Ho, ho, hoooooooh, fijne feestdagen, goed nieuwjaar!
Waar je kijkt, de wensen en warmte slingeren om je ogen en oren.
Wat is geluk?
De ochtendrun van deze ochtend, wekker die in paniek gas geeft om 5:45, half 7 de duisternis inrennen en te ontwaken met de wereld.
Man met hond die me bemoedigd, “ie zie’t der vrog bie”
De meute hormonen die me tegemoet fietsen, laatse dag school voordat er eindelijk 2 weken vakantie zijn. Buurman die ik onderweg groet en na 5 meter beseft, “he Ina”, He Adriaan….
Tja, als je toch die Two Oceans wilt gaan rennen op 15 april dan is er geen ontkomen aan dat trainschema van mij;-)
Wat is geluk?
Tijdens de run een kraslot zien liggen, het schema niet ingevuld, ik ren verder. De gedachten rennen mee, wie laat dat nou liggen, waardevol, een hoofdprijs, laat ik het liggen? Na 40meter overwint nieuwsgierigheid van hardloop discipline. Oprapen, zo nonchalant mogelijk, dat wel.
Wauw, hij zit nog dicht, doorrennen, kijken…….Oh, hij is al open gekrast maar de symbolen nog niet, kansen, extra hoofdprijzen, geluk!
Ga ik het dan de eigenaar weer opzoeken als die 250.000.- voor mij kan zijn?
Bij thuiskomst samen met onze poetsheld het grote invul moment, bijna 8x schaats = 400.-
Bijna, bijna was het geluk dichtbij.
Wat is geluk als ik je een gelukkig nieuwjaar wens?

…te wandelen in de regen, te springen in modderplassen, regenbogen te verzamelen, aan bloemen te ruiken, bellen te blazen, onderweg te stoppen, van gedachte te veranderen, zandkastelen te bouwen, naar maan en sterren te kijken, hallo te zeggen tegen iedereen op straat, avonturen beleven, te zingen in de badkamer, vrolijk te zijn, kinderboeken te lezen, je gek te gedragen, te dansen, nieuwe gympies te kopen, hand in hand te lopen, te knuffelen en kusjes te geven, zomaar te lachen en te huilen, wat rond te zwerven, bang te zijn, je raar te voelen, onschuldig te zijn en te blijven, fouten te maken, het weer goed te maken, sorry te zeggen, stom te zijn, iets of iemand stom te vinden, ja en nee tegelijk te zeggen, te toveren, vragen te stellen, te huppelen, op een smal muurtje te lopen, zomaar wat te tekenen, dingen anders te zien, te vallen en weer op te staan, met dieren te praten, naar de lucht en de wolken te kijken, overal gezichten en dieren in te zien, iemand heel lang aan te kijken, vertrouwen te hebben, laat op te staan, in bomen te klimmen, een dutje te doen, helemaal niets te doen, te dagdromen, met speelgoed te spelen, onder de dekens een boek te lezen met een zaklantaarn, te stoeien, het leuk te vinden een lichaam te hebben, nieuwe dingen te leren, dingen uit elkaar te halen, nieuwe regels te maken, over van alles opgewonden te raken, gekke verhalen te vertellen, de wereld te redden, vriendjes te worden, alles te doen wat er in je opkomt en wat je gelukkig maakt, het fijn te vinden dat je leest, vreemde mensen complimentjes geven, te genieten van het leven, zwervers geld te geven, schoenen te vullen met snoep voor een moskee, tikkertje te spelen op elk serieus moment, een glimlach overbrengen op een ander, samenwerken met Teun in de spoel, een lieveheersbeestje op je laptop, elke dag weer te kiezen voor een vrolijk leven en anderen hiermee besmetten…………..
Het is nooit te laat voor een gelukkige jeugd!

“Enjoy the little things in life because one day you`ll look back and realize they were the big things.”
Kurt Vonnegut

Op vakantie naar Sri Lanka, onze zomervakantie waar we net iets te lang op mochten wachten. Vliegtuig in, hop on hop of @Abu Dhabi en doorrrrrr. Gezellig met een privé chauffeur Perere het land bezien.
Lekker samen even geen werk,om 5.45 uit bed, koken en al die andere dingen. Ochtendrun die aan deze kant wat onwennig voelt, waar loop je naar toe, wat valt je toe? Vriendelijke mensen die me toelachen, de plaatselijke visboer met een zeil op de grond en wat vis. Kinderen die klaar zijn om naar school te gaan rennen met me mee.
Geiten die rondom wat huizen staan, een man met een witte jurk lacht me toe, in zijn hand een aks. Ehm, ik ren, hij loopt op slippers, die moet ik snel passeren.

