Ga jij vandaag je uitdaging aan,
met of zonder zwembandjes het diepe in.
Tenen over de rand,
durf jij te springen?

Weet je……
Later is allang begonnen

Dus spring en geniet van deze unieke dag!

Het leven is thuiskomen.
Allemaal rusteloze harten die op zoek zijn naar de weg naar huis.
En de storm? Die zat helemaal in mijn hoofd.
Midden in mijn levens reis zat ik in een donker bos.
Ik was de weg kwijt….

Dit zijn de woorden van Patch Adams(oprichter CliniClowns) maar zouden ook op dit moment van mij afkomstig kunnen zijn. Midden in mijn levensreis en soms in een donker bos. Verbaas me over mensen om me heen, in helaas negatieve maar gelukkig ook positieve zin. Noaberschap is soms een lang rekverband aan het worden, niets hoeft, wat aandacht mag.Ach, ieder is vast druk met zijn/ haar eigen levensweg.
Toch is mijn mening dat in deze digitale wereld het echte contact niet verloren kan/ mag gaan? WhatsApp is prima maar het verdriet of emotie kan je niet altijd verwoorden in een smiley, intens oogcontact en zien wat er is achter een waterige glimlach schuilt. Niet genoegen nemen op de vraag: “Hoe gaat het?”” Goed! is dan een veilig antwoord maar ook de waarheid?
Kwam onderstaande spreuk tegen……..
Lose your mind and come to your senses -Fritz Perls, grondlegger vd Gestalttherapie
Soms verlies ik m’n verstand in deze roerige tijd maar weet ook dat ik dan pas tot mezelf ga komen. Ach en anders krijg je zomaar op Valentijn’s dag een compliment waar je weer uren op kan teren. Zo geen zin om te rennen, zo lang uitstellen en dan toch de kou in, nog net voor code oranje rondom extreme sneeuwval. In de sneakers en met de neus op de weg gericht wordt deze diesel na een half uur pas warm. Mmmm, het loopt best zalig. Zowaar een fietser die passeert en de handrem in knijpt, me een blik toewerpt en me dapper aanmoedigt: “het is nu rennen, van stilstaan wordt je koud.”
Dat klopt! Vast een waarzegger, deze onbekende! Vervolgt zijn fietsweg en roept me nog na: “je hebt een leuk drafje!” Kijk dat verwarmt m’n hart, voel me van binnen veranderen van een knol naar een dartelende pony, dat allemaal binnen 5 minuten.
Word je van stilstaan koud, kan je beter blijven rennen, doordraven in deze ratrace?
Ga deze week de test aan met een fles gevuld met water en wat zand.
Staat symbool voor het leven. Als je maar blijft schudden dan wordt het water troebel. Als we maar blijven rennen, jagen en overal tegen aanbotsen dan wordt het zicht troebel. Helder zicht op het werkelijke leven is dan moeilijk. Dat ga ik dan eens toepassen en eens wat leren van een fles water met wat zand. Gewoon schudden en dan stil op tafel neerzetten, het zand zal zakken en het water wordt weer helder. Na een uur is het water al vrij helder, echt brandschoon water pas na een paar dagen!
Dus flesje komt te staan op mijn bureau en in mijn huisje, een reminder…….
Stilstand brengt helderheid!
En m’n verwachting naar de anderen stel ik bij, wat kan ik voor de ander betekenen? Focus verplaatsen, iets met NLP, wat moet ik ermee?
De spelregels van dit leven heb ik nog steeds niet ontdekt. Geloof, hoop en liefde?!

En ik geloof en hoop dat liefde het meest belangrijke is om te delen!

