Laser gamen met 23 unieke collega’s van het Dolfinarium.
Een avond de held uithangen met een laser gun.
Zal de details besparen op één moment na.

Mijn mission impossible move.
Nooit in het leger gezeten maar geef me een laser gun en ik ben een stoertje. Ga under cover het veld in, schuifel, sluip, ren, gil teveel als ik wederom dood mag zijn.
Tot dat ene moment, ik zie de tegenstander, hij/zij mij niet. Mijn kans, ik sluip dichtbij, vlak tegen de muur, kijk om, bespioneer de ander, ben klaar voor mijn aanval. Het tjakka moment, je zag me niet maar ik jou wel, ben er klaar mee.
Ik haal diep adem, klem mijn lasergun stevig in mijn hand en open het vuur, aaaahhhhhaaahhhhh gevolgd door een nog korter “a-tje” Mijn tegenstander, mijn slachtoffer, het doel van de avond ben ik.
In spiegelbeeld druip ik af, mission impossible, mezelf vermoord.
Hoe kriet veur mekaa?
Is het niet zo dat we vaak op zoek zijn naar ons zelf, doorrennen, op zoek naar het grote onbekende en zomaar ons zelf hierin uit het oog verliezen.
Stilstaan, tot rust komen.
Mocht onlangs overnachten in een prachtig kasteel in Zutphen. Zomaar vanuit het niets lag daar dit schitterende gedicht op mijn kussen (een opgemaakt bed, een gedreven medewerker)
een traan het gevolg…….

Jij van vroeger,
En jij hoe je nu bent,

Jij hoe je wilt worden,
En jij hoe ik je ken,

Maar jij bent toch jij,
En ik blijf om je geven,

Al spreek ik je weinig
Herinneringen voor het leven

Prima om alleen in te slapen, tijd voor mezelf, tijd voor een goed gesprek.
Slaap zacht oogjes dicht en snaveltjes toe en morgen gezond weer op!