Dan vandaag, op weg naar een paleis op een berg, de Leeuwenrots in Sigirya, omgeven door “the four gardens of Paradise” vier prachttuinen die zijn omgeven door muren en grachten en boven op de rots een citadel. De rots is 200 meter hoog en +/- 500jr na Chr. werd er een koninklijk paleis gebouwd door Kasyapa.
Een gek mannetje wil de troon van z’n vader overnemen, hij is immers de oudste en heeft geen zin om z’n jongere halfbroer Mogallan hier te zien zitten, daar voelt pa nog niets voor. Daarnaast was het een eigenzinnig manneke, eist dat pa hem vertelt waar de schatten zijn verborgen.
Dhatsusena(de vader) geeft aan hem alle info te geven als hij eerst maar eens met z’n tere billetjes in een grote tank met water gaat zitten. Tuurlijk, gaat ie doen.
Als Kasyapa(de zoon) vervolgens aanhoort van z’n vader dat in de tank met water alle rijkdom zit voor het land wordt zoonlief boos! Hoezo kan water een schat zijn, wat een gedoe. Vervolgens laat zoonlief pa inmetselen in een kleine cel waar pa vervolgens zal overlijden. Z’n broer besluit om te vluchten naar India, dat is het beste wat je kan doen als er gekke mensen in je omgeving zijn.

Zo, de troon is in de pocket. Bouwt zich een paleis boven op een berg met allemaal mooie blote vrouwen. Laat een muren polijsten zodat ze kunnen dienen als spiegels, online spiegels shoppen was er toen nog niet bij. Overal waar ie keek was et van hem, dwong hij het respect af. Broer lief was inmiddels al in India bezig om de oorlog tegen hem te voeren, het land had geen zin in deze koning en kwam ook in opstand.
Hoe vreemd dacht ik bij mezelf dat een ego je zelf 500jr na Chr. in de weg kan zitten.
Als geen spiegel meer voor je werkt,
als je als een dolle blijft rondrennen in je eigen paleis.
Na 7 jaar daalt hij van z’n paleis af, wil de wereld weer in. Maar ziet hij, dat hij het in de wereld heeft verloren. Waarschijnlijk heeft hij tijdens zijn levensreis zichzelf het meest verloren, vervolgens geeft hij zich over, door zichzelf van het leven te beroven.

Hoeveel respect ik ook voel tijdens het beklimmen vd 1200 stappen op weg naar zijn paleis. Hoe hebben ze dat in die tijd ooit voor elkaar gekregen, arme bouwvakkers op slippers.
Lieve gekke koning.
Leiderschap verdien je door te dienen.
En dat was iets wat deze koning met hoogtevrees nog te leren had. Mensen neem je mee op reis, het avontuur tegemoet met een prachtdoel voor ogen. Je laat ze de grote wereld zien waarin ze zelf de stappen zetten.
Dat kan zonder gekke koning.
En dat ik bovenop de berg verwonderd was over de schoonheid van het uitzicht, een ware schat

Een Chinees bezweet naast me op z’n beste Chinees Aaaaaiuooo hardop riep, vast een typisch Chinees gebaar om de beklimming te bejubelen. Tja, toen kon ik nog maar 1 ding, hem vrolijk toejuichen met koe loe yuk, foe jong high and tjap tjoj.
Uit en toch thuis zijn.

“Do right. Do your best. Treat others as you want to be treated.”
Lou Holtz

Bronvermelding:You tube: Redemption Song | Playing For Change | Song Around The World