Wijsheid is niet te koop. Je kunt haar alleen verkrijgen door het leven te leven. Met wijsheid komt kracht, moed, zekerheid en een altijd groeiende rust.
Rhonda Byrne

Bron: de les van de fles: Koester je hart, Mirjam van der Vegt
foto: twitter, earth pics

Wat zijn wij Nederlanders toch een raar volluk bij elkaar.
Nog maar 2 dagen vorst en de Elfstedentocht is een feit, ik denk dan goh, “vrogger” was het pas echt koud en toen werd ie verreden.
Misschien komt het wel doordat we met z’n allen behoefte hebben aan positiviteit, uit de klaagmodus.
Daarom mocht ik, samen met vriendinneke Karin, op naar de sauna.
Iets met via vakantieveiling en ik heb geboden, zit nu met een dag sauna incl. overnachting in m’n maag. Vanwege mijn tochtige koude huisje, zag ik dit natuurlijk wel zitten.
Volledig in de warmte en met een gezellige vriendin tot rust komen, uitzweten, lachen, zachtjes winden in de sauna en aapjes kijken.
Ik zeg, “make my day!”
Dus dat werd werkelijkheid.
Inchecken, blote lijf in badjas en hup de houtcabine’s in. Mmmmmm, heerlijk.
Dat het buiten koud was, geen paniek, snel badjas uit, puntjes onder controle, sauna in en even niks.
Nou ja niks…..
Vanwege al die korting’s bonnen kwamen er toch wel veel mensen bij ons in de bak klagen, douche doet et niet, sauna is niet warm, jacuzzi is vies enz.
Wat zijn wij dan toch een raar slag mensen, voor een duppie op eerste rang willen zitten is echt niet altijd het paradijs. Dat maak je zelf met de mensen om je heen.
Werkt een douche niet, dan zijn er toch 2, pak je de ander. Is er een sauna niet warm, van de 12 is er vast wel 1 die werkt.
Of zoals het voorbeeld van Karin, een vriendin van haar is wild van pepermunt thee, gewoon lekker om even weg te drinken, schaaltje koekjes erbij en het geluk zit in een klein zakje.
Totdat ze op vakantie gaat naar Duitsland. Heerlijk die Heimat, lekker eten, mooie bergen.
Ook daar wil ze graag op een terras aan de thee, oeps, daar komt het gevoel van gene.
Want hoe bestel je in hemelsnaam Pfffffffffermintzzzzzzzthee, zonder dame in bediening onder te spetteren?
Tja, levensvragen puur sang, geen probleem, dan wordt er kamille thee besteld.
Moraal, het kan soms allemaal toch wat minder vanuit die klaagmodus, hoe lastig het leven ook lijkt.
Glas half vol, of half leeg. Bij dorst is het leegdrinken van beide glazen zalig, maakt het geen verschil.
Maar het leven benaderen met een half vol glas is zoveel fijner.
Daarom ben ik bij met mijn Herman.
In m’n nieuwe hutje op de hei, heb ik monteur Peter al aan het werkt gezet met div. kleine klusjes. Wel weer een doos actie vanaf deze kant, nachtlampje links is defect. Het blokletter antwoord van Peter de klusser spreekt boekdelen: “Het bedlampje werkt gewoon, sterker was eruit” Duhhhhh!
Maar één klus is door mij geaccepteerd, mijn Herman.
Na elk toilet bezoek, groot of klein volgt er na drie minuten een steun en kreun vanuit het toilet.
Ik heb werkelijk geen idee wat het is maar ik heb na dag twee besloten dat dit Herman is.
Groet me keurig op afstand, als dank voor de left overs.
Dus ben ik degene die altijd mijn Herman groet vanaf de bank na z’n kreun.

We leven in een wereld vol uitdagingen, verwondering en schoonheid.
Voor een open geest stopt het avontuur nooit.
– Jawaharial Nehru

Open je geest en geniet van je weekend!

