pijn bezorgen klim ik uit bed.
De stille wereld buiten, het gebrom van m’n koelkast, de verlate discoganger komt thuis, rust overvalt me, de vingers dansen over m’n I-pad.
Er dwarrelt een prachtige dialoog van de film Patch Adams binnen, een andere mug.
Twee psychiatrische patiënten, opgenomen in niemandsland. Arthur steekt 4 vingers in de lucht en stelt Patch de volgende vraag.

Arthur: How many fingers do you see?
Patch: Four.
Arthur: No no! Look beyond the fingers! Now tell me how many you see.
Arthur: You’re focusing on the problem. If you focus on the problem, you can’t see the solution.
Never focus on the problem!
See what no one else sees.
See what everyone chooses not to see… out of fear, conformity or laziness.
See the whole world as new, each day!

Dus belofte aan mezelf om minder een mening te vormen, verder te kijken, het oogcontact te zoeken en het hart van de ander.
Besluit voor nu om de mug van de nacht me te laten prikken zodat ie zich met mijn bloed kan volzuigen. De reden waarom de mug blijft zoemen en prikken, zit ie vol dan stopt ie voor de nacht. Zo simpel kan het zijn dat het irritant gaat worden.
Ik ben toch al wakker, kan de mug m’n ander hiermee niet lastig zal vallen.

Wens dat dat andersom ook zo mag zijn.
En dat een ieder ooit dit mag herkennen en voelen….

I love you straight forwardly without complexities or pride.
I love you because I know no other way then this.
So close that your hand, on my chest, is my hand.
So close, that when you close your eyes, I fall a sleep.
-Pablo Neruda
slaap zacht…

Bron: Patch Adams, oprichter CliniClowns, dialoog en gedicht en voor eeuwig mijn inspiratie bron;-)

Jawel, ik ben ook om, sinds vorige week ook een gillende keukenmeid.
Na te vaak een irritant afzakkend i-phone hoesje onder het rennen, het nette vloekwerk tot gevolg, geen winkel tijd. Kortom, de digitale wereld ligt aan je voeten.
Met een muisklik, plaatjes kijken, afweging maken, scherm na scherm opent zich en na drie dagen klein geluk. Een liefdesbrief in de brievenbus van ene P.Bode. Een pakketje verborgen in de tuin door de knapperd van Zalando. Ja heus, al gillend heb ik het pakketje geopend, mijn, mijn, mijn!
Wat een hebberd, wat zijn we toch aan het veranderen met z’n allen, ons potje geduld wordt steeds kleiner, ik wil iets nu, geen excuus, anders walsen we over je heen. Een dagje uit wordt steeds vaker een eisen pakket, waarin men vergeet te genieten van wat er wordt aangeboden en dat een dagje samen ook in een andere versnelling mag, tijd maken om te genieten.
Communicatie wordt steeds vaker een c en o in een andere volgorde, een commando.
In het Twents omschrijven we communicatie anders:
Kiek ie noa mie,
Kiek ik noa oe,
Kieke wie noa mekaa….
Elkaar zien van mens tot mens, het gunnen en verdiepen in de ander door verder te kijken, misschien wel eerst te luisteren en kijken voordat je begint te blaten.
Vroeger was ik een vreemd kind, nu nog trouwens;-) verzamelde woorden met m’n naam erin.
Dolfinarium, fascinatie, inauguratie, binair, nominaal, sinaasappelsap, natuurlijk inosinaat en nog zoveel meer, waarom? Denk dat ik compensatie zocht voor de 3 letters, Ina Vandaag een nieuwe gevonden: Inati (delen)
Ergens, 20uur varen van het dichtbij gelegen buurland Samoa ligt het kleine Tokelau, een van de meest geïsoleerde archipels ter wereld.
Daar komt geen manneke van Zalando aanwaaien, daar heerst geen “ik” mentaliteit. Het eiland werkt alleen als de bevolking gaat samenwerken en bezitters de niet-bezitters helpen.
Dagelijks wordt de vers gevangen vis uitgestald op het strand en de Taupugela(dorpsraad) verdeelt het naar behoefte.
Mooi wark……
Zal eens gaan overdenken, waarin kan ik delen, wie zit er te wachten op mijn kookpotje, waarin kan ik iets aanbieden richting de ander.
Zal opletten voor het delen van mijn zangkunsten, gillende keukenmeiden, daar moeten we ten allen tijden voor waken!

De dingen die werkelijk waardevol zijn,
Bezit je niet.
Die heb je lief
-Berry Verhoef

Bron: Happy, lonely planet

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten betekent niet mijzelf afsluiten,
het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

Loslaten betekent machteloosheid toegeven,
wat betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten betekent niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar anderen toestaan hun eigen weg te gaan.

Loslaten betekent niet treiteren, schelden of ruzie maken,
maar zoeken naar eigen tekortkomingen en die verbeteren.

Loslaten betekent niet alles naar eigen hand zetten,
maar elke dag nemen zoals hij komt.

Loslaten is geen spijt hebben van het verleden,
maar erdoor groeien en leven in het hier en nu.

Loslaten betekent niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.
Loslaten betekent niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten betekent niet zorgen voor, maar geven om.
Loslaten betekent minder vrezen en meer beminnen.

Nelson Mandela
Bron: nieuwsbrief Karin…….. www.merlijn-reiki.nl