Flippo’s, wuppies, speeltjes uit het verassings ei, zegels, stempelkaarten, postzegels(ver voor het nu tijdperk), zoentjes, kauwgom van een ex, spiekbriefjes van toen
Ik beken, ik ben er eentje, verzamel en ben geen type voor de voetbal plaatjes maar wel van de juichwup van de Appie. Blijf het bijzonder vinden dat crea’s een hype verzinnen, in een vast te hip kantoor, wat resulteert in een kassière die aan me vraagt…
“Wilt u een moestuintje?” Vaag blauw wikkel potje kijkt me aan, loenst, zoekt contact, gaan wij elkaar beter leren kennen? Tuurlijk, geef maar mee, vast een kind die spaart, ik iets kan geven en weer  is er weer ééntje blij.
En toch, lieten die 5 inmiddels gespaarde potje me niet met rust. Waakzaam op de vensterbank, zo’n zin om zich te gaan ontpoppen.
Na het fiasco van vorig jaar van 7 zakjes een grond in prutten, stokjes als SAS(schoffel aanwijs systeem) was ik klaar voor een duurzaam leven. Run ik mooi mijn eigen Ina-economie. Tja, ideeën te over, geen zaadje die er naar kraait, niet 1 wortel naar boven zien schieten.
Dussssss, ben ik ook een muts die grond heeft zien groeien, Hans klok is er niets bij. Heb 2x per dag de vingerproef doorstaan en zowaar staat er groen boven de aarde, klaar voor stap 2, verpotten. Ina’s moestuintje.com is een feit.
Ook al werd ik zaterdag eerst uitgelachen door een bouwvakker. Dat is toch veur de wichter(kinderen) dat ben ik gelukkig nog steeds;-) Maar na de koffie kwam dezelfde stoere man met zijn verpoot tip, hij doet het in de bak van de Chinees. Dus stoere mannen zijn ook trend gevoelig.
Yeah, oogsten, 5 unieke soorten groenten alleen de Dille doet ut niet.
U kent hem vast, Dille (Anethum graveolens) is een plant uit de schermbloemenfamilie (Apiaceae). Uit dezelfde plantenfamilie komen venkel en kervel. Dille heeft fijne, naaldachtige bladeren. Het is een kruid met een heel verfijnde smaak. Het is de enige soort in het geslacht Anethum. (Wikipedia)

Daar kan ik dan weer over nadenken, waarom juist deze niet, geef ik het wel genoeg aandacht? Let ik wel op de lichaams taal van het plantje en omhulsel. Zit ik het al te eten terwijl er nog eerst gezaaid en gemest mag worden?
Is het dan toch mijn eigen Wille boven die van de Dille? Zie ik overeenkomsten met mijn gedrag overdag en in de avond. Geef ik voldoende aandacht aan de juiste mensen, luister ik naar mijn wille of naar die van de ander.
Waar willen we trekken aan, terwijl de wortels nog niet sterk genoeg zijn? Weer even aandacht voor wat er echt achter het omhulsel zit, etiket beter lezen, minder of juist wat meer water geven maar altijd meer begrip tonen voor de ander.
Best een leuke klus in dit leven.
Wat zo’n moestuin al met de mens kan doen, AH bedankt! Als jullie dit kunnen bereiken bij al die 44 miljoen uitgedeelde bakjes zijn jullie super op weg!
En waarde Dille(en al die anderen mensen) wil jij me leren wat meer naar jou te luisteren? Gaan we straks vast smakelijk samen aan tafel, schuif ik graag je stoel aan!   Aandacht maakt alles mooier…..

Luisteren
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen zoals ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat je iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt, of de natuur
omdat zij niets terugzeggen en geen adviezen geven
of proberen dingen voor je te regelen.
Zij luisteren alleen maar en vertrouwen erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt
naar jou zal luisteren.
-Gedicht: Leo F. Buscaglia

“It is not enough to have lived
We should be determined to live for something.
May I suggest that it be creating joy for others,
sharing what we have for the betterment of personkind,
bringing hope to the lost and love to the lonely.”

Bron: Wikipedia/ you tube en mijn brein;-)

Af en toe wil je gewoon lekker stoer, eigenwijs, heldhaftig,rijk, ondeugend, eerlijk, vrij leven met je beste vrienden om je heen. Het dak opklimmen, wilde avonturen beleven en paarden optillen.
Wens me dat elke dag toe maar tot op heden nog geen paard de lucht in zien gaan.
Ben dan wat meer de Annika, die broer Tommy nasaal toeroept: “niet doen Tommy” Ahoy!
Of zoals Thea aan Theo zou vragen: “zeg, waar gaat dit eigenlijk over?

Mag sinds een 2 maanden toeven onder het dak van een andere organisatie. Letterlijk toeven in de blauwe doos, met de fel gele letters IKEA aan de gevel.
Boeiend om te ervaren hoe Zweeds iets kan zijn. Vandaar de link met m’n jeugdheldin Pippi Langkous(Pippilotta Viktualia Rullgardina Krusmynta Efraimsdotter Långstrump)Vol energie sta ik dan ook elke dag in de file bij bornerbroek, je moet er wat voor over hebben.
Het avontuur tegemoet, nieuwe mensen ontdekken, nieuwe business ontdekken, meedenken en bovenal overzien dat het altijd om mensen gaat. Gasten en collega’s. Trots zijn op wat je ergens anders achter mag achterlaten, mooie mensen die je een paar jaar van dichtbij mocht ontmoeten/ volgen.
Om weer te landen in een nieuwe villa Kakelbont. Waar mensen aan je mogen wennen en anders om, snuffelen aan elkaar, vertrouwen zien te ontdekken in elkaar.
Het moment dat je ontdekt dat één van de waarden van IKEA mag zijn:
“Daring to be different”
Toeval? Dat dit de ondertitel is van mijn website: “Dare to be different”??