Soms verbaas ik me over de digitale snelheid, het verbinden van mensen via facebook/ twitter/ de WhatsApp wereld.
Alles gaat om delen, elkaar van informatie voorzien, liken (toch niet te verwarren met nog een k extra)
Alleen door te delen kan je vermenigvuldigen.
Zo bleek maar weer deze week.
Deze doos had zich eens vergeten in te schrijven voor de halve marathon van Egmond aan Zee, toch vreemd als je hier een aantal maanden voor gaat trainen.
Iets met andere zaken aan het hoofd is het excuus…..
Dan kan je dus de digitale wereld aanschrijven, onder de noemer:
“Pleh…!
Zoek startnummer PWE Egmond halve marathon a.s. zondag.
Voor wie mag ik rennen?#dtv
Retweet is fijn namens een vergiet!!!!”
Kortom na wat sms/ tweet/ facebook contact heeft het me een startnummer opgeleverd.
Als een klein kind zo blij, wat gaaf, die digitale wereld. Je stuurt wat geld de lucht in, ouderwets wordt het startnummer verzonden met de post en het rennen wordt gas geven!
Trots op het feit dat ik, als cassettebandje generatie dit mag meemaken.
Life is for sharing!
Wil dan op m’n knieën om mensen te danken. Zelfs een lieve collega die de inmiddels heilige envelop opvangt bij receptie van het werk en vervolgens dropt op mijn kantoor.
Waar een andere collega besluit om het even te droppen in m’n nieuwe paradijs, mijn Ieniemienie huisje, op een vakantie park in Harderwijk. Daar delen we samen, met alle bewonders een postkamer.
Wauw, wat een service!
Dus na een avond stappen in Tukkerland stap ik trots de postkamer binnen, op zoek naar mijn startbewijs! Hmmmm, niks geen post voor mij, ach, dat komt Sander, m’n collega, vast morgen brengen.
Nog steeds is deze pretletter in een goede hum! Tot blijkt dat mijn post is geleend (stelen klinkt zo fout) Waarschijnlijk een leipe buurman/ vrouw, die onder de naam van Cisca, een halve marathon gaat rennen in Egmond.
Waarom? Waarom neemt iemand iets mee dat zo niet de rechtmatige eigenaar kan zijn?
Kijk, dan flip ik, in deze digitale wereld wil ik dan “back to the future”
Derrick of Harry (hol schon mal den Wagen) spelen in mijn eigen detective, De Cock en Vledder wisten vast hoe ze dit gingen onderzoeken, binnen een uur de zaak opgelost zoals het hoort.
Met poeder en en blauwe lamp de postkamer inspecteren, bij al mijn “nieuwe” buren een slijm en sperma test gaan afnemen. Nou ja, je kan doorslaan……
Centraal in deze zaak: “Wie is de dader, wat is het motief en wie is er vermoord”
I know, de wereld vergaat niet, geen startbewijs, ik ben gezond, kan morgen toch 2 uur zonder anderen en het strand rennen. En ben bijna gelukkig.
Waarom maak ik me dan druk over dit feit, blijf ik erin hangen, 4 uur lang!
Met mezelf de afspraak gemaakt, je schrijft een “lief” briefje naar de buren, met de vraag wat de eindtijd is geworden van de bewuste buurman of buurvrouw. Omdat ik graag zelf had willen rennen.
Mag ik mijn frustratie uiten in m’n blog en ga ik de bank op met 2 zakken chips en pure chocolade.
Dan zijn we er klaar mee, soms zou je bijna moe worden van je eigen geest!

“The clock is running. Make the most of today. Time waits for no (wo) man.
Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift. That’s why it is called the present.”

Zoveel leestekens die we kunnen gebruiken in dit leven. Wordt het vandaag een apostrof? Gewoon lekker een croissant nuttigen bij de Eiffeltoren of pindakaas op een bruin broodje in regenachtig Harderwijk? Apostrof, kijk dan zeg je ook wat! Maar vlak het uitroepteken niet uit! Ook zo’n schreeuw om aandacht.

En dan het vraagteken, vaak vragen we niet maar vormen we een mening zonder te kijken. Punt komma vind ik vaag, ben je nou klaar of heb je nog wat te miepen?

Dan de punt, hij klinkt zo definitief. Is er dan nog ruimte, kan het echt niet anders. Heb je er goed over nagedacht? Wat als er nou veel vraagtekens komen???? De uitroeptekens je om de oren worden gegooid door anderen?

Dan is het luisteren naar het hart, want dat klopt. Gelukkig altijdJ Dankbaar zijn voor alles wat je samen mocht delen. Dus dat is gebeurd.

Er is een punt gezet binnen onze relatie. Die punt staat daar glashard te staan in de donkere dagen voor kerst. Hoop op veel leestekens voor de toekomst zodat we beide weer een nieuwe weg gaan uitstippelen.

Heel veel puntjes zetten op onze landkaart van de toekomst.

Liefde is, altijd van je blijven houden!

