Niet zelf verzonnen maar zelf gelezen in de Tubantia afgelopen maandag na de teleurstellende wedstrijd tussen Nederland – Denemarken.
Wat weet ik nou van voetbal? Niks, iets met een bal, 22 jongens, heel veel bondscoaches en een doel.
Want als je een doel hebt dan weet je waar je op moet schieten enzo…..
Toch blijft ego versus Lego hangen. Verbaas me nog steeds hoe de ego’s dominant door het leven gaan.
Focus op zich zelf en het masker, hoe boeiend ben ik, en #oeikijkmijeenslekkerbelangrijkzijn.
Pure onzin….
Laat mij dan maar een blokjes bouwer zijn, iemand die een team wil versterken. Ondersteunen, op onze manier. Met allerlei verschillende kleuren en vormen.
Bouwen, soms opnieuw beginnen, door elkaar, met elkaar.
Trots zijn op de kleine en grote kastelen die je samen kan bouwen.
En voor de ego die denkt mij te kennen, die schenk ik graag de volgende letters. Kwamen bij mij binnen via een geweldig lied gezongen door Marc Marie Huijbrechts in zijn theatervoorstelling “Punt” geschreven door Huub Oosterhuis.

Lieve andere ego, die over me heen walst en me denkt te kennen…..
Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?
En zoals deze week op twitter al getikt….

“Aan alle ego’s,
Zet eens wat vaker je masker af en je clowns neus op.
Jullie zijn zo vermoeiend…..”
Toch nog een knuffel van mij….