Ben ik dan een Pippi? Probeer vooral mezelf te zijn en te blijven, meer te luisteren dan te oordelen, al blijft dit mijn levensles.
Vanochtend tijdens de begrafenis van oom Gerrit maar eens geleerd waar het toch weer om draait. Een dominee met priemende ogen, verborgen achter een bril. Een huilende tante op de eerste rij, 60 jaren samen, getrouwd. Dan alleen verder, meer samen dan alleen geweest in het leven, heftig.
De tekst die ik ook al had gelezen op de rouwkaart wordt bijzonder uitgesproken. “Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen”
Met of zonder aapje, meneer Nilsson voor intimi, op de nek, wandel ik verder dit leven in. Blijf nieuwsgierig, stel teveel waarom vragen. Waarom? Omdat het zo bij mij past.
Tel gelukkig de dagen, weet echt niet hoeveel het er mogen worden maar wens me van ganser harte toe dat ik wijs mag worden.
In hart en ziel. Want een betere wereld begint nog steeds bij jezelf met een beetje hulp van de avontuurlijke vrienden om je heen.

and please remember people –
that no matter who you are and what you do to live, thrive and survive –
there are still some things that make us all the same –
you – me – them – everybody – everybody
Everybody needs somebody
everybody needs somebody to love.

Bron:                   afbeelding Ome Google
You tube:            Coca Cola commercial, reasons to believe
Everybode, Blues Brothers (er mag gedanst wordenJ)

Zomaar een vrijdag avond, mag mezelf verwennen want vriendlief gaat een weekend met collega’s op de latten staan. Op de bank, kopje koffie en een vette reep Tonny’s chocolonely, niemand doet me wat. Lonely with choco, mmmmmmmm. Blader wat in tijdschriften en vind superfood info, iets met “weg met extra suikers, ga eens op zoek naar je pure vrouwdom.nl Ooit waren wij toch de soort die noten en vruchten ging plukken, man lief terug kwam met hompen vlees, vrouwsoort weer roeren in de potten.
Voordat ik afdwaal….
Verdiep me in recepten en besluit om de zaterdag eens wat te bakken voor het goede doel. Kruidige ontbijtkoek met noten en dadels, zónder suiker, mét heel veel voedingsstoffen. Op de foto ziet ie er om te smullen uit.
Ook de granola( soort van cruesli maar dan veel beter) ziet er zo lekker uit, daar wil ik wel elke ochtend mee starten.
Off we go……
Spullen sprokkelen die voor anderen vast bekend zijn, kokosolie en dadels staan nou niet wekelijks op de lijst. Na 2 supermarkten ziet het boodschappenlijstje er al best horizontaal gestreept uit. We zijn er nog niet!
Chia zaad/zure kersen/ gebroken lijnzaad, backing soda, thema van IKEA past bij mijn a.s. darmflora: “Dag rommel!”
Op naar de reformwinkel voor de laatste producten, daar krijg ik de vraag.
Bent u zuur? Lekker spontane vraag! Nou, ben wel het glas half vol type maar of er veel zuur in zit? Gelijk ontzuur thee mee en wat folders, de dame ziet in zoekende klant haar kansen!
Hoe zuur ben ik eigenlijk, de reep tonny’s chocolonely was zoet, niet zuur maar toch.
Nu alleen nog een vijzel? Tuurlijk, op naar de volgende, hoop laatste winkel om iets wat iets kan pletten in te slaan.
Terwijl ik met vijzel in mijn hand naar de kassa loop denk ik aan de gezonde koek die mijn blik ving bij de bakker, voor maar 1,-. per stuk. Goedkoper dan mijn bak bakker dag? Bereken kort de inkopen, teller slaat uit naar 7 tientjes, dus maak ik dan 70 koeken, komt voor de bakker/ we gaan het zien…….
Dadels weken in thee?
Vezels die vallen, noten die ik mag vervijzelen, oervrouw on the move. Zo bakvormpjes vullen en nooit meer happen naar Peijenburg.
De berg noten/ muesli en fruit mag de oven in, handig dat bankpapier alleen door het roeren scheurt het papier, het riekt iet wat verband. De natuur schreeuwt om aandacht dus notenallergie uit de oven en zowaar, heus. Het smaakt top!
En die 70 krachtige kruidkoeken? Nou, tja, wat belabberde hompjes samenperste materie ziet er dan wel niet zo smakelijk uit maar geven kilometers energie. Kijk en daar was het nou net mee begonnen.
Denk aan het artikel over restaurant Trust in Amsterdam, een krachtige slogan prijkt er aan de voorzijde: “Come as you are, pay as much as you feel!”
You come in, enjoy a nice cup of coffee, a sandwich and you pay as you feel for what it was worth to you…
Zo eenvoudig kan het dus gewoon zijn in het leven, terug naar de basis van nootjes sprokkelen, jezelf zijn, genieten voor een waardige prijs!
Anders verzuren we binnen no time en da’s toch eeuwig jammer van de energie die we hiermee verspillen!