Lieve facebook vrienden en andere vage mensen:-)

Wens jullie allen een warme kerst toe,

want de kerstklok luidt ook voor zo’n ei

als jij…..

even klikken en dan genieten van dat machtige mooie volk, Tukkers!

Proud to be one…….

De kleur zwart, ik denk aan negatief, de dood, saai, oud, aarde, zwarte randjes onder nagels. Maar ook aan orde, structuur, rust in chaos, woorden die rond dwarrelen als ik denk aan de kleur zwart.
Ga ik nu de hele kleurenwaaier van de Gamma bespreken, dat zeg ik…Nee dus!
Ben van mening dat we door de crisis wat minder de focus leggen op het positieve.
Zelfs tijdens de intocht van Sinterklaas is er aandacht voor een lijk in het water. Dat moet ook maar de Sint mag toch vrolijk binnen komen?
Veel studenten zijn zoekende naar een baan, andere zijn zoekende in het leven, mensen verliezen hun baan.
Ik zeg nieuwe kansen!
Jezelf presenteren in een cv, je visitekaartje van maximaal drie bladzijdes, gelezen door de ander in 2 minuten. We leven natuurlijk wel in het 140 tekens tijdperk! Komen dan al je kwaliteiten naar boven, wie zoekt zal vinden?
En waar zoekt wie dan wat en waarom?

Bij Disney’s Pixar studio’s hebben ze al door dat de wereld anders in elkaar steekt. Daar gaat het niet om je cv, maar om je portfolio. ‘We want people who are interested, not interesting.’ In een speech op Youtube legt één van de opleiders bij Pixar uit dat ze veel hebben gekeken naar de Nasa. Zij vonden de eerste astronaut niet tussen de academici. Ze kozen voor mensen die gefaald hadden, namelijk testpiloten. Die konden dankzij hun praktijkervaringen vaak met creatieve oplossingen komen. Zij hadden de modder al onder de vingernagels. Dat is precies wat het bedrijfsleven nu nodig heeft: mensen met geestdrift en wil, in plaats van het juiste papierwerk. Zonde van die bomen ook, trouwens. Bronvermelding: Het Financieel Dagblad, 16 februari 2009

Dus daarom zit ik nu bij een andere kapper, tijd voor een andere koers,
net een nieuw levensjaar binnen gestapt. Van blond naar zwart!
Hoe verzin je het, angstzweet in de bilnaad? Neuh, vertrouwen uit
handen geven en tevreden de dame in de spiegel in de ogen kijken.
Je buitenkant veranderd maar van binnen word je meer en meer jezelf!

Dank kapper Bas voor deze ervaring, volgens mij door falen, lef tonen
en gaan voor je kwaliteit’s drang en je gave om mensen te scannen haal
je het beste naar boven in de ander.

Ik laat je achter met zwarte randjes onder je nagels
http://www.salonbas.nl/index.html

Jawel, als een kind zo blij.
Ik heb ze gekocht, kekke rode laarzen. Van het soort “niet te missen, ik zie ze”
Voor collega’s nieuw want normaal kunnen ze aan het stevig hak gedrag al van verre horen daar komt ze…… Strabant loopn, de Twentse uitdrukking.
Beter dan collega Kirstin die aangeeft ik ruik Ina al, gelukkig doelend op m’n parfum en niet op de zweetvreter maatje 42!

Allerlei nummers dwarrelen dan door mijn hoofd nu ik op deze stappers de wereld mag betreden
“walking on sunshine, these boots are made for walking……
Maar ook “walk a mile in my shoes” een nummer van Elvis Presley, een creatief kind met een gouden stem en best een bewogen leven, rock & roll all over the place.
Toch zit er zoveel waarheid in, wat als we ons is wat vaker zouden verplaatsen in de ander.
Als jij in mijn hersenpannetje duikt en ik in die van jou. De bril van het ego in een hoek mikken en de wereld zien zoals jij hem ziet, zodat ik dat ga begrijpen, in feite jou beter ga begrijpen.
En misschien wel lachen om die bril die ik draag als ik met jou in gesprek ben!

