Soms verbaas ik me over de digitale snelheid, het verbinden van mensen via facebook/ twitter/ de WhatsApp wereld.
Alles gaat om delen, elkaar van informatie voorzien, liken (toch niet te verwarren met nog een k extra)
Alleen door te delen kan je vermenigvuldigen.
Zo bleek maar weer deze week.
Deze doos had zich eens vergeten in te schrijven voor de halve marathon van Egmond aan Zee, toch vreemd als je hier een aantal maanden voor gaat trainen.
Iets met andere zaken aan het hoofd is het excuus…..
Dan kan je dus de digitale wereld aanschrijven, onder de noemer:
“Pleh…!
Zoek startnummer PWE Egmond halve marathon a.s. zondag.
Voor wie mag ik rennen?#dtv
Retweet is fijn namens een vergiet!!!!”
Kortom na wat sms/ tweet/ facebook contact heeft het me een startnummer opgeleverd.
Als een klein kind zo blij, wat gaaf, die digitale wereld. Je stuurt wat geld de lucht in, ouderwets wordt het startnummer verzonden met de post en het rennen wordt gas geven!
Trots op het feit dat ik, als cassettebandje generatie dit mag meemaken.
Life is for sharing!
Wil dan op m’n knieën om mensen te danken. Zelfs een lieve collega die de inmiddels heilige envelop opvangt bij receptie van het werk en vervolgens dropt op mijn kantoor.
Waar een andere collega besluit om het even te droppen in m’n nieuwe paradijs, mijn Ieniemienie huisje, op een vakantie park in Harderwijk. Daar delen we samen, met alle bewonders een postkamer.
Wauw, wat een service!
Dus na een avond stappen in Tukkerland stap ik trots de postkamer binnen, op zoek naar mijn startbewijs! Hmmmm, niks geen post voor mij, ach, dat komt Sander, m’n collega, vast morgen brengen.
Nog steeds is deze pretletter in een goede hum! Tot blijkt dat mijn post is geleend (stelen klinkt zo fout) Waarschijnlijk een leipe buurman/ vrouw, die onder de naam van Cisca, een halve marathon gaat rennen in Egmond.
Waarom? Waarom neemt iemand iets mee dat zo niet de rechtmatige eigenaar kan zijn?
Kijk, dan flip ik, in deze digitale wereld wil ik dan “back to the future”
Derrick of Harry (hol schon mal den Wagen) spelen in mijn eigen detective, De Cock en Vledder wisten vast hoe ze dit gingen onderzoeken, binnen een uur de zaak opgelost zoals het hoort.
Met poeder en en blauwe lamp de postkamer inspecteren, bij al mijn “nieuwe” buren een slijm en sperma test gaan afnemen. Nou ja, je kan doorslaan……
Centraal in deze zaak: “Wie is de dader, wat is het motief en wie is er vermoord”
I know, de wereld vergaat niet, geen startbewijs, ik ben gezond, kan morgen toch 2 uur zonder anderen en het strand rennen. En ben bijna gelukkig.
Waarom maak ik me dan druk over dit feit, blijf ik erin hangen, 4 uur lang!
Met mezelf de afspraak gemaakt, je schrijft een “lief” briefje naar de buren, met de vraag wat de eindtijd is geworden van de bewuste buurman of buurvrouw. Omdat ik graag zelf had willen rennen.
Mag ik mijn frustratie uiten in m’n blog en ga ik de bank op met 2 zakken chips en pure chocolade.
Dan zijn we er klaar mee, soms zou je bijna moe worden van je eigen geest!

“The clock is running. Make the most of today. Time waits for no (wo) man.
Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift. That’s why it is called the present.”