“Everything should be made as simple as possible, but not simpler.”
Aldus oom Albert Einstein(Energy hero)

Bronvermelding:
Restaurant Trust; pay as much as you feel.
http://www.jlgrealestate.com/2014/01/08/restaurant-trust-pay-as-much-as-you-feel/
You tube: van denken naar doen

Zomaar gekregen van een lief vriendinnetje.
Aan mij om het te delen……

Onder ieder probleem zit een wens
Onder iedere crisis een kans
Een probleem geeft zorgen, pijn, verdriet, boosheid
Wat moeten we ermee?

Een crisis geeft angst, onrust, spanning
Wat nu? Help….
Vaak weten we echt niet meer hoe nu verder…
Verwarring verlamt

Toch: onder ieder probleem zit een wens
Toch: iedere crisis is een kans
Zo leert het leven ons
Steeds opnieuw, keer op keer

In de onrust en verwarring
Ontstaat iets nieuws, een idee, een mogelijkheid
Een mogelijkheid om iets anders te doen
Om ons verlangen te volgen
Hoe gek ook

Als we niets meer te verliezen hebben
Geven we ons over aan onszelf
Aan wie we in de kern zijn
Het enige wat er is…

Het borrelt en bruist
Er is geen weg terug
Iets nieuws ontstaat

Wat ga je doen? Ooh, ga een paar dagen het klooster in, volg een leiderschap studie in het klooster. Zo klinkt het best stoer;-)
Ja? Ooh , van dat je dan terug komt als non, hele dag bijbel lezen, word je katholiek? Neu, gewoon, de rust van het niets en juist heel veel. De ander en vooral mezelf herkennen in die ander. Om 4.00 de wekker zetten voor de ochtenddienst van half 5?!
Gedachten die tot rust komen, irritante interne stem die ik te vaak negeer.
Mijn eigen wil. Kijk naar de foto die ik mocht uitzoeken, wat past er op dit moment bij jou?
Zie een leuk kind op een stoep staan. Doet zo hard haar best om aan te bellen.
Gehoord te worden. Bijzonder onbekende bekenden geven feedback op de foto’s zien andere dingen dan ik, nu een week later bekijk ik m’n foto.
Dat mooie kind wil naar binnen. Let me in!

Probeer de tijd te grijpen, wat meer begrijpen en soms wat minder ontwijken!

en soms is het gewoon meer “ahaaa!”

Bron: you tube: “Human” Christina Perri ft. PS22 Chorus

1.70 de lengte en alles van onder de blonde kruin werkt zoals het hoort te werken. Hart klopt, neus ruikt, wind vliegt, teen tintelt en de 42km. vrees slaat weer toe! Paniek in het hoofd…… Is het lijf er klaar voor maar de andere vraag, is het hoofd er klaar voor?
Regelmatig spreken we onze mantra, als ik de eer heb om te rennen met buurman Chiel. Op de dip momenten is er altijd weer de opbeurende opmerking:
“want…..het lichaam is sterker dan de geest!”
Toch maar uit voorzorg bellen met de babes van sport in vorm, even een body check door soepele handen op zoek naar verborgen knopen in mijn lijf.
Gereden door landelijk Twente op noa Maarkl, tante Erna wacht me al op met een brede grijs, leedvermaak vermoed ik nu, terwijl ik de letters weg tik na de fameuze behandeling.