Ooit het indrukwekkend boek gelezen: “the five people you meet in heaven”
Geschreven door Mitch Albom, gaat over Eddie, een onderhoudsmonteur binnen een verouderd pretpark Rubbie Pier.
Natuurlijk voor mij, mens uit de leisure wereld een must read!
Eddie waait door zijn leven met de personen die hij mocht ontmoeten in zijn leven, niet bij een ieder gelijk een link maar na uitleg van de persoon en de ontmoeting wordt het hem helder.
Ik zou zeggen, even bol.com checken en boekje bestellen, I know, het is in het engels maar daar sla je je vast doorheen.
Boodschap van het boek wil ik natuurlijk met je delen!
Les 1: Er zijn geen willekeurige gebeurtenissen in ons leven en alle mensen zijn op de één of andere manier met elkaar verbonden
Les 2: Het is belangrijk dat mensen bereidt zijn iets over te hebben voor de ander, hoe klein het gebaar ook mag zijn
Les 3: Het loslaten van je boosheid en de ander te vergeven, voor al de pijn die hij/ zij bij je heeft veroorzaakt.
Les 4: Liefde over de grenzen van de dood gaat
Les 5: Dat er altijd een levensdoel is, ook al is die nu niet voor je zichtbaar

Dus kortom, laten we zorgvuldig omgaan met de mensen die we mogen “ont”moeten” aan deze kant!
En natuurlijk mag jij dan ook even in mijn rode laarzen stappen, niet te lang natuurlijk want dit is weg
die ik mag bewandelen.
Zonder routeplanner of tom-tom, gewoon ik met mijn rode laarzen en jij als vreemdeling die straks
dicht bij me staat!

Waarvoor alvast mijn dank!

Jacob was ne boerenjonge den van alles veur oe wol doon, zolang den kerktoren van Boornbrook ma in’t zicht bleef. Het was in de tied dat der nog dienstplicht was en Jacob mos ok veur de keuring.
He was an’t prakkezeern ho he oonder den dienst oet mos kommen en dacht: A’k bie die keuringsdokter nou net do of ik nig good kan zeen dan wöd ik vast ofkeurd, slechte ogen hebt ze niks an in het leger.
Bie den keuringsarts mos het gebeuren.
Den dokter zeg tegen Jacob: Kleed je maar helemaal uit, dat werkt het snelst.
Jacob stun doar met alleen het horloge nog um.
Vrög den dokter: Heb je nog klachten over jezelf, kun je nog opnoemen wat er niet goed is aan je? Jabob drek: Ik kan slecht zeen dokter, slechte koplampen zo gezegd!
Dan beginnen we daarmee, zeg den dokter voort.
Jacob mos allemoal lettertjes opzeggen van zonne kaart, ma zee dat he der niks van kon leazen. Zeg den dokter: Dat valt inderdaad niet mee, wat is je beroep?
Zeg Jacob: Ik werk op de boerderiej en zit meesral op nen trekker. Zeg den dokter onverwacht tussen deur: Weet ie misschien hoe laat het is Jacob?
Jacob keek drek op zien horloge en zeg: Zowat tien uur dokter!
Den dokter deu nog een paar testjes met Jacob en zeg: Het lijkt allemaal inderdaad een beetje op slechte koplampen, zoals je dat zelf zegt.
Jacob begun hoast te glunderen en dacht dat’n aap al binnen was toen den dokter um op een ofstandje ne kalender veur heul met allemoal naaktfoto’s van mooie jonge deerns.
Zeg den dokter: Kun je zien wat daar op staat Jacob?
Jacob kreeg der ne rooie kleur van ma zee nog niks.
Toen zeg den dokter: Jacob, je klaagt wel over je koplampen, maar nu je naar die foto’s van die mooie dames kijkt zie ik dat jouw richtingaanwijzer het in elk geval wel goed doet!

Bron:Nog wat langer noa ’t huuske, Fons Platenkamp

Wie mag ik vragen wat ik
op deze wereld ben komen doen?

Waarom ben ik ongewild,
waarom ben ik niet onbeweeglijk?

Waarom ga ik uit rijden zonder wielen,
vliegen zonder vleugels of veren,

en wat zocht ik mijn land te verlaten
als mijn botten in Chili thuis zijn?

bron: Boek der vragen, Pablo Neruda……