Mijn droomwens, voorlezen op een kleuterschool………
Kinder ogen en oren op me gericht en die kleine hummels meenemen op avontuur.
Waarin mijn stem de boze heks mag verwoorden of het gevaar fluisterend aan ze meegeven.
Dus bij deze, wie heeft er een leuke klas waarin ik eens iets mag voorlezen? #dtv…..
Simpelweg omdat het lezen van sprookjes/ kinderverhalen altijd blijft fascineren, op reis gaan, ervaren en natuurlijk altijd blij zijn met een “happy end”
Of weer een kikker die veranderd in een prins.
Titel “Rupsje Nooitgenoeg” dwarrelt sinds vandaag door mijn hoofd.
Voor de kenner onder ons, een kinderboek over een groene rups, die zich compleet door het boekje eet, gulzig, steeds maar meer en meer, nooit genoeg….
Totdat de buikpijn hem parten gaat spelen,
Logisch dat je dan besluit om even uit te buiken, een huisje om je te vormen om uiteindelijk uit te groeien tot een prachtige vlinder.
Kijk, da’s pas management taal, leiderschap en dat allemaal voor peuters tot 4 jaar.
Ik voel me af en toe net dat rupsje, het leven willen opsnuiven, nog meer kennis tot me nemen, vragen stellen, geen antwoorden ontvangen.
Soms wel, vanuit een onverwachte hoek. Nieuwe mensen ontmoeten, je verbazen over je “oude” bekenden.
De logica van het leven ontdekken, wanneer mag ik gaan uitbuiken in mijn cocon. Mag ik wegvliegen, de wijde wereld in?
Of vlieg ik al? Terwijl ik te druk ben met gulzig alles naar binnen proppen?
“We kunnen ons leven alleen vooruit leven en het pas terugblikkend begrijpen. Je leven leven en begrijpen zijn twee totaal verschillende zaken”
Aldus onze waarde Søren Kierkegaard (wie kent hem niet?)
Dus voor dit rupsje de vraag: “gewoon blijven door wroeten, volvreten, genieten van alles wat je onderweg tegenkomt.?” Soms een boertje laten om wat ruimte te creëren.
Er kan vast nog meer in voordat we gaan vliegen.
En natuurlijk altijd als een kind het leven ingaan, open, onbevangen, vragen stellen en nooit genoegen nemen met een “Daarom” antwoord.
Want het beste recept tegen een saai leven is nieuwsgierigheid, Walt Disney!
Daarom dus!
sorry reactie staat op facebook!
Antonnet schreef: Rupsen vervellen meestal vier tot vijf keer in hun leven, iedere keer als ze uit hun jasje groeien barst de huid open, het duurt dus wel even voordat je je kunt terug trekken om een mooie vlinder te worden. Vergeet niet dat je een eind op weg bent en nu eenmaal niet met het eindstation kunt beginnen. Vergeet ook niet dat de rups voor velen een prooi is. Blijf jezelf, rups of vlinder………geniet van wat er op je pad komt, sta soms zelfs even stil, dan zie je wat er voor moois om je heen is.
een mooi lief vriendinneke!
dank Antonnet, te mooi om alleen om facebook te plotten!