Onvoorstelbaar wat 2×5 vingers kunnen bereiken zodra ze m’n huid aanraken.
Of ik het voel? “Hmnnn, kreun ik wat vanuit de opening in de behandeltafel waar mijn hoofd in mag verdwijnen.
Blijkt maar weer dat het lichaam sterker is dan de geest, van binnen dus helemaal in de knoop. Van rug naar pink, van bil naar favo knopen paradijs, mijn kuiten! Ik weet al langer dat ik never de schoonheids prijs ga winnen op het beenwerk, iets met “gin spatader aans”, kalknagel, de tenen van opa….
Gelukkig heb ik een boeiend rechteroog en kan af en toe grappig uit de hoek komen;-)
Na veel druk werk met de nodige weeën pijnen komt de vraag, zal ik even met de naalden verder gaan. Dry Needling, naaldje in spier en dan gaat de spanning sneller uit de spier. Daarna volgen technische termen, of ik de naald nog wil zien, wat ik ga voelen. Dat komt al niet meer bij me binnen.
Ik voel me licht in het hoofd, alarmbellen slaan uit, wat moet ik doen, sterker nog, wat gaat zij doen, gewapend met naald in haar handen?
Naald gaat in lijf, dat compleet strak staat van de spanning waar door naald de spanning uit moet. Doar is toch gen hoaln an.
Ik krijg flashbacks op behandeltafel, waar komt de naalden vrees vandaan? Terwijl ik blijf ademhalen en ergens achter me iemand iets doet met naald in mijn been.
Was het tijdens flauw vallen na bloed geven, het ontleden van het kikkeroog, eerste keer slachtoffer afleveren bij de EHBO, pijn zien bij de ander, bloed in het algemeen? Wat is dat voor een gek gaatje(naaldje) in mijn hoofd?
Het voelt verwarrend, je wilt reageren maar overziet de chaos niet, als mijn benen uitschieten dan zit naald vast in lijf, spuitende slagaders, de mooie behandelkamer in een mum van tijd naar Negatief rood. En toch, blijf je door vakvrouw rustig, laat het toe en blijft adem halen, basis principe nummer 1.
Spier en naald worden vriendjes, spier spreekt via “local twitch response”
En ik overweeg, een dag sauna met massage is toch anders. Na twee dagen enorme spierpijn na behandeling ben ik klaar voor de halve van zondag.
Deze prachttocht inmiddels achter de rug.
Eerst 45 minuten fietsen, dan 21km. Dartelen door een super landschap, 6 kastelen zien en een super enthousiast publiek. Meer dan tevreden met mijn eindtijd, 2:00:29. Mijn snelste halve marathon van dit Ina leventje, trots.
Kom een bekende tegen, we vragen naar elkaars loop, hij tevreden met zijn 6.5km. Na het horen van mijn eindtijd zegt ie doorleuk, “Ie hebt wal is sneller e leupn”

Ik denk aan Popey…..
Zijn ontpop reactie zou zijn:
“That’s all I can stands – I can’t stands no more!”
Ben zo klaar met dit negatieve gedram.
Neem een blikje spinazie, blaas de spiertjes op en galoppeer richting fiets, voorzie lekke band van fanatieke wind en trap me leeg.

Zoek en ben trots op mijn eigen (O)lijfje en het feest van het leven kan beginnen.
Alleen zelf even de slingers gaan ophangen. Of zoals de uitspraak van Thomas Acda…..
Het leven is een feest
Maar je blijf wel met je poten van m’n slingers af

P.S. Gelukkig is er dan de wereld van facebook, dank voor de duimpjes, that’s all folks!!

   Writer block, dip, flip, knip.

