Jawel, ik ben ook om, sinds vorige week ook een gillende keukenmeid.
Na te vaak een irritant afzakkend i-phone hoesje onder het rennen, het nette vloekwerk tot gevolg, geen winkel tijd. Kortom, de digitale wereld ligt aan je voeten.
Met een muisklik, plaatjes kijken, afweging maken, scherm na scherm opent zich en na drie dagen klein geluk. Een liefdesbrief in de brievenbus van ene P.Bode. Een pakketje verborgen in de tuin door de knapperd van Zalando. Ja heus, al gillend heb ik het pakketje geopend, mijn, mijn, mijn!
Wat een hebberd, wat zijn we toch aan het veranderen met z’n allen, ons potje geduld wordt steeds kleiner, ik wil iets nu, geen excuus, anders walsen we over je heen. Een dagje uit wordt steeds vaker een eisen pakket, waarin men vergeet te genieten van wat er wordt aangeboden en dat een dagje samen ook in een andere versnelling mag, tijd maken om te genieten.
Communicatie wordt steeds vaker een c en o in een andere volgorde, een commando.
In het Twents omschrijven we communicatie anders:
Kiek ie noa mie,
Kiek ik noa oe,
Kieke wie noa mekaa….
Elkaar zien van mens tot mens, het gunnen en verdiepen in de ander door verder te kijken, misschien wel eerst te luisteren en kijken voordat je begint te blaten.
Vroeger was ik een vreemd kind, nu nog trouwens;-) verzamelde woorden met m’n naam erin.
Dolfinarium, fascinatie, inauguratie, binair, nominaal, sinaasappelsap, natuurlijk inosinaat en nog zoveel meer, waarom? Denk dat ik compensatie zocht voor de 3 letters, Ina Vandaag een nieuwe gevonden: Inati (delen)
Ergens, 20uur varen van het dichtbij gelegen buurland Samoa ligt het kleine Tokelau, een van de meest geïsoleerde archipels ter wereld.
Daar komt geen manneke van Zalando aanwaaien, daar heerst geen “ik” mentaliteit. Het eiland werkt alleen als de bevolking gaat samenwerken en bezitters de niet-bezitters helpen.
Dagelijks wordt de vers gevangen vis uitgestald op het strand en de Taupugela(dorpsraad) verdeelt het naar behoefte.
Mooi wark……
Zal eens gaan overdenken, waarin kan ik delen, wie zit er te wachten op mijn kookpotje, waarin kan ik iets aanbieden richting de ander.
Zal opletten voor het delen van mijn zangkunsten, gillende keukenmeiden, daar moeten we ten allen tijden voor waken!

De dingen die werkelijk waardevol zijn,
Bezit je niet.
Die heb je lief
-Berry Verhoef

Bron: Happy, lonely planet