Allemaal losse draadjes in mijn hoofd, behoefte aan structuur, chaos in de wanorde, hoofdstuk indeling opmaken, mezelf verliezen, terug vinden. Alles wat rommelt laten rommelen totdat het op z’n plek valt. Klinkt vast vaag en dat is het ook, van knikker tot crepe papier en alles wat daar tussen zit.
Is het dan toch de leeftijd, 40, wat ga je doen met je hypotheek, 4 boeken verder en 8 gesprekken bij de bank bieden ook geen duidelijkheid. Van knikkers tot crêpe papier.
Hoeveel knikkers heb je nodig op je papieren huis te bouwen? Gaat het om de stenen of om je leven? Hoeveel mag je eigenlijk leven in dit leven?
Ben er sinds zaterdag achter, veroorzaakt door Antonnet, via de app een uitnodiging, of ik mee wil naar een vage workshop. “Nou eeuhm, tja, wat is et?”
Krijg een foto te zien van naar mijn mening 2 geschilderde roespanen en ben om.
Want ja, als je wilt roeien moet je kunnen spanen.
Zo, doos gehalte start op zaterdag morgen, om half 9 vertrek, oké, dat ik om 6:00uur op zondag ga rennen is één, maar een workshop die op zaterdag start zonder koffie is toch het andere uiterste.
Uiltje of de zebra? is de vraag van een vast te creatieve dame. Er zijn  al 4 kwekkende dames druk bezig, kijk die gaan van ons winnen. Altijd maar weer die bewijsdrang, het vergelijken met de ander.
Wie ben ik om niet briljant te zijn?*
Het witte doek is een feit!  Les 1: wat wordt je ondergrond? Antonnet aarzelt geen moment, roze. Fock#@^, keuze moment, ik kijk paniekerig om me heen, zoveel kleur en maar 1 keuze.
Doe maar rood, terwijl ik mompel thuis met rode accenten te werken.
Bijzonder, dat je dat precies weet als je het vriendjes boek van een vertrekkende collega krabbelt, “rood is mijn lieveling’s kleur.” Ik hoor juf Esther denken:  “Ken je kleur, ken je kleur!!”
Daarna volgt een inspirerende sessie, kleur je doek tot het rood vloekt, uitdaging onder de knie, want simpel 1 kleur uitvegen is geen moeite. Ik ben zen, verlies mezelf in de kleur, ik ben rood, adem rood en vloei rood (ongesteld as it can be)
De Zebra contouren mag ik plaatsen op het schilderij, wijk af en plaats het hoofd scheef, ben een nieuwsgierig mens, stel vragen en kijk om hoekjes.
En dan begint het creatieve proces, alles borrelt en bruist, wil uit m’n poriën en branden op het doek, spetterend afsluiten met mijn handtekening.
Tja, dat zou pas cool zijn, helaas, het was lastig, basis kleuren vinden en dan gaan afwijken, anders schilderen.
Zo herkenbaar op doek en in het echte leven, het binnen de lijntjes kleuren, nee mag niet dreunt er in je hoofd. Ergens bij willen horen terwijl je toch het meest bij jezelf mag zijn. De juf helpt me met de kont, heb die wat verkloot. Ook dit zo herkenbaar in mijn leven. Ik pleeg liposuctie met de magische kwast van juf Esther, bijna strak!
Neem afstand van je creatie, dus ik plas, kom terug en denk, wat is hier gebeurd?
Het ziet er best kek uit, kloddertje roze hier en daar.
De uiltjes van Antonnet kijken vanonder een prachtige kleurenpracht open en eerlijk de wereld in, precies zoals ze mag zijn en waarom ze zo waardevol voor me is. We hebben de klodder verf depressie doorstaan, het leven is net als het schilderen van een schilderij.
Je start blanco, geen penseel heeft je aangeraakt, puur en wit, de basis wordt gezet, contouren krijgen vorm. Kleurige momenten, zwarte momenten, dikke verf, stralende verf, nat zijn en opdrogen voor het volgende laagje.

Hoe dik het schilderij ook mag worden, wens nog veel momenten met mooie mensen door te brengen waardoor er in alle hectiek rust en overzicht mag komen. Weten niet alleen en kwast kansloos te zijn in dit weelderige schilderij van het leven…..

No matter how serious life gets, you will constantly need the company of people whom you can completely be stupid with.

Bron:  *gedicht Marianne Williamson

Cyndy Lauper, True Colors

Succes = Verwachting + 1, ons motto binnen het team van het dolfinarium.
Daar hoef je geen Albert Einstein voor te kennen, heerlijk je boerenverstand gebruiken en tadaaaa, een verwachting van een gast overtreffen.
In het dagelijks leven voor mij vastgeroest in het DNA. Hoe word ik, waar ik ga of sta behandeld. Mag naar de garage, groot onderhoud, terwijl eem nukkige Petra mij negeert en met monteur gal spuugt over het nieuwe k.. systeem. Een kort knikje was al voldoende om mij te zien. Ach, lease bak mag je denken maar ook daarin maak je het verschil voor het volgende lease contract.
Ik beken, schijt bagger bij tandpijn, wachtkamer geur en dat momentje van het haakje. Vanwege tig sneue redenen ben ik een jaar niet geweest. Bezuiniging, wonen in Harderwijk, druk met werk en het thema: “er is een leven op aspirientjes” was het 3 weken geleden bingo van binnen. Zwaar vrees voor een wortelkanaalbehandeling op front rechts (voor kijker links) Uitstellen……tot de zondagmorgen, na het ontbijt, wat plukken aan m’n tand, shoot wat voel ik? Is het brokje komijn of stukje pinda van de kaas? Inspectie volgt, brok op bord, tong inspectie door mond. Mens Ina wordt stil, paniek, peeuw momentje…. Voor elkaar jongedame, gat in tand, geen ontkomen meer aan! Der op an! Of zoals telefoniste van tandarts zo lieflijk aangaf: “ik reserveer wat calamiteiten tijd voor je.”
Hoe komt dat toch, die angst voor de tandarts. Zit dat in mijn rugzak van vroeger, is het echt zo erg? Wat is mijn verwachting? Zenuwpijn, verdoving, het onmogelijk te voeren gesprek met haakjes held? Volgeladen met spanning naar de “men of the match” Mr Bean in de wachtkamer, met de humor zit het goed, lachen als een boer met kiespijn. Behandel kamer gaat open, olijke ogen kijken me aan:”hallo Ina, leuk dat je er bent”
Nou, vriend, zo leuk vind ik jou niet! En jouw beroep ook niet, een berisping volgt, dat is toch geen manier om me welkom te groeten in mijn eigen werkplek, dan wordt het er niet leuker op. Eens, “You never get a second chance to make a good first impression.”
“Zal ik mijn entree over doen?”:reageer ik vrolijk, stoel ontwijken was mijn strategie.
Nee hoor, kom gezellig zitten, stem in achterhoofd vraagt zich af waarom behandelstoel rood is en geplastificeerd!
Het “spel” van vertrouwen winnen begint, van: hoe gaat het met je, ren je nog? tot het cruciale moment, de haak gaat erin, de spiegel mag mee.
Uit de boxen klinkt Claudia de Breij: “Mag ik dan bij je”, gelukkig, iemand kijkt mee!! Stoeien langs m’n tanden, al heel lang samen met mij, veel teveel snoep gegeten. Of ik nog flos? Dat rukken bedoel je, ben een ongedurige type. Tja, dat werkt niet meer, leeftijd hè, grote rosborstel komen ten tonele. Vervolgens weet de held middels mijn tandvlees de irritatie te creëren, om iets te komen bij de zenuw. Die, na het maken van de foto’s een tevreden zenuw lijkt te zijn.
Pffffff, thanks God for that, geen geprut met een wortelkanaal, gewoon een gevoelige tand, lijkt op z’n baasje. Maarrrrrrrr, je verstandskies moet eruit, zenuw inzinking volgt….. Tong inspectie en analyse door mezelf, Ooh, het is maar een kleintje, tandarts vind het goed als ik dat wil geloven. Concreet a.s.a.p. eruit, dan ook maar doortrekken, van “wat-je-hoven” af zijn. En zo geschiede afgelopen woensdag.
Lekker vroeg 8:50uur, gelezen dat dat het best is, zijn de zenuwen nog niet wakker dus loat goan! Mijn verwachting van vandaag: “Veel pijn, een kaak die uit z’n voegen wordt getrokken, grote hakbijlen en kurkentrekker en dat het afbreekt, met ambulance in paniek door naar kaakchirug, lampje uit….” Mijn werkelijkheid.
Na wat prikjes en een slappe tong volgt het strijdplan.
In mijn hoofd diverse flarden van gesprekken, wat waren dat voor een prikjes, viel mee toch, van dit boren voel ik niks. Beugeltje eruit, tandje klaar. Zo zegt de held, gaan we nu even kijken hoe de verstandskies ligt. Vanuit het niets drukt en buigt ie in mijn gebit.
Hoofd wil dit volgen, wat is die aan het doen, tot er ineens wordt gezegd, zo dat was het, krijg iets proppigs in mijn mond.
Kan dit niet vatten, vraag aan held: Wat is dit? Tand is er al uit! Terwijl ik naar voren wordt gekanteld. Hoofd kan dit niet verwerken, mond mompelt… “Wat een grote teleurstelling, geen lampje uit moment, geen spuitende ader die stoel roder maakt, gewoon een vette teleurstelling.”
Succes = Verwachting + 1….
Zo meer dan gerealiseerd door tandarts en team, weten wat de gast wil, rust en aandacht, zonder pijn. Het voelen van de liefde voor het vak en de mens die het mag ondergaan. Van begin, bij de telefoniste, tot de hamer en sikkel, met mond en hoofd vol watten verlaat ik held, tandarts Bijlsma.
Geluk schuilt in het dichttrekken van een tandarts deur.

Succes = verwachting +1 en bij een verwachting -1 komt vanzelf de teleurstelling…

Bron: you tube Busweiser commercial/ funny old woman
Heldenteam:http://bijlsma.praktijkinfo.nl/modules/medewerkers.php